_Monster_

_Memories part 2_

Scarlett's POV

Οκ, έσπασε μια κούκλα.

Την κούκλα της Αλίσα...
.
.
.
.
Και;...

Εγώ τι κάνω εδώ;

Ήθελα να πάω στις αναμνήσεις του όταν έγιναν όλα.

Και μια χαρά έκανα το ξόρκι.

Και στην αρχή φαινόταν ως μια λογική αρχή όλον των πραγμάτων, αφού η Γκάμπι μου είπε ότι όλα άρχισαν ένα τυπικό πρωί Σαββάτου.

Η κούκλα τη σχέση έχει με όλα αυτά;

Η μήπως γίνεται κάτι πιο μετά;

Δεν ξέρω...

Η Αλίσα άρχισε φυσικά να κλαίει ενώ ο Κρις δεν της έδωσε την παραμικρή σημασία και συνέχισε να παίζει στο πιάνο.

Χμ... τώρα μοιάζει περισσότερο με τον τωρινό Κρις...

"ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΜΑΜΑ!" Φώναξε το μικρό κορίτσι, πήρε την σπασμένη της κούκλα και έφυγε τρέχοντας απ'το δωμάτιο.

"Και πολύ που χέστηκα..." Είπε απλά ο Κρις και συνέχισε να παίζει το πιάνο του ανενόχλητος.

Χμ, μάγκας ο μικρός. Τουλάχιστον τώρα, διότι μετά τον έχω ικανό να βάλλει και τα κλάματα. Ναι...τον Κρις τον έχω ικανό για τα πάντα πλέον.

Συνέχισε λοιπόν να παίζει στο πιάνο του την ίδια μελωδία, τώρα κάνοντας λιγότερα λαθοι.

Φαινόταν χαρούμενος με τον εαυτό του μέχρι...

...

Ακούστηκαν τακούνια.

Ο Κρις σταμάτησε να παίζει και κοίταξε προς την ανοιχτή πόρτα.

Κοίταξα και γω.

Στο βάθος του διαδρόμου ερχόταν βιαστικά μια ψηλή και κοκαλιαρα γυναίκα, με βαμμένα ξανθά μαλλιά, ίσια μύτη και καταγάλανα μάτια.

Ήταν όμορφη, δεν μπορείς να πεις, αλλά μέχρι και από δω ως φάντασμα νιώθω την ψύχρα της.

Εννοώ κοίτα την, κοιτάει το παιδί της ενώ περπατάει στον διάδρομο πιο αναίσθητα και απ'την μάνα του Τομ.

Τι φάση με τις μάνες εδώ πέρα; Όλες ξινές είναι; Απαπα...

Ο Κρις σηκώθηκε απ'το σκαμπό του πιάνου, έκλεισε το καπάκι και γύρισε προς το μέρος της μητέρας του.

Αυτή είχε μόλις μπει μέσα.

Φαινόταν πολύ ήρεμος ο Κρις, περίμενε φαίνεται ένα απλό κράξιμο ή κάτι τέτοιο.

Χμ, τελικά δεν θα κλαψει. Καλά.

Η γυναίκα έκλεισε την πόρτα και...την κλείδωσε.