ÖLÜM LİSESİ(BİTTİ)

Ö.L.5

Arkadaşlar vote sayısının az olması beni üzüyor eskiden bende vote karşılığı yeni bölüm isteyenlerden sinir oluyordum ama neden böyle yaptıklarını anladım. Yeni bölüm +25 vote olunca gelecek bilginize şimdiden teşekkür ederim. Emeğe saygı lütfen her gün yazmaya çalışıyorum.

İyi okumalar :D

Bu bölümü beğenilerinden ve yorumlarından dolayı Özgeye ithaf ediyorum. Teşekkkür ederim canım :D

Bana doğru bakan Alin ve Çağkan'ın yanına gittim.

"Nasıldı?" diye sordu Alin sarılırken.

"Olması gerektiği gibi. Komiser olacak o adamdan hiç hoşlanmadım doğrusu." Alin'den ayrılarak bana kollarını açan Çağkan'a sarıldım.  Şu an desteğe herkesten daha çok ihtiyacım vardı. Ve soğuk bir duşa.

"Uyumak istiyorum" dedim Çağkan'ın kollarından ayrılırken. Gidelim dediğinde koluna girerek oradan uzaklaştık.

****

Odadan içeri girdiğimde büyük bir oh çekmiştim. Bu günde bitmişti olmaması gerektiği gibi gitmese de bitmişti sonunda. Soğuk bir duş alıp kendime gelmek istiyordum.

"Duşa giriyorum ben" dedim Alin'in cevap vermesini beklemeden. Çok soru soracaktı ve ben cevaplayacak halde değildim.

Çağkan bizi kızların kaldığı bölümün girişine kadar getirmişti. Karanlık koridorları tek geçebileceğimizden emin değildim. Ben korkaktım Alin de benden korkaktı. Kötü bir durum karşısında babasını bile tanımayacağından emindim. Bu gecelik korku yeterliydi şimdi keyif zamanıydı.

Soğuk suyu açtığımda hala düşünüyor olduğumu fark ettim. Ne için düşünüyordum ki.. Dün sabaha kadar bugün ne giysem, hangi ojeyi sürsem, Çağkan' ile bu hafta sonu nereye gitsem diye düşünür dururdum. Eskisi gibi olmak için çok mu geçti?

Kendimi soğuk suyun derinliklerine bırakmıştım. Su vücuduma her çarptığında aklım başıma geliyordu. Bazı şeyler açıklığa kavuşuyordu. Katilin ya da psikopatın artık her neyse bana ulaşmasını engelleyebilirdim. Bana ulaşabileceği tek bir yer vardı. Telefonum.

Eğer aracıyı yok edebilirsem bana daha ulaşamazdı. Aklımdaki bu fikirle suyun altında fazla durmadan çıktım. Aceleyle kurulandıktan sonra eşofmanlarımı giydim. Saçlarımı kurutmakla zaman kaybedemezdim. Katilden bir mesaj daha almak istemiyordum. Nasıl olsa kururdu. Önceliklerimi bilmem gerekirdi.

Banyodan dışarı çıktığımda Özge ve Meyra'nında gelmiş olduğunu gördüm. İkisi de çok halsiz gözüküyordu. Meyra'nın gözleri kızarmış göz rengi daha çok belirginleşmişti.

"Telefonum nerede!" heyecanlanmıştım. Bu iş burada bitecekti. Umut komiseri daha görmeyeceğim için seviniyordum.

"En son nereye bıraktıysan oradadır" dedi Özge. 

"Gerçekten mi?" dedim gözlerimi devirerek. Koridordayken elimdeydi odaya girdiğimde elimde yoktu. pantolonumun cebinde kalmış olmalıydı muhtemelen.

Hızlıca pantolonumu elime ve cebini karıştırdım. İşte buradaydı. Sırıtarak telefonumu kapattım. Özge anlamış olacak ki seslendi.

"Çağkan'dan mesaj mı var? diye sordu.

Bunun açıklaması bir arkadaşımız o daracık yerde öldü ve sen sevgilinle mesajlaşıp gülebiliyorsun. Gerçekler umduğundan daha acı verici Özgeciğim.

"Özlediğini söylüyor" dedim bir yalan daha söyleyerek. Bu gece hayatımda söylemediğim kadar yalan söylemiştim ve hiç biride pembe yalanlardan değildi.