_Monster_

_Eating Time_

Scarlett's POV

Όταν έκλεισε την πόρτα στα μούτρα κάθισα και την κοίταξα για λίγα δευτερόλεπτα.

Well το καλό είναι ότι δεν τον σκότωσα. Άρα δεν είμαι άρρωστη και δεν έχω λερώσει τα χέρια μου και δεν θα έχω τύψεις για την υπόλοιπη ζωή μου.

Ναι μονάχα που παραμένει ένα τέρας που έχει κάνει την αδελφή σου πορσελανη...

Έχεις δίκιο σκοτεινή φωνουλα του υποκόσμου αλλά η δολοφονία δεν είναι καλή εκδίκηση, θα βρω κάτι άλλο.

Το υπόσχομαι, θα τον κάνω να πληρώσει...
.
.
.
Κατέβηκα τα σκαλιά για να πάω για πρωινό.

Ναι καλά που θα φας και πρωινό μετά από αυτά που είδες, σε κόβω να έχεις ανορεξία για την υπόλοιπη βδομάδα...ή τον υπόλοιπο μήνα...

Well ίσως αλλά πρέπει να φάω, ξέρεις για να μην πεθάνω, άρα θα προσπαθήσω να τρώω χωρίς να σκέφτομαι το μαχαιρωμένο πτώμα του Κρις (που ευτυχώς τελικά δεν υπάρχει διότι αν υπήρχε τότε αλήθεια θα παθενα ανορεξία για τον υπόλοιπο χρόνο...)

Κατέβηκα λοιπόν τα σκαλιά και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα.

Μέχρι που άκουσα κάτι...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Α καλέ τα βλαμμένα που έχω κλειδώσει στην κουζίνα είναι!

Ουπς...

Ξεκλείδωσα την πόρτα της κουζίνας και όταν την άνοιξα ο Πίτερ και η Λούσι έπεσαν στο πάτωμα.

Ουπς vol.2...

Η Λούσι σηκώθηκε αμέσως και με κοίταξε τρομοκρατημένη στα μάτια.

"Τ-Τι του έκανες;" Τραυλισε και εγώ χαμογέλασα.

Στον χαμόγελο μου εκείνη γουρλωσε τα μάτια.

Α ναι, το να χαμογελάς ενώ ρωταει ο άλλος αν σκότωσες κάποιον είναι κακό σημάδι..

"Είναι ζωντανός." Είπα κοφτά χωρίς συναίσθημα και μπήκα μες την κουζίνα.

Η Λούσι και ο Πίτερ ανακουφιστηκαν.

"Πιστεύαμε ότι τον-" Άρχισε ο Πίτερ αλλά τον διέκοψα.

"Ότι τον σκότωσα, ναι αυτό έκανα..." Στα λόγια μου αυτά γουρλωσαν τα μάτια τους "... αλλά τελικά σκότωσα τον μαγικό κλώνο του άρα όλα κομπλέ.."

Ανακουφιστηκαν ξανά.

Μα καλά, τόσο πολύ τους νοιάζει αν είναι ζωντανό αυτό το τέρας;

Δεν είναι τέρας Σκάρλετ, το είπε κι η Λούσι ότι προσπαθεί να τον ξανακάνει άνθρωπο, ίσως είναι κάτι παραπάνω απ'ότι γνωρίζεις...