No, yet I fall (Complete✔️)

Kabanta 26

NYIF 26: Kiss

Masyadong madilim ang aura sa pagitan namin. Even the two--Drake and Soccer boy noticed it. Hindi lang sila nagsasalita at tahimik kaming inoobserba apat. I can see how Zale clenched his jaw every minute and Haleth's arrogant aura. While Carrie--on the other hand--still enjoying the view infront of her.

"Ang sarap ng carbonara, noh?" wika ni Carrie sabay kain ng pagkain niya.

He broke the silence. Napatingin lang kami sa kanya na sarap na sarap sa kinakain. I gulp.

I have to remind myself, killing Carrie while he's asleep.

"What?" nagtatakang tanong niya nang makitang nakatitig lang kami sa kanya. "Ayaw niyo bang kumain? Malapit nang masimula ang class. Ayaw kong malate sa subject ni Sir Diangco. Baka tanungin niya pa ako about Civil Rights and Taxation Law. Hindi ko keri 'yun."

I parted my lips to speak. Pero naunahan na ako.

"Ah, sige. Nakalimutan ko pala na may gagawin pa ako sa sa DRRR namin." wika ni Drake sabay tayo. Napalingon siya kay Zale ngunit dismayado itong umiling at tinalikuran kami.

Zale didn't move. Nakatingin lang siya ng diretso sa coke in a can niya. Para bang gusto niya itong itapon sa kung saan. My forehead creased. Nagugulohan na talaga ako sa inaakto mo.

"Hehe. Ako rin pala. May gagawin sa World Religions namin." pagpapa-alam ni Soccer boy sabay pisil ng pisngi ni Carrie bago umalis.

He smiles to us before leaving.

Naiwan nalang kaming apat sa lamesa. Still, the mood is getting darker every minute passed. Parang gusto ko nalang din magdahilan na may gagawin pa ako para makaiwas.

Nilingon ko si Haleth. My eyes widen when our eyes met. Naglalaro ang kanyang mga mata habang tinititigan ako. He raised his eyebrow and the corner of his lips are slowly rising.

I can't help but to bit my lower lips. Damn this guy, alam niya talaga kung papaano pagandahin ang sarili sa harap ng babae.

"Eat your food, Coralia." Haleth said. Agad na siyang nag umpisang kumain.

I blink, still bewildered by his actions, but at the end, I still followed his order.

"Ikaw, Haleth? Wala ka bang plano na umalis?" naiiritang ani Zale.

Ngumisi si Haleth sa kanya. Tila ba'y naghahamon pa. "Wala eh. Bakit? Papaalisin mo ako?"

Zale glare. "Sure. Why not?" pagmamayabang niya. "Now, leave."

I rolled my eyes. What's the problem with these two? Bakit parang may namumuong galit sa kanilang dalawa?!

Ibinaba ko ang kubyertos ko at napasandal sa backrest ng upuan. I crossed my arms and emotionless glaring at the two people who are messing with my lunch.

I just want to have a peaceful lunch! Can't I have it?!

"No. I won't." si Haleth.

"Oh, You will."

"Why do you want me to leave?" natatawa ngunit may bahid na kaseryosohan na tanong ni Haleth. "Afraid that I might steal something?"

Tumaas ang kilay ni Zale. Nagmamayabang. "Why would I be? May mga bagay na mahirap nang kunin lalo na pagmatagal nang nasa may-ari."

Haleth sarcastically laughed. "Huwag masyadong magpakampante. Ang lupa nga lumalabot pagkatapos ng ulan, nabubungkal at naagaw, ang tao pa kaya?"

My lips parted. What the fuck are they talking about?! Why are they speaking in riddles! I don't get it!