_Monster_

_Say the truth_

Scarlett's POV

Ο Κρις έκλεισε την πόρτα πίσω του και μ'αφησε με τους υπόλοιπους.

Δηλαδή τώρα όλοι αυτοί ξέρουν τι έγινε στην αδελφή μου.

Και γω αντί να τους βασανίζω για να μου πουν κάθομαι όρθια.

Αχα, let's start then...

"So ξέρετε τι έγινε στην Γουίνι, ε; Ακούω." Είπα απειλητικά και σταυρωσα τα χέρια μου.

Όλοι με κοίταζαν είτε αγχωμενοι, είτε λυπημένοι, είτε δεν ξέρω κι εγώ τι...

Κανείς όμως δεν μίλησε...

"Είπα ΑΚΟΎΩ." Φώναξα μπας και καταλάβουν ότι θέλω απαντήσεις εδώ κι τώρα.

Όλοι κατέβασαν το κεφάλι τους.

Ήταν η αλήθεια τόσο άσχημη;

Και να είναι, δεν με νοιάζει, θέλω να ξέρω.

"Ίσως δεν θες απαντήσεις Σκάρλετ..." Είπε γλυκά ο Τομ.

"Φυσικά και θέλω Τομ! Δεν με νοιάζει πόσο πονάει η αλήθεια, αρκεί να είναι αλήθεια!!" Είπα θυμωμένα.

"Λοιπόν ακούω!" Είπα ξανά.
.
.
.
Κανείς δεν μίλησε...

"ΠΕΙΤΕ ΡΕ!" Φώναξα και κάποιοι αναπήδησαν...
.
.
.
Και πάλι, κανείς δεν έκανε να μιλήσει.

"Γαμωτο μου, πείτε ρε μισή ώρα τι έγινε με την αδελφή μου!!" Είπα και προχωρησα μπροστά.

"Για να σου πούμε τι έγινε με την αδελφή σου πρέπει πρώτα να μάθεις για τον Κρις." Είπε η Λούσι.

"Δεν με νοιάζει ο Κρις, με νοιάζει η αδελφή μου και αν δεν μου πείτε τώρα γιατί είναι μια κατεστραμμένη πορσελανινη κούκλα δεν ξέρω κι γω τι θα γίνει εδώ μέσα!!"

Στα λόγια μου εκανα δύο βήματα προς την Λούσι. Εκεινη έκανε δύο βήματα πίσω.

"Θέλω να ακούσω την ΑΛΉΘΕΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΏΡΑ, το καταλαβαίνεις!" Τσιριξα στην Λούσι. Εκείνη ξεροκαταπιε.
.
.
.
.
Τότε άκουσα ένα σιγανό κλάμα από πίσω μου.

Γύρισα σιγά και είδα την Έμμα να σιγοκλαιει.

Αυτό έκανε την καρδιά μου να σπάσει.

Όχι ιδιαίτερα επειδή έκλαιγε εκείνη, αλλά επειδή αυτό σήμαινε ότι ο τρόπος όπου η αδελφή μου έγινε όπως έγινε ήταν αλήθεια άσχημος.

Πολύ άσχημος.

Ο Μάθιου την αγκάλιασε και την παρότρυνε να σταματήσει να κλαίει.

"Έμμα..." Είπα και προχωρησα μπροστά της.

Κάθισα στα γόνατα μπροστά από την πολυθρόνα της και την κοίταξα γλυκά.