FAIRYTALE ✔️: | ONCE UPON A FLOWER THIEF | (THIEF SERIES #1)

F A I R Y T A L E S E R I E S 1

__👑__

| PROLOGUE |

Once upon a time there was a girl riding in a bike, mesmerizing the village of Perses, a village where she grew and a village where she lives. Her parents were dead, with no hope of justice. Only her ten year- old ailing brother was her one and only family.

Her heart was pure, a naked heart that everyone can't still see. She loves the flowers, a scents of the wind that tickles her nose. The fragrance of the flowers that blended within the whispers of the air. A lovely young lady with the figures of an ugly- nerd. Her eyes is as bright as the sun, and her hair is as sleek as a gold.

And her name was Gaea.

"Hello, Ms. Miracle." Bati ko sa isang babae nang ako'y makapasok sa kanyang flower shop, the only flower shop this village has. Pero kukunti lang ang napapadpad rito, dahil sa may mga kani- kanila naman silang mga plantasyon.

Tila napansin nya ang pagpasok ko kaya ito'y napatingin saakin, and her lips formed into a smile upon seeing me.

"What flowers do you need?" Agad nitong tanong saakin kaya agad akong napangiti at lumapit sakanya. Kilalang- kilala niya talaga ako. Hinugot ko ang libro sa aking bag na naglalaman ng mga iba't ibang uri ng halaman at binuklat ang pahina na kung saan nandoon ang gusto kong bilhin.

"Agastache foeniculum?" Nagtataka niyang tanong saakin habang ang kanyang mata ay nakatingin saakin na tila nagtatanong kung saan ko iyon gagamitin. "My brother is having a congestion kaya kailangan nya ang halaman na iyan." Segundong sagot ko sakanya. Malakas niyang isinara ang aking libro at tumalikod saakin.

"Dahil na naman ba sa sakit nya?" Tanong niya habang sya'y tumitingin ng kanyang mga halaman ngunit nakasulyap ang kanyang paningin sa aking direksyon.

"Oo eh, lalo pa syang lumalala." Sagot ko habang siya'y aking pinagmamasdan sa kankyang ginagawa. Napansin ko ang pagtango nito habang sinusuri ang mga halaman.

"Ba't hindi mo pa kasi sya ipagamot?"

"Hindi rin naman nila alam ang sakit nya kahit dalhin ko sya sa pagamutan. Tsaka nandito naman ako para alagan sya, at ibigay ang mga gamot na kailangan nya."

"Paano kung nawala ka? Sino ang mag- aalaga sakanya."

"Grabe ka naman Ate! 16 years old palang ako." Natatawang turan ko sakanya. "You will never know. A future is a future, you can never predict it." Nakakibit balikat nitong saad, as a matter of fact. Ang nega naman nya. Sabagay, yung kapatid ko nga sampung taong gulang palang ganon na ang sakit na dumapo sakanya. But she's might right about the future.

"Uhm.. Wala yung halaman na hinahanap mo eh." Saad niya habang ikinakamot nya sa kanyang ulo ang dulo ng ballpen na hawak nito ng sya'y makaharap sa aking pwesto. "Pero alam ko kung saan makakahanap ng ganito." Pahabol nitong sabi kaya nagliwanag agad ang aking mukha.

"Saan naman po?" Magalang kong saad habang sya'y papalapit sa aking direksyon.

"Sa Palasyo." Nakangiti nitong saad, hindi ko namang maiwasang panlakihan ng mata dahil sa sinabi nito. Sa palasyo? Eh prohibited area iyon para sa mga katulad kong isang mahirap na tao.

"Huwag kang mag- alala, nasa gilid lang iyon ng mataas na pader." Pahabol nyang sabi at ini-abot nito ang aking libro habang nakangiti. Kinuha ko ito at ibinalik sa loob ng aking bag.

Nang ako'y makapagpaalam sakanya ay agad akong sumakay sa aking bisikleta patungo sa palasyo. Hindi ako masyadong pamilyar sa lugar na iyon dahil hindi pa ako nakapunta doon, I think dahil sa mga mahihigpit na mga kawal.