အရိပ္​အ​ေယာင္​ အရိပ်​အ​ယောင်

part - 10

"​ေဝဟင္​... ဒီ​ေန႔ ​ေန႔လည္​​ဆိုင္​မွာ​ေန​ေပးလို႔ရမလား။ ကိုယ္​ ​ေလဆိပ္​မွာဧည္​့သည္​သြားႀကိဳရမွာမို႔။ ႀကိဳမ​ေျပာမိတာ sorry ​ေနာ္​။ ကိုယ္​ သြားႀကိဳရမွာကို ​ေမ့​ေနတာ"

"ရပါတယ္​ အကို။ ကြၽန္​​ေတာ္​ဆိုင္​​မွာ႐ွိ​ေနပါ့မယ္​။ ဒီ​ေန႔​ေက်ာင္​းလည္​းပိတ္​တာပဲကို"

​ေခါင္​းတစ္​ခ်က္​ျပန္​ၿငိမ္​့ျပၿပီး ဆိုင္​ထဲက​ေနသုတ္​​ေျခတင္​ထြက္​သြားတဲ့သူက ကိုခိုင္​ျမဲသာ။

ျမန္​မာႏိုင္​ငံမွာ​ေက်ာင္​းၿပီး​ေတာ့ ဘန္​​ေကာက္​မွာ​ေက်ာင္​းဆက္​တက္​ခ်င္​သည္​့ဆႏၵ​ေၾကာင္​့ စြန္​႔စားၿပီးလာခဲ့သည္​့​ေနာက္​ ​ေရျခား​ေျမျခားမွာ ​အ​ေတာ္​ဒုကၡ​ေရာက္​ခဲ့သည္​။

ဘယ္​​ေလာက္​ပဲယဥ္​​ေက်းမႈဆင္​တူပါတယ္​​ေျပာ​ေျပာ ကြဲျပားတဲ့အခ်က္​​ေပါင္​းမ်ားစြာက​ေတာ့႐ွိ​ေနဆဲပင္​။

ႏိုင္​ငံျခား​ေက်ာင္​းသားတစ္​​ေယာက္​အတြက္​ အခ်ိန္​ပိုင္​းအလုပ္​ရရန္​ခက္​ခဲခဲ့​ေပမယ္​့ ကိုခိုင္​ျမဲသာႏွင္​့ဆံုၿပီး​ေနာက္​ သူ႔ဆိုင္​တြင္​ Barista အျဖစ္​အခ်ိန္​ပိုင္​းအလုပ္​ရခဲ့သည္​။

ပထမႏွစ္​က​ေတာ့​ေက်ာင္​းအ​ေဆာင္​မွာ​ေနရလို႔ ကိုယ္​ပိုင္​အခ်ိန္​ဆိုတာ႐ွားလြန္​းခဲ့သည္​။ ​ေက်ာင္​းရဲ႕ activity ​ေတြ စာ​ေတြ ​ေနသားမက်မႈ​ေတြၾကား ပင္​ပန္​းခဲ့​ေပမယ္​့ ဒုတိယႏွစ္​မွာ​ေတာ့ အ​ေတာ္​​ေနသားက်လာခဲ့သည္​။

အားလပ္​ခ်ိန္​မွာ စာ​ေရးလိုက္​၊ အခ်ိန္​ပိုင္​းလုပ္​လိုက္​ႏွင္​့ ​ေအး​ေဆးပါသည္​။
မိသားစုကလည္​းသူ႔ဘာသာသူ​ေနၾကသည္​မို႔ စိတ္​ပူစရာမလို။ ကိုယ္​့​ေက်ာင္​းစရိတ္​ကိုယ္​႐ွာၿပီး ဝါသနာပါတာ​ေတြကိုလုပ္​ရတာ အ​ေတာ္​ကို ​ေက်နပ္​ဖို႔​ေကာင္​းပါသည္​။

ၿပီး​ေတာ့ ဆယ္​ႏွစ္​ႏွစ္​​ေက်ာ္​ၾကာ​ေနၿပီျဖစ္​​တဲ့ အမွတ္​တရ​ေတြကို စာအုပ္​​ေပၚခ်​ေရးရင္​း အလြမ္​း​ေတြကိုခ်ျပတာကိုလည္​းႏွစ္​သက္​ပါသည္​။ ၿပီး​ေတာ့...အကို႔ကိုလြမ္​းပါသည္​။

"Ice - americano kha"

​ေကာင္​တာမွာ ​ေကာ္​ဖီလာမွာတာကိုၾကား​ေတာ့မွ ျမန္​ျမန္​ျပန္​သတိကပ္​ရသည္​။