FAIRYTALE ✔️: | ONCE UPON A FLOWER THIEF | (THIEF SERIES #1)

CHAPTER 9

__👑__

‘A smile from my saviour’

Gaea Evergreen

I felt weird, having a short hair. Hindi kasi ako sanay na maikli ang buhok ko, dahil tila wala akong buhok na dala- dala. I sighed at the mirror as I ponytailed my hair using long- gold ribbons, living hair strands on each sides. I looked like a shit.

“You look awful.” Saad ni Abnoy na kanina pa nakatitig saakin, habang ang baba nito ay nakasandig sa kaniyang kamay. “May irerekomenda ka bang ayos ko?” Nakataas- kilay kong tanong sakaniya. Pero umiling lang siya.

“Oh well, you always look awful. That hair, won’t affect much of your appearance, anyway.” Insulto nito kaya irap- matang tumalikod naman ako sakaniya, at binitbit ang aking bag, papaalis sa sarili kong silid rito sa palasyo. Hindi ito kagandahan kumpara sa isa pero mas komportable ako rito dahil sa ganito din ang aming bahay, gawa sa kahoy.

“Ganda ng buhok natin ngayon ah!”

‘Isa pa ’tong si Ytrrio eh.’

“Gusto mo? Oh, sa‘yo na.” Pamimilosopo ko sakaniya at padabog na sumakay sa loob ng karwahe. Hanggang ngayon ay inis na inis parin ako sa sinapit ng buhok ko, kaya kung sino- sino na ang napagbubutungan ko ng inis.

“Your hair look—”

“Pag- itinuloy mo iyan, papakainin kita ng mabahong sapatos!” Banta ko sa Prinsepe nang ito’y makapasok sa loob ng karwahe. Isa rin ’to eh, ni walang talab sa kaniya yung mga pinagsasabi kong mga lintanya, kasi mas pinapalalo niya pa.

Napansin kong na hindi na muling umawang ang kaniyang bibig kaya ako’y nakahinga ng maluwag. Hanggang sa tuluyan ng lumakad ang kabayo ng sinasakyan naming karwahe.

I walked at the crowds, not minding their insults against my stupid haircut. My hair wont grow, by the way. Minutes, and hours had passed. Right before our science teacher finished her lesson, the tinkling of the bells on the hall, made her dismissed us all for break time. I was passing the cafeteria, when my stomach begun to growl.

‘Fuck shit.’

Hindi pala ako nakakain kagabi dahil sa stress ko sa buhok kong hindi pantay- pantay.

Ako’y kaagad na pumasok sa loob ng cafeteria pero hindi ko iyon pinahalata, kahit na iilan palang ang mga tao sa loob. Um-order naman ako ng natitipuhan kung pagkain at kaagad na na-upo sa bakante, at pinakasulok- sulukang bahagi ng cafeteria’ng ito.

Ganadong kumain naman ako habang nakamasid sa mga studyanteng papasok at lalabas sa cafeteria. Habang lumilipas ang segundo ay mas rumarami ang dumarating, gayundin ang umaalis.

“Hahaha!” Napabaling ako sa bukana ng cafeteria nang makarinig ng hindi kaaya- ayang tawa, at nakita doon si Ms. President habang kasama ang mga alipores nitong naging buntot na niya. Kaagad akong yumuko para hindi nila ako mapansin at mahalata. Baka kung ano na namang gawin niya saakin.

“Hello.” Umangat ang aking ng tingin may bumati saakin pero gayun na lamang ang pagka- imbyerna ko nang bumulaga sa aking paningin ang pigura ng hinayupak na Prinsepe. Talaga namang nananadya siya.

“Pwede po ba kayong umalis- alis rito, mahal na prinsepe.” Pakurap- kurap kong utos sakaniya. Pero siya’y ngumiti lang at umiling. Napa- usal ako sa inis, at iiling- iling na yumuko.

“You ate a lot. Perhaps, you might want some dessert.” Nakangisi nitong turan kaya kaagad namang napakunot ang aking noo.

“What do y— Fuck!” I said in surprise, as I stand on the ground, looking at my whole body, whilst melted chocolates soaks my clothes. Putcha!