_Monster_

_Portrait_

Scarlett's POV

Τα πόδια μου, δεν νιώθω τα πόδια μου!...

ΑΑΑ!...

Γουίνι;...

Βοήθεια!! Κάποιος, βοήθεια!...

Ποντίκια, πολλά ποντίκια...

ΚΛΑΚ!...

Καημένο...

Χι χι...

Το χαμόγελο του έγινε πλατύ, πολύ πλατύ...

ΓΑΜΩΤΟ ΣΟΥ ΚΡΙΣ!...

Αφύσικα πλατύ...

Ψυθιρησαν όλοι οι άνθρωποι στους πίνακες...

ΕΣΥ ΤΗΝ ΣΚΌΤΩΣΕΣ! ΟΧΙ ΕΓΏ! ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ!!!...

Και τα μάτια του έγιναν κατακόκκινα...

Όταν έκλεινε τα μάτια του έσταζε και λίγο αίμα σαν δάκρυ...

That's enough!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ξύπνησα αναστατωμένη πάνω στην πράσινη πολυθρόνα του σαλονιού...

Ηρέμησε Σκάρλετ, ηρέμησε...
.
.
.
Όνειρο ήταν...
.
.
.
.
Κι όμως δεν ήταν...

Γαμω την τρέλα μου, τρέμω ολόκληρη...

Πώς γίνεται να τρέμω τόσο μόνο απ'το όνειρο;

Βασικά εμένα μου κάνει εντύπωση μόνο το γεγονός ότι κοιμήθηκες, περίμενα να μην κοιμάσαι για έναν ολόκληρο μήνα!

Κι γω το ίδιο..

Ανάπνεα λαχανιασμενη ενώ κοίταξα έξω απ'το παράθυρο...

Ήταν πρωί.

Θεέ μου σε ευχαριστώ!

Κάτω απ'το παράθυρο ήταν πεσμένο το μαχαίρι ψωμιού από χτες.

Το πήρα από κάτω και το κοίταξα.

Δεν είχε πάνω του τίποτα όπως το περίμενα..

Κοίταξα το ρολόι του σαλονιού για να δω την ώρα.

7:02

Οκ, σχετικά νωρίς, οι άλλοι θα ξυπνήσουν σε κάνα δίωρο, αλλά ποιος νοιάζεται;

Εσύ νοιάζεσαι ηλίθια διότι τρέμεις σαν το ψάρι και θες επειγόντως κάποιον δίπλα σου, ο οποίος να προσθέσουμε πρέπει να είναι 100% άνθρωπος!

Και τι θες ρε φωνουλα, να ξανακοιμηθω και να δω πάλι όλα τα κατορθώματα του Κρις;

Η απάντηση είναι όχι, γι'αυτό πάω να φτιάξω καφέ!

Μα δεν πίνεις καν καφέ...

Χέστηκα!

Σηκώθηκα απ'την πολυθρόνα και βγήκα απ'το σαλόνι, μαζί με το μαχαίρι.