_Monster_

_Sweet Nights_

Scarlett's POV

Γαμω το σπίτι μου γαμω!

Γιατί ρε φίλε; Γιατί να ξυπνήσω ΕΞΙ ΗΩΡΑ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΠΡΩΙ!

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΥΠΝΟΣ ΓΑΜΩΤΟ!

Αχ... τέλος πάντων.

Αφού λοιπόν ξύπνησα είπα να κατέβω να πάω να φτιάξω καμιά σοκολάτα.

Δεν είχα και τίποτα άλλο να κάνω...

Και ναι, καλά ακούσατε, σοκολάτα θα πιω, δεν μ'αρεσει ο καφές.

Άλλο αν έχω πιει καμία φορά εδώ στο σπίτι, ο Κρις έφταιγε γι'αυτό.

Βασικά ΚΑΙ γι'αυτό.

Τεσπά... Α τώρα που λέμε και για τον Κρις, σίγουρα αυτός θα είναι στον πέμπτο εφιάλτη τώρα!

Ή θα έχει ξυπνήσει και θα κάθεται σε καμιά γωνία φοβισμένος, χεχε!

Και ναι, αυτό με κάνει χαρούμενη.

Και ναι, είμαι άρρωστη.

Κατέβηκα λοιπόν στην κουζίνα, έφτιαξα την σοκολάτα μου, την έβαλα σε μια ωραία κούπα και πήγα προς το σαλόνι, να κάτσω εκεί με την ησυχία μου να την πιω.

Πηγαίνω λοιπόν και μαντεψτε...
.
.
.
Τελικά ναι, είχα δίκιο, ο Κρις είχε ξυπνήσει και καθόταν σε μια γωνιά φοβισμένος, μονάχα που αυτή η γωνία ήταν μια πολυθρόνα του σαλονιού.

Αχ, φανταστικά!

Τίποτα άλλο θα πάθω σήμερα;

Με ξύπνησε που με ξύπνησε η μέρα τρεις ώρες νωρίτερα απ'το κανονικό, θα πρέπει τώρα να κάτσω και μ'αυτον;

Καλά, ξέρω, κανείς δεν με αναγκάζει να κάτσω αλλά βαριέμαι να ξανά ανέβω πάνω! Έτσι κι αλλιώς ήδη έχω φτιαχτεί/πλυθεί για σήμερα άρα...

Αχ Θεέ μου...

Εντωμεταξυ τόσην ώρα που στέκομαι στην πόρτα ο Κρις δεν με έχει καταλάβει.

Είχε μετακινήσει την πολυθρόνα προς το παράθυρο και έτσι είχε την πόρτα από πίσω του.

Ωραία.

Ξεροβηξα για να καταλάβει την ύπαρξη μου και αυτός...

... εμφάνισε ένα μαχαίρι το οποίο έφτασε λίγα εκατοστά μακριά απ'την μύτη μου.

Το κοιτούσα σοκαρισμένη αλλά δεν αντιδρασα.

"Ποιος είναι;" Ρώτησε απλά ο Κρις ο οποίος τόσην ώρα δεν είχε γυρίσει καν να με κοιτάξει. Απλώς καθόταν εκεί στην πολυθρόνα του, κοιτούσε έξω και έτριβε νευρικά το αυτί του.