_Monster_

_Dreaming_

Scarlett's POV

Έφυγα απ'το δωμάτιο μου και πήγα προς το δωμάτιο της Λούσι. Μόλις έφτασα άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα.

Η Λούσι με περίμενε ανυπόμονα, φαινόταν, αφού κουνούσε ρυθμικά το πόδι της ενώ καθόταν σταυροπόδι και δάγκωνε το νύχι του αντίχειρα της.

"Πώς πήγε;" Με ρώτησε ανυπόμονα και σταμάτησε να κουνάει το πόδι της.

"Πολύ καλά, έμεινε ξερός." Είπα χαρωπά, αλλά για την Λούσι αυτά δεν ήταν αρκετά.

Ξεφυσισα.

"Don't worry τον έβαλα πάνω στο κρεβάτι μου όπως σου υποσχεθηκα, άρα θα κοιμηθεί μια χαρά και δεν ξέρει ότι συμμέτεχες και συ σ'αυτό." Της είπα και αυτή ανακουφιστηκε.

"Thank God, προσπαθώ με νύχια και με δόντια να τα ξαναβρώ με τον αδελφό μου! Θα ήταν καταστροφικό αν μάθαινε ότι σε βοηθάω!" Είπε και σηκώθηκε απ'το κρεβάτι της.

"Αφού είναι καταστροφικό να με βοηθάς τότε γιατί το κάνεις;" Ρώτησα γεμάτη περιέργεια.

Τι; Ξέρω ότι είναι δύσκολο να προδίδεις τα αδέλφια σου.

Προσωπικά δεν θα πρόδιδα ποτέ την Γουίνι, αλλά αυτό ίσως είναι διότι είναι η Γουίνι και όχι μια κατεστραμενη πορσελάνινη μαζοχιστρια...

"Ξέρω ότι ο Κρις κάνει λάθος Σκάρλετ, δεν πρόκειται να τον αφήσω να σε πειραζει και γω να κάνω την ανηξερει!" Είπε γενναία.

Ωω.

"Ω thank you..." Είπα χαρωπά "... Τεσπά το υγρό της σύριγγας πόσο χρόνο θα τον κρατήσει ναρκωμενο;" Ρώτησα.

"Μέχρι αύριο το πρωί." Απάντησε.

"Τέλεια." Είπα και χαμογέλασα πλατιά.

"Εσύ που θα κοιμηθείς;" Με ρώτησε.

"Θα πάω στο σαλόνι αν είναι." Είπα απλά.

"Δεν πας καλά, εδώ θα κάτσεις θα κοιμηθούμε στο κρεβάτι μου, τέλος." Είπε η Λούσι και έδειξε με τον δείκτη της το κρεβάτι.

Εγώ της χαμογέλασα.

"Καλά, αλλά πρέπει να αλλάξω, έχεις καμία έξτρα πιτζάμα ή να πάω να πάρω της δικές μου;" Ρώτησα.

"Δεν υπάρχει λόγος, ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;" Ρώτησε.

"Εμμ, μαύρο;"

Η Λούσι γέλασε.

"Εσύ κι ο Κρις, δεν μπορείτε να φορέσετε κάτι άλλο εκτός απ'το μαύρο."

"Well αυτό μάλλον είναι το μόνο χαρακτηριστικό που έχουμε κοινό."

"Καλά, μην το λες και συ είσαι λίγο τρελή όπως αυτός." Είπε χαμογελώντας η Λούσι.