"Την βρήκες! Συγχαρητήρια! Κρίμα που δεν μπορείς να την πάρεις μαζί σου και να φύγεις..."
Κοίταξα έντρομη το παγωμένο σώμα της αδελφής μου.
"Τ-την σκότωσες;" Τραυλισα ενώ ένιωθα σιγά σιγά το αίμα μου από κρύο να γίνεται ζεστό, πολύ ζεστό.
"Κάτι χειρ...
Είχα μείνει κολλημένη στον τοίχο, χωρίς να κάνω τίποτα. Έτρεμα... Έτρεμα ολόκληρη...
Ο άντρας ήταν ακόμα μπροστά μου. Δεν έκανε τίποτα, απλώς με κοιτούσε.
Ωραία... Εμμ, τώρα που όλοι μας έχουμε φρικαρει, να ρωτήσω εγώ κάτι;
Τι θες φωνουλα;
Τίποτα μωρέ, απλώς ΠΩΣ ΣΤΟ ΚΑΛΟ Ο ΤΥΠΑΣ ΕΧΕΙ ΜΑΥΡΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΕΡΜΑ ΣΑΝ ΣΠΑΣΜΈΝΗ ΠΟΡΣΕΛΆΝΗ;;;
Δεν. Έχω. Ιδέα...
Βασικά είναι σίγουρα τυπάς και όχι τίποτα άλλο; Ξέρεις φάση τέρας, φάντασμα, η επίδραση των ναρκωτικών που δεν πήρα μεν αλλά ποτέ δεν ξέρεις (μπορεί να μου κάρφωσαν καμια βελόνα στον ύπνο μου...)
"Θα κάθεσαι πολύ ώρα στον τοίχο;"
Γουρλωσα τα μάτια μου όταν ξανακουσα την αντρική φωνή.
"Ίσως..." Απάντησα πολύ σιγανα.
Ο άντρας γέλασε πνιχτα.
Πνίξου με το πάσο σου εσύ, εγώ εδώ θα είμαι...
"Να σε βοηθήσω να ξεκολλήσεις;" Με ρώτησε και το ορκίζομαι ότι είδα τα μάτια του να γυαλίζουν...
"Όχι εντάξει, καλά είμαι..." Απάντησα γρήγορα με την ελπίδα ότι θα έφευγε και θα με άφηνε στην ησυχία μου.
Πολλά ελπίζω...
Ο άντρας μου χαμογέλασε και κτυπησε τα δάκτυλα του μεταξύ τους και... . . . . . . . Δεν έγινε τίποτα;
Περίμενα κολλημένη στον τοίχο, αφού δεν μπορούσα να κουνήσω τα πόδια μου μέχρι που το 'δα... . . . . . . . . . . Αυτό δίπλα του... . . . . . . . . ...είναι... . . . . . . . . . . . . . . . . "ΑΑΑΑΑΑ!" Τσιριξα με όλο μου το είναι όταν είδα μια πορσελάνινη κούκλα, ελαφρώς σπασμένη/σκονισμένη να περπατάει πλάι του.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ωραία, τώρα φαίνεται καλή ώρα για να τρεξω! (Κοίτα τον μπασταρδο, τελικά με έκανε να ξεκολλήσω απ'την θέση μου..)
