မသြားတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ studio ကို Rose ၏ပူညံပူညံတဂြမ္ဂြမ္ ဖုန္းဆက္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္သာလာခဲ့ရသည္။ တကယ္က ဘုန္းနဲ႔ နဲနဲေလးမွမခြဲခ်င္ေသးေပ။ ဒါေပမယ့္လဲ Rose က သီတင္းကၽြတ္မတိုင္ခင္ အေခြထြက္ခ်င္သည္ဟုေျပာေသာေၾကာင့္ အသံသြင္းျခင္းကိုျမန္ျမန္အဆံုးသတ္ရန္လိုအပ္ေနေလၿပီ။
" ဘုန္း ေဆးေသခ်ာေသာက္ေနာ္...ငါ့ကိုစိတ္ပူေအာင္ထပ္မလုပ္နဲ႔..."
ေနမေကာင္းေသးလို႔ အိမ္မွာေနခဲ့ပါလို႔ေျပာတာကိုမရဘူး။ လိုက္ပို႔ၿပီးရင္ျပန္ပါမယ္ဆိုၿပီးလုပ္ေနလို႔သာေခၚလာခဲ့ရသည္။
" အင္း.... အဲဆိုကိုယ္ ကိုယ့္အခန္းပဲျပန္လိုက္မယ္... မင္းအိမ္မွာမင္းမရွိဘဲမေနခ်င္ဘူး...."
" ေအးပါ.... ငါဒီကိစၥၿပီးရင္ မင္းအိမ္ကိုပဲလာခဲ့လိုက္မယ္.... ေသခ်ာျပန္ဦး...."
" ဂုဏ္....."
ကားေပၚကဆင္းမည့္ဆဲဆဲတြင္ ဘုန္း၏ ခပ္တိုးတိုးေခၚသံေၾကာင့္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိသည္။
" ႁပြတ္....."
လွည့္ၾကည့္သည့္ ကၽြန္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကို အသံျမည္ေအာင္နမ္းလာသည္မို႔ ၾကက္သီးမ်ားထသည္အထိရင္ခုန္သြားရသည္။ ဘာလုပ္တာလဲဘုန္းရာ...။ အေသမ်ားသတ္ေနတာလား... မင္း။ ခုန္ေနသည့္ရင္ကိုဟန္လုပ္ျပံဳးျပကာ ကားေပၚကဆင္းမယ္လုပ္တုန္း ျဖတ္ခနဲ လွမ္းဆြဲလာျပန္သည္။ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့ မ်က္ႏွာအားသူ႔ဘက္လွည့္ယူကာ ဖြဖြေလးနမ္းေတာ့ ခႏၶာကိုယ္က သိမ့္ခနဲျဖစ္သြားျခင္းႏွင့္အတူ ေလေပၚမွာဝဲပ်ံေနသလိုလို။
ကၽြန္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းအား သူ႕စိတ္ႀကိဳက္ခ်ယ္လွယ္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ နဖူးေလးကိုနမ္းကာအဆံုးသတ္ေပးေလ၏။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာစကားမွမျပာႏိုင္ဘဲ လႈိက္ဖိုေနသည့္ရင္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးဖံုးဖိကာ သူ႔အားေမာ့ၾကည့္ေတာ့ အျမင္ကတ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ျပံဳးေနသည္မို႔ သူ႔လက္ေမာင္းအား လက္သီးျဖင့္လွမ္းထိုးမိသည္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ကားပါကင္မွာ လူရွင္းေနလို႔သာ။
" မင္းသိပ္ရွက္မျပနဲ႕ ဂုဏ္ရာ မင္းကိုကိုယ္ျပန္ေခၚသြားမိလိမ့္မယ္...."
YOU ARE READING
ကမ္ဘာအပြင်ဘက်( COMPLETE)
RomanceZawgyi & Unicode တစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မရှိသည့်နေရာ ကမ္ဘာအပြင်ဘက်မှာ
