Gay story #3
Hindi. Ayoko sa baklang iyan! Ayoko sa kanya! Kahit anong gawin niya ay nakakairita sa paningin ko! Nakakairita siya! Sobra! Ayoko sa kanya, pero nahulog pa rin ako. Nahulog ako at ang hirap nang ibangon.
Ayoko sa kanya, pero mahal ko...
"Club Shopping tayo ngayon, alam mo ba?" tanong ni Carrie sa akin habang naglalagay ng Bb Cream sa mukha niya.
Nakahalumbaba ako habang pinagmamasdan siya. My light brown hair are tied in a messy bun. Kakatapos lang ng GenMath namin, kaya sabog pa rin ang isipan ko.
I can't still move on from what happened a while ago.
Zale's eyes. Carrie's words and my crazy heartbeat.
Everything is very blurry to me. Yes, I knew him. Pero noon pa iyon, noong bata pa kami. Ilang taon na rin kaming hindi nag kakausap bilang tunay na magkaibigan talaga.
I know, everything has change.
"Tara na, Lian." Carrie spoke as he put his sling on his shoulder.
Tumayo ako at ginaya ang ginawa niya sa kanyang bag. Pinagmasdan ko ang papel na ibinigay sa amin. These are the list of the clubs and the rooms. Kung ako ang papapiliin mas gugustuhin ko sa Creative Writing Club. Even though, ABM ako, I have a talent in this portion.
"Anong club ka?" tanong ni Carrie.
"Creative Writing." I shrug.
He frown. "Huwag ka na don. Mag dancesport tayo."
I shyly smile. Dancesport? Nagapapatawa ba siya? Yes, I love dancing, pero oh my gosh lang! Hindi cooperative ang kamay at paa ko.
"No. I won't"
"Sige na, Lian! Huwag mo akong artehan! Alam kong nag-aral ka nang dancesport nong bata ka! Kasama mo si Zale non!"
Nanlaki ang mga mata ko sa gulat. What the hell? Paano niya nalaman? Yes, nag-aral ako. Hindi dahil gusto ko, pero kasi...
I was about to defend myself, when a firm build and figure stands in front of us, starting to talk.
"Huwag mo na siyang pilitin, Carrie. Hindi kailangan ng club natin nang bobo." He said harshly. Ni hindi man lang siya kumurap o umiwas ng tingin.
He look at to Carrie's eyes with so much coldiness and firm.
My chest pang.
I swallowed hard. Trying to conceal this unwanted feelings. Hindi dapat ako nasasaktan eh. Salita lang naman iyan.
Ang baba 'yata ng EQ ko. Konting salita lang, nasasaktan na ako ng sobra.
Pero, hindi naman sa salita ka nasasaktan di ba? Nasasaktan ka sa taong nagsabi non.
I open my lips and closed again. Hindi ko alam kung ano ba dapat ang ikomento ko sa sinabi niya. But at the end, mas pinili kong isalba ang pride na natitira sa sarili.
I chin up. Napatingin siya sa akin. He look at me with the same coldness.
"Don't worry. Wala rin naman akong balak." Agad akong tumalikod sa kanila.
