ΕΚΠΑΙΔΕΎΟΝΤΑΣ ΈΝΑΝ ΒΆΡΒΑΡΟ

2

Σκανδιναβία

<< ΘΑΝΑΤΟΣ ΘΆΝΑΤΟΣ!!!!ΑΑΑΑΑΑ
το πλήθος που είχε στηθεί στις θέσεις της αρένας ζητωκραυγαζε χτυπώντας με την δύναμη των χεριών τους ,τα ίδια τους τα δορυα στο έδαφος.
<< ΑΡΧΗΓΕ!! ΑΡΧΗΓΈ!!! ΖΗΤΩ ΟΙ ΒΊΚΙΝΓΚΣ.
η σιδερένια πόρτα της αρένας άνοιξε με έναν ευσωμο ανοιχτόχρωμο άντρα με μια μακρυά κόκκινη γενειάδα,να εισβάλει στον λασπωμένο χώρο, φορώντας μια κοφτερή ασημένια
Περικεφαλαία.
Το κοινό ξεκίνησε να ουρλιάζει αρνητικά βλέποντας τον άντρα, ώσπου η αντίπαλη πόρτα στα αριστερά άνοιξε με φόρα σηκώνοντας έναν καπνό σκόνης.
<< ΖΗΤΩ ΟΙ ΒΊΚΙΝΓΚΣ.
μέσα από τον πυκνό καπνό ξεπροβαλλε ένα εξίσου εύσωμο σφιχτό σώμα , ψηλότερο από αυτό του άλλου άντρα,στο οποίο η μόνη του κάλυψη,ήταν ενα φαρδύ μαύρο παντελόνι το οποίο κρεμαζε στα σκέλη και έδενε με κάποιον τρόπο σαν Χ επάνω από το στήθος του κρατώντας την κάπα του.
Το κορμί του δεν το κάλυπτε το αντρικό συνήθως τρίχωμα,είχε ένα απαλα καθαρό στήθος με ελάχιστα γενια να καλύπτουν το σκουρόχρωμο πρόσωπο του .
<< Έτοιμος να παλέψεις αρχηγέ;
Υψώνοντας με βία τα σκοτεινά σαν την θάλασσα μάτια του ,τίναξε την μακρυά φράντζα από τα κοντά σε σχέση με τους άλλους άντρες μαλλιά του.
<< Ένας σωστός πολεμιστής ολαφ γεννιέται έτοιμος, δεν είναι.
Ο άντρας κοίταξε με μίσος τον αρχηγό πιάνοντας τα τσεκούρια του.
Σε αντίθεση με τον αρχηγό που με ένα απαλό γελακι τέντωσε το χέρι του στο πλάι πιάνοντας δίχως να κοιτάζει από πού του ερχόταν,το σπαθί που του εριξε ο πιστός του βοηθός.
<< Έτοιμος να χάσεις μικρε Τζέιμς;
Το λοξό του χαμόγελο καθώς έκανε τρεις φορές κύκλους το σπαθί γύρω του , κόπηκε την στιγμή που ανοίγοντας τα πόδια του τράβηξε το λυγισμένο του χέρι προς τα πίσω κρατώντας το σπαθί του σαν τόξο.
<< Στο ξανά είπα γεννήθηκα ετοιμος.
<< Άθλιο αγόρι.
Ορμώντας με δύναμη ο Όλαφ κατεπάνω του βρέθηκε με μια τρικλοποδιά να πέφτει στην γη και το σπαθί του Τζέιμς να βρίσκεται στον λαιμό του.
<< Δεν είμαι ένα άθλιο αγόρι..
Πιέζοντας το σπαθί Στον λαιμό του Όλαφ σκοτείνιασε.
<< Είμαι ο αρχηγός σου ! Απαιτώ! ΑΠΑΙΤΏ ΝΑ ΜΕ ΣΈΒΕΣΑΙ.
σηκώνοντας με δύναμη το σπαθί του σε συνδιασμό με τις λέξεις του ,το κάρφωσε με δύναμη στο χώμα δίπλα από τον Όλαφ, βλέποντας τον σοκαρισμένο να ανασαίνει κοφτά.
<< Έπρεπε να με σκοτώσεις..
<< Ωω καλέ μου Όλαφ υπάρχει χειρότερη τιμωρία από το να σε αφήσω να ζήσεις ηττημένος;
Το λοξό του χαμόγελο καθώς άπλωνε το χέρι του στην μεριά του άντρα, κόπηκε την στιγμή που τραβώντας τον επάνω ,τον βοήθησε να σταθεί στα πόδια του.
<< Αναθεματισμενε θα.
Το κεφάλι του Τζέιμς έγειρε στο πλάι.
<< Θα ; Θα τι;
Τινάζοντας με φόρα το κεφάλι του επάνω σε αυτό του Όλαφ χτυπώντας τον στον μέτωπο,τον πρόσεξε να πέφτει ζαλισμενος στο έδαφος.
<< Θα σε στείλω στον άλλο κόσμο εάν τολμήσεις να με απειλήσεις ξανά.
Αδιαφορώντας για το πλήθος που ζητωκραυγαζε σήκωσε την παλάμη του ώστε να σταματήσουν και διέταξε μονάχα με ένα βλέμμα να ανοίξει η πόρτα της αρένας.
Τρίτη φορά που κάποιος τολμάει να τον προσκαλέσει ώστε να του φάει την αρχηγία.
Φανερά νευριασμένος, τράβηξε τα σκοινιά που έδεναν την κάπα στο στήθος του σκίζοντας τα και ύστερα αρπάζοντας μια κούπα με ποτό κάθισε επάνω σε βαρέλι, κοιτάζοντας το περιεχόμενο της κούπας.
<≤ και που θα σε πιω τι θα μου δώσεις;
Τινάζοντας την κούπα επάνω στο τοίχωμα είδε τον πηλό της να γίνεται χίλια κομμάτια.
Με ένα απαλό ειρωνικό γέλιο, βγήκε από το σημείο που οι αθλητές τους έπιναν και ξεκουράζονταν πριν την μάχη,και περπάτησε στον καθαρό αέρα του χωριού, ρίχνοντας μια γούνα επάνω από το αντρικό του κορμί.
Φτάνοντας μέσα σε σκέψεις ως τα βουνά του χωριού του,κάθισε επάνω σε έναν βράχο δαγκώνοντας τα χείλη του ,όταν κάτι στον ορίζοντα έκανε τα μάτια του δύο εχθρικά κανόνια που ήταν έτοιμα να ρίξουν στο καράβι που τολμούσε να περάσει τα εδάφη τους.
Αυτό σήμαινε πόλεμος.
Πετώντας την γούνα από τους φαρδιους του ώμους , ξεκίνησε να τρέχει φτάνοντας στο κεντρικό σημείο του χωριού όπου και με ένα κέρας φύσηξε απαγγέλλοντας τον συναγερμό.
Κάθε άντρας του χωριού αλλά και γυναίκα είχαν σταθεί σε μια γραμμή όσο εκείνος εισχώρησε στην καλύβα του φορώντας το στενό δερμάτινο παντελόνι και το κολιέ των προγόνων του.
Στα μάτια του καλυψε ένα μαύρο κάρβουνο που τονιζε την ομορφιά των ματιών του.
Ενώ το μπράτσο του στόλισε ένα δερμάτινο κολιε που συνδιάζονταν με τα τατουάζ στην πλάτη και το πίσω μέρος του λαιμού του.

Το πλοίο άραξε στο λιμάνι των βαρβάρων,με την σανίδα να πέφτει στα άγια χώματα των θεών τους.
Ένα πλήθος ανθρώπων είχαν μαζευτεί με τσεκούρια και δορυα περιμένοντας να τελειώσουν τους εισβολείς ακριβώς όπως τους άξιζε.
Τα χέρια του Τζούλιαν έπιασαν αυτά της Ασίας κρατώντας την σφιχτά.
<< Σε ικετεύω μη πας άφησε με να σε κρύψω.
Τα δάκρυα της καθώς τραβουσε τα χέρια της μακριά του έτρεχαν ανεξέλεγκτα.
<< Αντίο αγαπημένε μου Τζούλιαν,μου στάθηκες ως πατέρας στις δύσκολες στιγμές μου! Θα σε θυμάμαι.
Αρπάζοντας την καφετί της βαλίτσα, βγήκε από την καμπίνα της παρατηρώντας την συννεφιά επάνω από το κεφάλι της.
Ήταν θαρρείς και μετρούσε πάλι τα λεπτά με την πιθανότητα να αλλάξει γνώμη.
Κάτι όμως την κράτησε ακόμη μια φορά πίσω ,είτε Κάτι είτε μια φωνή,που δίχως να κοιτάζει σε ποιον ανήκε, υπήρχε τόσο έντονα γύρω της , δήλωνε την παρουσία της ανάμεσα σε εκείνην και τον άνεμο , δημιουργώντας μια ανεξήγητη ταραχή μέσα της...