ΕΚΠΑΙΔΕΎΟΝΤΑΣ ΈΝΑΝ ΒΆΡΒΑΡΟ

8

Όμορφα λόγια.

.. προσπαθώντας ολόκληρη ώρα να αρθρώσει μια λέξη που να προδίδει αγάπη, βρέθηκε να χτυπάει το χέρι του στο τραπέζι εξοργισμένος από θυμό.
<< Δεν γίνεται ανάθεμα !! Δεν το βλέπεις; Δεν μπορώ να το πράξω.
Κοιτώντας τον μέσα από τα μάτια,με βαθιά σκέψη,του έπιασε στα ξαφνικά το χέρι τραβώντας το επάνω από την καρδιά της.
Η ανάσα του πήρε τον Ρυθμό της δικής της.
<< Το ακούς αυτό; Ονομάζεται καρδιά και είναι πολύ ευαίσθητη, σκέψου πως εάν δεν μάθεις το πώς είναι να αγαπούν μπορεί να ραγίσεις μια..
Τραβώντας το χέρι του μακριά από την καρδιά της ,έσκυψε το κεφάλι του προσπαθώντας να μην την κοιτάζει.
<< Καλώς θα ...θα προσπαθήσω.
Ένα αγνό Χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη της , νιώθοντας για πρώτη φορά στην ζωή της τόσο ομορφα.
<< Μπορείς να δοκιμάσεις,δεν είναι κακό να πράξεις λάθος ,από αυτά γινόμαστε καλύτεροι αρχηγε..
Μορφαζοντας απέναντι της , τράβηξε ελάχιστα την φράντζα του προς τα πίσω φυσώντας με τα ίδια του τα χείλια,το πυρωμένο του πρόσωπο.
Όχι δεν ντρεπόταν να μιλήσει ερωτικά μπροστά της!!η Ασία θαρρουσε πως απλά φοβοταν... φοβόταν να πονέσει από την αγάπη..
<< Ήταν ...ήταν ...
Κάνοντας μια γκριμάτσα αηδιας,γύρισε το πρόσωπο του παρατώντας τα .
<< Δεν μπορώ ,πάψε να το πιέζεις,δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο.
<< Καλώς δεν θα ήθελα να γίνω κουραστική,εφόσον η αγάπη είναι ένα κεφάλαιο που δεν θέλεις να αγγίξω , υπόσχομαι να μείνω έξω από αυτό.
Τραβώντας απότομα την καρέκλα του προς τα πίσω έσμιξε τα φρύδια του.
<< Αυτό να πράξεις..
Τραβώντας και την δική της καρέκλα προς τα πίσω του χαμογέλασε απαλά.
<< Δεν χρειάζεται να φοβάσαι,δεν θα αρρωστησεις,είσαι ασφαλής.. φοβάμαι όμως μην μείνεις μονος .. κατανοώ πως η αγάπη και εσύ δεν πάτε μαζί μα ..τι θα γίνει όταν αύριο μείνεις εσύ και ο εαυτός σου;
Γυρίζοντας της την πλάτη,δεν έδωσε καμία απάντηση,κάθισε στην κουνιστή πολυθρόνα του ρίχνοντας ένα ξύλο στην φωτιά.
<< Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν μικρή,είχαν μπλοκάρει τα συναισθήματα μου , χρειάστηκε να δεχτώ ιατρική βοήθεια,πονούσα κάθε ημέρα δίχως να μπορώ να χαμογελασω μήτε να κλάψω,η μητριά μου αποφάσισε πως ίσως χρειαζομουν την βοήθεια φαρμάκων,είτε κάποιο άσυλο.. ήμουν παιδί όταν αναγκαστικα να ξεπεράσω τον θάνατο του πατέρα μου ώστε να μην με κλείσουν σε κάποιο απομακρυσμένο κτήριο στο οποίο δεν θα βλέπω ποτέ τον τάφο του...ήταν πολύ σκληρό για εμένα ,του είχα μεγάλη αδυναμία,δεν θα ήταν περήφανος εάν η κόρη του κλεινόταν σε άσυλο σωστά; Έμαθα να πονάω και να γελάω μονάχα για τα μάτια του κόσμου,έμαθα να κρύβω από τους ανθρώπους τις σκέψεις μου ώστε να πάψουν να με βγάζουν τρελη για αυτές,έτσι έγινα δασκάλα μα ποτέ δεν μου έφτανε αυτό που έκανα , πάντοτε ήθελα λίγο παραπάνω από αυτό που έδινα ,έτσι έκανα ένα ακόμη ποιο τρελό όνειρο και να μαι , στα δεκαεννέα χρόνια της ζωής μου απέναντι από έναν επικίνδυνο για τον κόσμο άντρα,να του μιλάω με δακρυα στα μάτια,για ένα κεφάλαιο της ζωής μου που με έκαναν να φοβάμαι.
Γυρίζοντας με κόκκινα μάτια στη μεριά της ,έδειξε να κατανοεί όσα άκουγε, παραμένοντας σιωπηλός.
Τα δάκρυα της έτρεχαν ανεξέλεγκτα επάνω από τα μάγουλα της.
<< Με ανάγκασαν να κρύψω το πενθος μου ώστε να μη περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου σε ένα κτήριο που θα ξυπνούσα και θα κοιμόμουν με φάρμακα,και για όλα αυτά θα έπρεπε να ευχαριστήσω την καλή μου μητέρα, η οποία έδειξε πόσο με αγαπούσε!!!εάν μπορούσε να με θάψει δίπλα στον πατέρα μου θα το έκανε...είναι πολύ σημαντικό για εμένα να επιτύχω εδώ!! Ίσως έχω ανάγκη να δείξω στον ίδιο μου τον εαυτό πως δεν είμαι τρελή.
Νιώθοντας κάτι μέσα του να χτυπάει δυνατά,κατέβασε ενοχικά το βλέμμα του .
<< Ήταν ....
Τραβώντας της την προσοχή με την απαλή του φωνή την έκανε να εστιασει στο πρόσωπο του περιμένοντας μια του λέξη.
<< Στάσου που πας; Τα ουράνια βρέχουν και εσυ παλεύεις να το σκάσεις από εμένα; Που πήγε η ανάσα σου; που γυριζε γύρω από το κορμί μου τις κρύες νύχτες που πρωτού σε γνωρίσω ήμουν νεκρός; Φοβάμαι πως ξεχνάς πως απο τα χέρια μου έγινες η φλέβα,και από εσένα περνάει το αίμα για εντολή!!!! στάσου μην βιάζεσαι τόσο ,τι κακό σου έπραξα περα από το να σε αγαπάω ; Τι κακό σου έπραξα περα από το να δακρύζω την κάθε φορά που σε νοσταλγούσα;
Μη μου κλείσεις τόσο απλά την πόρτα αφήνοντας με μοναχό με τις αμαρτίες μου , τουλάχιστον άφησε μου μια χαραμάδα ανοιχτή,να μπορέσω να τρέξω πίσω σου ...
Στάσου που πας..
Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα όταν τα δικά του έκλεισαν απότομα με ένα πλατύ χαμόγελο.
<< Τελειώσαμε για σήμερα; Θέλω να τραφω το κρέας είναι έτοιμο.
<< Για ποιον είναι τούτος ο λόγος; Θα πρέπει να αγάπησες κάποια με όλη σου την καρδιά.....ποια;
Σμίγοντας τα φρύδια της κάθισε στο έδαφος με το κεφάλι της ψηλά περιμένοντας να της δώσει μια απάντηση.
<< Ήμουν δώδεκα ,το έγραψα στο μυαλό μου για την μητέρα μου .. εντάξει τώρα; Μπορώ να τραφω;
<< Σε άφησε ;
Τα βλέφαρα του έκλεισαν... συνεχίζοντας όμως να χαμογελάει.
<< Το φαγητό είναι έτοιμο...
<< Σε παρατησε έτσι;
Γυρίζοντας απότομα στην μεριά της ύψωσε άθελά του την φωνή .
<< Πέθανε!!!! Θα σταματήσεις να ρωτάς ;
Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα,είχε ξεπεράσει τον εαυτό της με τόσες ερωτήσεις που σίγουρα πονούσαν..
Κάτι μέσα της όμως όταν τον άκουσε να μιλάει έτσι ... σκύβοντας το κεφάλι της συνέχισε να οδύρεται σε καυτά δάκρυα, ώσπου η αντρική του παλάμη στηρίχτηκε στο μάγουλο της τρίβοντας το με απαλότητα.
<< Σήκω επάνω γυναίκα...
Κινώντας το κεφάλι της αρνητικά έκλεισε τα απαλά της βλέφαρα νιώθοντας την παλάμη του στο μάγουλο της.
<< Όχι..δεν πρέπει..
Κλείνοντας τα δάχτυλα του γύρω από το πηγούνι της την τράβηξε προς τα πάνω , καλύπτοντας το μάγουλο της με το αντρικό του μπράτσο,την στιγμή που η παλάμη του κρατούσε σφιχτά τα μαλλιά της τραβώντας τα μέσα της..
<< Θα σε φιλήσω..
<< Όχι μη σε παρα...
Πρωτού προλάβει να ολοκληρώσει,τα χείλη του στάθηκαν μια στιγμή από τα δικά της ,με την ανάσα του να αγγίζει το πρόσωπο της.
<< Δεν σε ρώτησα δασκάλα..
Τα φρύδια της έσμιξαν μα πρωτού κάνει πίσω ,την τράβηξε από τα μαλλιά δίχως να την πονέσει, κολλώντας την στο στόμα του ...