Gay story #3
Hindi. Ayoko sa baklang iyan! Ayoko sa kanya! Kahit anong gawin niya ay nakakairita sa paningin ko! Nakakairita siya! Sobra! Ayoko sa kanya, pero nahulog pa rin ako. Nahulog ako at ang hirap nang ibangon.
Ayoko sa kanya, pero mahal ko...
May kung anong mabigat na bagay ang bumungad sa akin sa umaga. My mind still plays the scene yesterday. Para akong mag-isa sa araw na ito. Idagdag pa ang malamig na ihip ng hangin dahil hindi pa rin tumitila ang ulan.
The weather forcast told us that there is an aproaching typhoon. Pero hindi masyado matatamaan ang lugar namin, kaya hindi kami suspended.
And I silently wish, na sana nasuspende nalang ang klase. I can't look at him. Hindi ko nga alam kung makakayanan kong makasama siya.
He's mad at me. And I'm guilty.
Kung ako ang papipiliin, mas pipiliin kong tumambay sa kwarto habang nakikinig ng mga emo music.
"Finish your food, Lian. Nandyan na si Zale."
Napatigil ako sa pagsubo, dahil sa sinabi ni mommy. I stared to my unfinished food. Bumilis ang tibok ng puso ko at nanlamig ang mga kamay.
He's here?
Gusto kong bagalan ang pagsubo, but Mommy's look made me do eat my food faster. I drank my hot milk after eating. Hindi na ako nakapagpaalam sa kanila dahil sa sobrang dami ng iniisip.
Bakit nandito siya? Akala ko ba galit siya? Hindi na dapat siyang mag abala pang sunduin ako. I have our driver.
Si Manong Lyle ang bumungad sa akin. Nakahanda na ang itim niyang payong para silongan ako papasok sa kotse.
I smile slightly. He open the door for me. Aakmang papasok na sana ako ng napansin na walang tao sa kotse.
His place is empty. Kahit sa frontseat ay wala rin.
Suddenly, my shoulders fell.
"Ah, Ma'am? Hindi ka pa po ba papasok?"
I blink. Hindi ko namalayang napatitig nalang pala ako sa upuan.
I glance to the driver and slightly smile. "Sorry po."
Agad akong pumasok at naupo.
Kung ayaw niyang makasama ako, bakit pinasundo niya pa ako? Kung galit siya, bakit nandito si Manong Lyle?
I smirk. Really, Lian? Nag aassume ka na naman ba? Malamang dahil sa mama niya kaya nandito si Manong.
My mind filled with millions of thoughts. Sa sobrang dami, hindi ko na namalayan na huminto na ang kotse. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa shoulder bag.
I gulp. The cold wind brushes my skin. Parang gusto ko ng yakapin ang sarili sa sobrang lamig kung hindi ko lang hawak ang payong.
My heart is racing so fast. My hands are trembling and I lost my count on how many times I swallowed. Napako ako sa aking kinatatayuan habang nakatingin sa room number nang classroom ko.
