"Την βρήκες! Συγχαρητήρια! Κρίμα που δεν μπορείς να την πάρεις μαζί σου και να φύγεις..."
Κοίταξα έντρομη το παγωμένο σώμα της αδελφής μου.
"Τ-την σκότωσες;" Τραυλισα ενώ ένιωθα σιγά σιγά το αίμα μου από κρύο να γίνεται ζεστό, πολύ ζεστό.
"Κάτι χειρ...
"Δεν ξέρω ρε Σκάρλετ, είναι λίγο αργά, δεν πάμε με το καλό αύριο το πρωί που θα 'χει και ήλιο κτλ;"
"Τόνι! Δεν με νοιάζει αν είναι και μεσάνυχτα, με νυχτερίδες και φαντάσματα και ηλίθιες πορσελάνινες κούκλες που θέλουν να παιξουνε, οκ;" Είπα θυμωμένα.
"Μα..μα εσύ φοβάσαι τις κούκλες..."
"Όχι αν μου έχουν απαγάγει την αδελφή μου!" Είπα αποφασιστικά. "Έτσι κι αλλιώς, Τόνι, δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα!"
"Αυτό πες το στον εαυτό σου όταν βλέπαμε τρεις ηωρα την Άναμπελ.."
Ένα δίκιο το 'χει πάντως..
Σκάσε συ φωνουλα, κανείς δεν σε ρώτησε...
"Καλά, νταξει δεν είμαι και το ποιο θαρραλέο άτομο αλλά και πάλι, Τόνι, εδώ μιλάμε για την αδελφή μου!!"
Ο Τόνι αναστεναξε. Για λίγη ώρα επικράτησε ησυχία μέσα στο αυτοκίνητο. Το μόνο που ακουγόταν είναι η μηχανή του.
"Σκάρλετ..." Άρχισε απαλά ο Τόνι.
"Ναι;"
Δίστασε να μιλήσει.
"Λέγε ρε!"
Με κοίταξε στα μάτια και ξεροκαταπιε.
"Φοβάμαι.."
"Τι φοβάσαι;"
"Μην χαθείς και συ. Μην σε απαγάγουν!"
Γέλασα πίκρα.
"Ω, Τόνι, δεν πρόκειται, αλήθεια! Σου το υπόσχομαι θα πάνε όλα καλά!" Το καθησύχασα γλυκά.
"Καλά... Αλλά θέλω δύο χαρές!"
"Ακούω."
"Πρώτον να με πάρεις τηλέφωνο όταν γυρίσεις σπίτι..."
"Οκ.."
"... Και δεύτερον να πάρεις αυτό."
Ο Τόνι άρχισε να ψαχουλευει την τσέπη του με το ένα του χερι (το άλλο στο τιμόνι ofc). Όταν βρήκε αυτό που έψαχνε μου το πέταξε πάνω απ' τις παλάμες μου.
"Ορίστε." Είπε κοφτά.
Τι μου 'χε δώσει... Μαντεψτε... Ένα μαχαίρι, στιλέτο, πες το όπως σκατά θες. Από αυτά που διπλώνουν.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
