FAIRYTALE ✔️: | ONCE UPON A FLOWER THIEF | (THIEF SERIES #1)

CHAPTER 7

___👑___

‘The Symbol’

Gaea Evergreen

Nakatingin lamang ako sa human size mirror habang ibino- botones ko ang pang- itaas na damit ko na isang long sleeves see- through at ito’y kulay dahon, paired with blue above the knee skirt na may uptop green see- through.

“Done.” Masayang saad ko, at iniikot ang aking katawan dahilan para kuminang ang aking skirt na nabudburan ng glitters. At umalon- alon ito. I fixed my hair, giving red ribbon on the right corner of my golden- hair, near on the top ear.

“Ready to go?” Napatalon ako sa gulat ng bigla na lamang lumitaw sa salamin ang mukha ni Prinsepe Uno. “Yep.” I happily exclaimed.

“You really want to see your brother, don’t you?” He asked. I grabbed my brown slingbag before looking at him. “Why wouldn't I?” I said pointing my eyebrows on him.

Napailing sya bago tumalikod saakin, sinaluhan ko naman sya patungo sa karwahe. Today is Sunday, which means it’s the day I visit my brother on the other side of the village, na kung saan ay sobrang layo. It wouldn't be a burden travelling since, I have a reason going there.

Time passes and we’ve arrived to our specific destination. Ytrrio, the coachman, entered the horse on the infirmary, this side of the village has.

Napatingin ako sa kapaligiran and it’s all tidy and green. Environment for the ill. Habang may ilang mga batang naglalaro sa playground, sa dulo nito.

Tinanaw ko mula sa karwahe ang mga batang ito, at napabuntong- hininga ng mapansing wala si Ereon doon. “We shall fetch you, at dawn.” Saad ni Prinsepe Uno, kaya ako’y tumango nalang sakanya. Hindi ko na sila pinanuod na lumisan, imbis ay naglakad ako papasok sa infirmary.

Nang makapasok rito ay mga traditional structures lang ang nakita ko, at isang matandang babae sa unahan. Tinahak ko ang pagitan naming dalawa, at nang ako’y kanyang mapansin ay kaagad itong napabaling ng tingin.

“Patient's name?” tanong nito kaagad bago ibalik ang kanyang tingin sa kanyang ginagawa. Napangiwi at napakunot ako dahil sa may pagkamaldita ang asal nito.

“Ereon E—”

“Ms. Evergreen.” Naputol ang sana’y sasabihin ko ng bigla na lamang may tumawag sa apelyido ko. Napalingon ako sa aking gilid at namukhaan ang doctor na sumundo kay Ereon noon.

He gestured his finger to follow him, napatingin muna ako sa babae pero ako’y napangiwi ng bigla niya na lamang akong bigyan ng irap.

I walked behind him, while reconnoitring the place. It was white, as well as the lights crossing the path. If I’m a black lady, I would definitely glow. Luckily, Im not. This infirmary are lack of colors. It makes me queer.

Nang kami’y tumigil sa isa sa mga pintuan sa pasilyong ito ay kaagad itong binuksan ni Doctor, which leads to creak. Nang ito’y tuluyang mabuksan ay kaagad na sumalubong sa aking paghinga ang pabango ng aking kapatid. I know it, I was the one who made the perfume.

I took a glimpse on the room, before looking at my brother, na ngayon ay nakahiga sa mahabang kama, na kulay puti ang kulay. Wala na bang ibang kulay, imbes sa puti? Nakakasura.

He's sleeping, peacefully as his turbulent hair covered his closed ashen eyes. I see no difference from before. “Kamusta siya, doc?” Baling ko sa doctor na ngayon ay nasa aking tabi.

“Poor resistance, kada- oras siyang inaatake ng hindi matukoy- tukoy na sakit niya. But, we’re trying to figure it out. In his stay here, we saw his several illnesses, I don’t know if that’s all.” Saad nito. Napabaling ulit ako sakanya at hindi ko maiwasang hindi malungkot.