ÖLÜM LİSESİ(BİTTİ)

FİNAL

Sonunda beklenen an geldi çattı. Çok beklettim farkındayım. İnşallah beklediğinize değen final bölümü olmuştur. 71.1K'yı çoktan geçtik teşekkürler :)

Bölüm sonunda merak ettiğiniz, anlamadığınız bir yer olursa belirtmeniz yeterli.Haftaya yayınlayacağım -Yazardan Veda-  bölümünde cevaplayacağım.  Multimedia'ya bakmalısınız.

Tekrar okumadan paylaşıyorum yazım yanlışları olabilir.

İyi Okumalar.

Bir saat sonunda Umut yanında grubuyla okula teşrif edebilmişti. Bahar hocanın odasında memurlara incelenecek yerleri gösteriyordu. Silahın hangi açıyla patlaması, hangi açıyla vücuda girmesi masa üzerine saçılan kan damlalarından anlaşılacaktı.

Umut işini halledip olay yerinin ekibine bıraktıktan sonra odanın girişinde seyirci olarak bekleyen Alin ile benim yanıma gelmişti.

"Pek bir anlamı olmayacak fakat yinede suç dosyası açabilmek için yeteri kadar delil var."

"Kurtulamaması çok kötü oldu." Diyerek konuşmasına devam etmişti Alin.

"Sanırım katil bir kez daha gün yüzüne çıkacak." Sözleri üzerine gözlerimi üzerine dikmiştim. Umut'a söyleyeceğimizden daha önce hiç bahsetmemişti. Polis olabilirdi ama birkaç saat öncesine kadar yaşananlar eski Umut hakkındaki eski görüşlerimi yerine getirerek bir numaralı suçlu imajı oluşturmuştu zihnimde.

Arabada yanında iki tane öğretmen olsa bile yolu uzatıp zamanında hastaneye götürmemiş ya da neyse.. Kesinlikle saçmalıyordum.

"Bu konuyu burada konuşmayalım. Gelin benimle." Dedikten sonra önümüzde ilerlemeye başlamıştı.

Alin ile birbirimize bakarak peşine takılmıştık. En iyi konuşabilecek az yer vardı. Bir seçenek kantinken bir diğeri bahçeydi.

Umut ise ikinci seçenek olan bahçe banklarından birini tercih etmişti. Sırasıyla Umut, Alin ve son olarak ben geliyordum.

Ellerini dizleri üzerine dayanarak en uçta olan bana bakabilme imkânı yaratmıştı kendine. Kısa süren sessizliği bozarak konuşmuştu.

"Dinliyorum." Alin'in onay isteme bakışlarına karşılık vermemle konuşmaya başlamıştı.

"Siz gittikten sonra burada, bahçede oturuyorduk. Ayaklandığımız zamanda erkek öğrenci yurdundan yansıma gözümüzü kamaştırmıştı." Devamını getirmek istediğim için konuşmaya dahil olmuştum.

"Yukarı kata baktık fakat yoktu. Aynı durum çamaşırhanenin bulunduğu katta da yaşandı. Beni aramanızın ardından bir mesaj aldım. Bu gece görüşeceğiz, yazıyordu. Umut'u beklerken ki süre zarfında geçen sürede içeriği Alin'e bahsetmemden dolayı şaşırmamıştı.

Bir süre düşünüp tarttıktan sonra sözlerine devam etmişti Umut.

"Gerçeği söylüyorsa yani bu gece ortalıkta dolanacaksa hazırlıklı olmalısınız."

"Olmalısınız demek ne anlam taşıyor? Bir polis olarak açık tehdit karşısında bir şeyler yapmanız gerekmez mi?" savunmamızı Alin üstlenmişti.

"Bu gece devriyem var ve burası görev sınırlarım kapsamında değil. Ama emin olun görevli arkadaşın buraya odaklanmasını sağlayacağım. Böylelikle sizden sadece bir telefon kadar uzakta olacağım."

"Katilde öyle. Bir mesaj kadar uzakta." Katille aynı ortamda yaşamaktan, nefes alıp vermekten daha acı ne vardı ki?

Kendi ölümümü bekleyecektim ve maalesef polisin aynı gece işi oluyordu. Gerçekten tuhaf bir rastlantıydı. Suçluyla karşı karşıya gelmemiz durumunda üstünden gelme ihtimalim söz konusu bile olamazdı. Bir de bu yalnız olmam konusu eklenince kesinlikle derinlere batmıştım.