Her şey sosyal medya hesabımdan cinayet fotoğrafları paylaşılmasıyla başladı. Kendimi bir anda okuldan atılmakla karşı karşıya bulduğumda ne yapacağımı bilemez bir haldeydim. Ta ki o sır dolu mesaj gelene kadar...
Gönderen : 05 ** *** ****
Karşında...
"Neden birileri hayatta hep mutsuz olmak zorunda?"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Biri sizin elinizi ilk defa tutarsa ne olur sorusunun cevabını kendimde arasam da bir sonuç bulamadım. Daha çok ilk defa el tutmak değil de, ilk defa karşı cinsin elini tutması olsaydı cümlem daha doğru olurdu. İlk defa kalbim sadece atmakla kalmıyor, dışarı çıkmak için çabalıyordu. Onu durdurmak istedim. Sakinleşmem gerekiyordu bir an önce ama nasıl sakinleşmem gerektiğini bilmiyordum. Daha az önce bana evimdeymişim gibi geliyordu ama şimdi evimde değil başka yerdeydim ve şu an bunu sorgulamam gerekirken ağzımı bile açamamıştım. Daha çok heyecandan konuşamıyordum. Sonra aklıma içimden ona kadar sayma taktiği geldi ve içimden ona kadar saymaya karar verdim.
1...
2...
3...
4...
5...
6...
Tam altıya kadar saymıştım ki nereye geldiğimize bile dikkat etmediğimi fark ettim. Bulut ise konuşmadan ilk defa bu kadar süre susmuş gibiydi. Telefonda olduğu gibi değil miydi yoksa ilk karşılaşma olduğu için mi böyleydi bilmiyordum. Henüz bir kanıya varmamda saçma olurdu zaten. Onu ilk defa görmeyi bırak, ilk defa canlı canlı görüyordum. Düşününce onun hakkında gizemli oluşundan başka bir özellik bilmediğimi fark ettim ve kitap okumayı da çok seviyordu tıpkı benim gibi. Bu da sevdiğim bir özelliğiydi. Hoş, sanki onun hakkında başka özellik biliyordum da.
Altın işlemeli bir kapının önüne geldiğimizde içeriyi hayal bile edemiyordum. Benim kaldığım oda bile muhteşemken beni getirdiği yer harika ötesi bir yer olmalıydı. Sanırım bir oteldeydik ve şu an kral dairesine girecektik. Çok ciddiyim. Altın varaklı bir kapının ardında başka ne olabilirdi ki?
İçeri adım attığımızda karşılaştığım manzara karşısında şoka girmiş bulunsamda belli etmemeye çalıştım. İlk defa böyle bir yer görüyormuş gibi davranmama gerek yoktu. Hatta ilk defa böyle bir yere geldiğimi belli eden bir şaşkınlık konuşması yapmayı planlamıyordum.
"Burayı senin için özel dizayn ettirdim. Bir gece bile kalacak olsan senin kalacağın yerin güzel olmasını istedim. Belki buraya son gelişin olur." Siyah gözleriyle bana öyle bir baktı ki ağlamamak için kendimi zor tuttum. Evet, evet yanlış duymadınız. Ağlamamak için göz kapaklarımı kırpmadım. Size aşırı duygusal olduğumu daha önce söylemedim sanırım. Benim altın işlemeleri sevdiğimi nereden bildiğini bu sefer sorgulamayacaktım. Benim hakkımda her şeyi biliyordu.
İlk defa biri bana özel bir şeyler yapıyordu ve buna sevinmemek ve sevinçten ağlamamak elde değildi. Ona bakıp daha da duygusallaşmamak için yüzüne bir müddet bakmadım. Daha sonra konuşmaya başladığımda mecburen yüzüne bakmaya zorladım kendimi. O ise hala elimi bırakmamıştı ve benim kan akışım da gittikçe hızlanıyordu. Saçımdan bir tutamı kulaklarımın ardına götürüp konuşmaya girdim.
