_Monster_

_Meet the family_

Scarlett's POV

Εχω ξυπνήσει εδώ και δύο λεπτά, αλλά δεν έχω ανοίξει τα μάτια μου.

Δεν ξέρω που είμαι και βασικά δεν θέλω να μάθω...

Θεέ μου, κάνε να ήταν όλα ένα κακό όνειρο, να ξυπνήσω στο κρεβατάκι μου, να δω τον πατέρα μου, να τσακωθούμε και να πάω στην σχολή.

Να δω τον Τόνι, το Τονακι μου!

Να είναι η αδελφή μου ακόμα χαμένη αλλά τουλάχιστον ζωντανή..

Βασικά να μην είναι πορσελάνινη...

Και το φρικιό, κάνε το φρικιό να μην υπάρχει...

Ούτε οι κωλοκουκλες...

Κάνε να είναι όλα αυτά απλώς ένα κακό αστείο του υποσυνείδητου μου, το οποίο έμπλεξε την αδελφή μου με την ταινία Άναμπελ και το the covenant σε ένα καλοφτιαγμένο εφιάλτη...

Αμήν...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Ξύπνα ηλίθια..."
.
.
Όχι Σκάρλετ, μην βρίσεις, δεν χρειάζεται. Έτσι κι αλλιώς δεν έχεις ανοίξει ακόμα τα μάτια σου, μπορεί να είναι όνειρο, ε;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Σκάρλετ με ακούς ή φωνάζω στον βροντο;"
.
.
.
.
Σκατά..

Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου...

... Είδα το φρικιό να με κοιτάζει με σταυρωμένα χέρια ενώ στηριζόταν στην άκρη μιας ντουλάπας. Είχε τα ίδια χαρακτηριστικά όπως και χτες, μαύρα μάτια και σπασμένη μούρη. Μονάχα πιο φωτεινή, επειδή ήταν πρωί...
.
.
.
Ησυχία επικράτησε για λίγο μεταξύ μας.

Ερώτηση: Αν δεν μιλάμε σημαίνει ότι δεν υπάρχει σωστά; Ότι αυτό το σκάρωσε το υποσυνείδητο μου και τίποτα άλλο, έτσι; Ότι αυτο είναι ακόμα όνειρο και-

"Ηλίθια θα σηκωθείς ή θα καθόμαστε να κοιτιομαστε;"
.
.
.
.
"Γαμωτο!!" Φώναξα..

Γιατί Θεέ μου, γιατί να είναι αληθινά;

Δεν μπορούσα να ήμουν στο κρεβατάκι μου και να με ξυπνούσε το ξυπνητήρι μου;

Αυτά να τα έλεγες χτες, που το βριζες το καημένο το ξυπνητηρακι.
.
.
.
Σηκώσα το σώμα μου στο κρεβάτι και ετριψα τα μάτια μου.

"Καλημέρα." Μουγκρισε ο Κρις.

"Μμμ..." Του μουγκρισα κι εγώ..

"Μουξης και ξερός βλαμμένη..." Ψυθιρησε το φρικιό αλλά δεν του έδωσα σημασία..

Κοίταξα γύρω μου και παρατήρησα το μέρος.