ÖLÜM LİSESİ(BİTTİ)

Ö.L.4

Bölüm başındaki konuşma Elisa'ya ait değil Karışıklık olmasın lütfen :D

Multimedia: Umut var yeni karakter.

"Efendim?"

"Benim. Nasılsın?"

"Senden gelecek habere göre daha iyi olacağım. Ne yaptın?"

"Birincisi tamamdır. İntikam almaya başladık."

"Şüphe çekmedin değil mi?"

"Hayır. Sen ne zaman geleceksin?"

"Bir saat sonra ordayım."

"Tamam görüşürüz"

"Dikkatli ol."

"Sende" 

****

Hiçbir şeyi gözüm görmüyordu bir tek etrafıma toplanan kalabalığın beni dışarı sürüklediğini anımsıyordum. Tek bir kelime etmiyordum sadece yanağımdaki sıcaklığı hissedebiliyordum.

Ne kadar zamandır bu durumdaydım hiç bir fikrim yoktu. Yanımda teselli vermeye çalışan Alin'i hiç takmıyor, sessizce içeri girenlerin şaşkınlıklarını takip ediyordum..

Çağkan'ın koşarak yanıma gelmesiyle biraz daha hafiflemiştim.

"Geçti canım. Her şey yoluna girecek" dedi yatıştırıcı sesiyle ve sarılmamızı sağlamıştı. Başımı omzuna gömüp ağlamaya devam ettim. Normalde kimsenin yanında ağlamazdım, cesaretli bir kişiliğim vardı ama Günce'yi orada öylece görünce hiçbir şey hissedememiştim..Biraz kendime gelince geri çekildim.

"Daha iyi misin?" diye sordu Alin meraklı gözlerini üzerime dikerek. Eminim ki rengim atmış Günce'nin ki kadar tenim solmuştu.

"Sence nasıl olabilirim" böyle bir şeyin yaşanmasına hala aklım ermiyordu. Daha geçen gün kanlı canlı gördüğüm kız şimdi orada öylece yatıyordu son halini görmek istemezdim kimse istemezdi.

İki memurun önümüzden geçip olay yerine girmesini izledim arkasından da bir ordu. Üzerlerinde Olay Yeri İnceleme yazıyordu işlerini yapıyorlardı sadece.

Meraklı kalabalığı dışarı çıkartıyorlardı. Yanımızdan geçenler delici bakışlarını üzerime atarken diğerleri parmakla beni gösterip yanındakine bir şeyler fısıldıyordu.  Rehber öğretmenin yanımıza gelmesiyle ilgimi ona verdim.

"Seninle konuşmak isteyen bazı kişiler var. Yalnız olmayacaksın ben de sizinle olacağım. Birazdan benim odama gelirsin canım tamam mı?" daha ne bekliyordum ki konuşmak isteyen ve ardı ardına soruları bitmeyen memurlar.

Olumlu anlamda başımı salladım ve gidişini izledim. Telefonuma gelen mesaj sesiyle elimi cebime atıp çıkarttım. Kimden geldiğini bilmek güç değildi artık.

"NASIL? HEDİYEMİ BEĞENDİN Mİ?" Alin ve Çağkan'a belli etmemeye çalışarak aklımdakileri geçiştirdim ve mesajı unutmaya çalıştım.

"Meyra nerede?" hem en yakın arkadaşıydı hem de oda arkadaşı sabahtan beri nerede olduğunu bilebilirdi. 

"Onunla çoktan konuşmaya başladılar" diyerek koridorun diğer ucunu gösterdi Alin. Meyra karşısındakilere başını olumsuz anlamda sallamakla yetiniyordu. Nerede olduğunu bilmiyordu sanırım. Hiç merak edip aramış mıydı?

"Gitsek iyi olur burada kalmak istemiyorum" dedim ve son kez gözlerimde birikmiş olan yaşları sildim. Çağkan kolunu omzuma atarak bana destek oluyordu. Uzun koridor boyunca bakışmaları ve fısıldamaları görmezden gelmeye çabalamıştım.