ကမ္ဘာအပြင်ဘက်( COMPLETE)

Part-13

Zaw Gyi
ေနာက္ေန႔မနက္ထိပင္ စိတ္မခ်ရေသးဟုဆိုကာ ဂုဏ္အား ထိုပိုးသန္႔အခန္းထဲကပင္မထုတ္ေသးေပ။ ဂုဏ့္အေမလည္း မိုးကုတ္ကိုေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္ သားျဖစ္သူကိုမေတြရေသးသျဖင့္အေျခအေနဆိုးသည္ဆိုတာ ရိပ္မိသည္ထင္သည္။ ထိုပိုးသန္႔အခန္းႏွင့္ ဘုန္း အခန္းကိုကူးသန္းသြားလာေနတာ ဆယ္ေခါက္ပင္မကေတာ့။

သြင္ကေတာ့ ညကတည္းကအခုထိ ဆရာမေတြရဲ႕ဘာအေရးေပၚလႈပ္ရွားမႈမွမေတြ႕ရေသးသျဖင့္....

" အန္တီ.... ခဏနားလိုက္ပါလား ေရာက္ကတည္း ေလွ်ာက္ေနတာေညာင္းေနေရာေပါ့...."

" အခုထိထြက္မလာေသးလို႔ စိတ္ပူတယ္သမီးရယ္... ဘယ္ေလာက္ေတာင္အေျခအေနဆိုးလို႔လဲ..."

" ညီမရယ္ ခဏနားလိုက္ပါ... ဆရာဝန္က ခဏေနေရာက္ေတာ့မယ္... အဲခ်ိန္က် ဂုဏ္ေလးနဲ႔ေတြ႕လို႔ရေအာင္စီစဥ္ေပးပါ့မယ္..."

" ေက်းဇူးပါအမရယ္ သားေလးကိုအစစအရာရာဂ႐ုစိုက္ေပးလို႔...."

" အိုး... မဟုတ္တာပဲ... အားနာေနရတာကကၽြန္မပါ.. ကၽြန္မသားေလးေနာက္ လိုက္သြားလို႔ ဒီကေလးဒီလိုမ်ိဳးအေျခအေနနဲ႕ၾကံဳရတာ.."

" ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲရွင္... သူတို႔လဲဒီလိုျဖစ္မယ္မွန္းသိရင္ ဘယ္သြားပါ့မလဲ... အမ သားေရာ သက္သာေနၿပီလား.."

" သက္သာေနပါၿပီ ေဆးအရွိန္နဲ႔မို႔ ႏိုးလိုက္ အိပ္ေပ်ာ္လိုက္နဲ႔ျဖစ္ေနတာ...."

" ေတာ္ေသးတာေပါ့..."

သြင္လဲလူႀကီးစကားေျပာေနသည္ကိုဝင္မစပ္စုေတာ့ဘဲ အနာရွိန္ေၾကာင့္ ကိုယ္အနည္းငယ္ပူခ်င္ေနသည့္ဘုန္းနဖူးအား ေရစိုဝတ္မ်ားတင္ေပးေနမိသည္။ မင္းခန္႔ႏွင့္ ထူးမြန္ကေတာ့ မနက္စာထြက္စားရင္း ဘုန္းတို႔အိမ္တြင္ေရခ်ိဳးၿပီးမွျပန္လာမယ္ေျပာၿပီးထြက္သြားတာ နဲနဲေတာင္ၾကာေနၿပီ။ မုန္းကေတာ့ မနက္ကအေစာႀကီးႏိုးေနၿပီးအခုေတာ့ျပန္အိပ္ေနေလသည္။

လူေလးေယာက္အခန္းက်ယ္ကိုယူထားသျဖင့္ သြင္တို႔အဆင္ေျပေျပႏွင့္လူနာေစာင့္ႏိုင္ေလသည္။ မယ္မယ္အိမ္ကယူလာေပးသည့္ ေမြ႕ယာပါးမ်ားခင္းေပးထားသည္မို႔ အိပ္ေရးဝဝအိပ္ရသည္။ မသိရင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာသည့္ မိသားစုလိုလို။ အခန္းထဲတြင္လည္း မယ္မယ္အိမ္က ထမင္းခ်က္ေတြယူလာေပးသည့္ စားစရာေတြက အလွ်ံပယ္။သြင္အေတြးလြန္ေနရင္းက အနည္းငယ္လႈပ္ရွားလာသည့္ ဘုန္၏ မ်က္ခံုးထူထူေၾကာင့္ဝမ္းသာသြားရသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာဘယ္ေလာက္ၾကာေနၿပီလဲ။ အစာလဲမစားရ ။ ေရေတာင္ဂြမ္းေလးနဲ႔နႈတ္ခမ္းနားေတ့ကာ တညလံုး ႏိုးတဲ့သူထကာ ဆြတ္ဆြတ္ေပးေနရသည္။