The Heiress (PUBLISHED UNDER PSICOM)

Chapter 18: Fine Line

Spoiler Alert! Next chapter pa pala yung Answers. Pinutol ko muna. Haha. Sarreh. :3

Chapter 18: Fine Line

“What a jerk! How could he just say that?!” naiinis na bulong ko at saka padabog na inilagay yung mga gamit na dadalhin ko pauwi sa bahay sa maliit na bag. Sa tuwing naiisip ko talaga ang ginawa niya kagabi, parang gusto ko nalang siyang isumpa. Napakasama talaga ng ugali ng demonyong ‘yon!

“Seriously, Zeira. Whispering something God-knows-what doesn’t solve problems in life. Come on. What is it?” Said Syn. Nandito kami ngayon sa dorm ng Finelry High at nag-aayos ng mga gamit para makauwi na kami sa kanya-kanya naming mga bahay. It’s Saturday, that’s why.

Kung ako lang naman ang masusunod, hindi muna ako uuwi ngayon dahil madami pa akong kailangang gawin para sa Sem-Ender party, pero inaasahan rin kasi nila Mimi at Didi na uuwi ako ngayon. Isa pa, miss ko na rin naman sila.

Padabog akong umupo sa kama ko at humarap kay Syn. I sighed. “Don’t mind me, Syn. I’m just tired.” Then I shifted my gaze to the floor. Hindi ko alam kung paano nangyaring hindi alam ng mga tao dito sa Finelry na nawala ako. Pero sigurado akong si Viex ang may kagagawan non. Ganoon din siguro ang ginawa niya nung una niya akong dinala sa Other World.

Thinking of him and the other world makes me just want to punch my face. I’m so stupid to believe that I can trust him when in fact, I can’t. And I shouldn’t have. That I can find a solution to my problem from that place. The answers to these thoughts. But I didn’t find any. How stupid of you, Zeira.

“Alright.” I heard her say, unconvinced. Napatingin naman ako sa kanya na ngayon ay nag-aayos na ng gamit niya.

She’s one of my bestfriends and I’m keeping secrets from her. How good of me, right? Don’t I trust her?

Naiinis ako sa sarili ko dahil yung taong hindi ko naman dapat pagkatiwalaan dahil hindi ko naman kilala-- At take note! Muntik pa niya akong patayin--ay pinayagan kong dalhin ako sa kung saan na kahit sa panaginip ay hindi ko maiimagine. Pero yung bestfriend ko na kilala ko mula pagkabata. Geez. How could I keep secrets from her? From them?

“Syn…” I called making her stop from what she is doing. She looked at me with a question at her face. “Look, I really don’t know how should I start this but…” nag-aalangan kong sabi sa kanya na lalo lang niyang ipinagtakha.

“But what?”