ΕΚΠΑΙΔΕΎΟΝΤΑΣ ΈΝΑΝ ΒΆΡΒΑΡΟ

5

Χρώματα

.. << Ας ξεκινήσουμε με τα χρώματα λοιπόν.
Καθιζοντας στο ξύλινο τραπεζάκι δίπλα της, στήριξε τα μάγουλα του μέσα από τις ανοιχτές του παλαμες κοιτάζοντας την με προσήλωση.
<< Τι γνωρίζεις από χρώματα;
<< Τίποτε απολύτως.
Δαγκώνοντας ελάχιστα τα χείλη της παρατήρησε πως το βλέμμα του ήταν έτοιμο αναπασα στιγμή να πέσει επάνω τους.
Προσπαθώντας να δείχνει νηφάλια σε κάθε του αντίδραση, τραβηξε ένα σημειωματάριο από την βαλίτσα της , τοποθετώντας το επάνω στο τραπεζάκι.
<< Θα σου δείξω κάποια χρώματα και εσύ θα προσπαθήσεις να μου πεις τι βλέπεις.
Πηγαίνοντας να ανοίξει το βιβλίο της ,το χέρι του την πρόλαβε έγκαιρα κλείνοντας της την σελίδα.
Φανερά ταραγμένη ύψωσε το βλέμμα της επάνω του παρατηρώντας τον αμήχανα.
<< Ξεχνα το βιβλίο,θέλω να μάθω τι χρώμα είναι τα χείλη σου.
Τα μάτια της είχαν ανοίξει διάπλατα, μένοντας άναυδη μπροστά από το ερώτημα του.
<< Κάποιες φορές ροζ και κάποιες πολύ κόκκινα.
Απλώνοντας το χέρι του έσυρε το δάχτυλο του επάνω τους , κοιτάζοντας με προσήλωση,θαρρείς και έβλεπε πρώτη φορά στην ζωή του τέτοια χείλη.
Τραβώντας του το χέρι μακριά βηχωντας απαλά,κατέβασε το βλέμμα της στο βιβλίο.
<< Κάτι άλλο που θέλετε να μάθετε κύριε.
Η φωνή της είχε γίνει ένας ντροπαλός ψίθυρος.
Το κεφάλι του έγειρε στο πλάι.
<< Τα μάτια σου τι χρώμα είναι;
Υψώνοντας τα βαριά της βλέφαρα,τον κοίταξε με μεγάλο κόπο στα μάτια,διότι ήταν πάντοτε τόσο επίμονος όταν κοιτούσε.
Δεν είχε γνωρίσει ποτέ κάποιον άντρα που να του έμοιαζε, πάντοτε κάποιος ντρεπόταν να σταθεί στα μάτια της , πάντοτε κάποιος κάτι έκρυβε.
<< Τι χρώμα θαρρείς πως είναι;
Χαμογελώντας της λοξα,σουφρωσε ελάχιστα την μύτη του.
<< Δεν γνωρίζω από χρώματα ομορφιά μου ,εγώ ονομάζω καθετί που βλέπω με τον δικό μου τρόπο.
Υψώνοντας το φρύδι της ειρωνικά έπεσε στο ξύλο της καρέκλας καθιζοντας αναπαυτικά.
<< Μπορώ να ακούσω πώς ονομάζεις τα χείλη μου;
Η καρδιά της ηχούσε δυνατά στον Ρυθμό της αγωνίας, χαμογελούσε έντονα θαρρείς και ειρωνευόταν όταν όμως τον ρωτούσε κάτι για εκείνη,σοβαρευε κοιτώντας την όπως ο λύκος το θήραμα του.
<<Πιοτό.
<< Ονομασες τα χείλη μου πιοτό;
<< Υπάρχει κάτι πιο μεθυστικό μάτια μου; Συνήθως δεν έβρισκα τι θα μου έδινε μια κούπα γεμάτη ρούμι, αρχίζω όμως να γνωρίζω τι θα μου έδινε το στόμα σου.
Χτυπώντας του ελάχιστα τον ώμο προσπάθησε να ρίξει αλλού το βλέμμα της.
<< Φρόνιμα κύριε...τα μάτια μου ; Αυτά πως τα ονομάζεις;
Φέρνοντας το κορμί του μπροστά,τα κοίταξε με όλη του την προσήλωση.
<< Για αυτά μη ρωτάς , τρελαίνομαι.
Το λοξό του χαμόγελο την σοκαρε μια ακόμη φορά.
<≤ α ας συνεχίσουμε με το βιβλίο παρακαλώ...
Ανοίγοντας την πρώτη του σελίδα του έδειξε ένα μικροσκοπικό κουτάκι με ένα ροδοκοκκινο χρώμα.
<< Τι χρώμα θα μπορούσε να είναι αυτό λοιπόν κύριε;
Αγγίζοντας απαλά με τα δάχτυλα του το κουτάκι, χαμογέλασε πλατιά.
<≤ τα μάγουλα σου όταν ντρέπονται, τα χείλη σου όταν κλαίς .
Το φως του τζακιού έπεφτε απαλά στο πρόσωπο του τονίζοντας την βαρβαρική ομορφιά του.
<< Όταν κλαίω;
<< Προηγούμενος στην βροχή δεν έκλαιγες;
Δεν αντέδρασε έμεινε ακίνητη μονάχα να τον κοιτάζει.
<< Παρατήρησες κάτω από την βροχή ότι έκλαιγα;
Τα βλέμματα τους συναντήθηκαν.
<< Είμαι καλός κυνηγός,με πολύ καλό σημάδι,βλέπω ακόμη μέσα και σε ομίχλη.
Κάτι τον έκανε διαφορετικό από όλους τους άλλους Βίκινγκς,όμως δεν μπορούσε να ξεχωρίσει το τι ήταν αυτό.
<< Ροδοκοκκινο ονομάζεται.
<< Και αυτό εδώ πως ονομάζεται.
Σέρνοντας το δάχτυλο του επάνω σε ένα χρώμα περίμενε με αγωνία να ακούσει την ονομασία του.
<< Μαύρο... Σου αρέσει το μαύρο;
<< Έτσι θαρρώ πως νόμιζα πρωτού μάθω τι χρώμα ήταν το στόμα σου.
<< Αγενής.
<< Άξεστη.
Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα.
<< Εγώ είμαι άξεστη; Εσύ κάνεις σαν άξεστος ,πως τολμάς;
Στηρίζοντας τον ώμο του πάνω από το βιβλίο της ,της έριξε μια δυναμική ματιά.
<< Πάντοτε τολμαω.
Βηχωντας ελάχιστα θέλοντας να τον επαναφέρει προσπάθησε να αλλάξει θέμα.
<< Τι χρώμα έχει το ξύλο;
Κοιτάζοντας ξαφνιασμένος το ξύλο έκανε μια γκριμάτσα γεμάτη απογοήτευση.
<< Το ξύλο είναι ξύλο , κανείς εδώ πέρα δεν νοιάστηκε από τι αποτελείται,έτσι θαρρώ πως βλέπουν και τις γυναίκες.
<≤ και εσύ; Εσύ πως τις βλέπεις τις γυναίκες;
Η ένταση στο βλέμμα του την έκανε να θέλει να πάρει την ερώτηση της πίσω.
<< Γιατί δεν με ρωτάς πώς βλέπω εσένα; Γυναίκα δεν είσαι και εσύ;
<< Μην κουράζεσαι,ας συνεχίσουμε το μάθημα.
<< Υπάρχουν πολλά που σε αποτελούν μπορεί να μην γνωρίζω πως ονομάζονται αλλά καταλαβαίνω πόσο αξίζουν.
Ταραχή ήταν αυτό στο βλέμμα της; Είχε πετύχει τον σκοπό του λοιπόν,την νικούσε,δεν θα του επέτρεπε να πει τίποτε άλλο.
<< Φτάνει , φτάνει,θέλω να σου μάθω κάποια πράγματα,δεν πρέπει να καθυστερουμε...τραβάς σε παρακαλώ το χέρι σου από το βιβλίο μου;
Ήταν τόσο κοντά στο πρόσωπο της που μυριζοταν την ταραχή της.
Παρόλα αυτά τράβηξε το μπράτσο του μακριά της , παρατηρώντας το τρίτο χρώμα που του έδειχνε.
<< Καφέ ,όπως τα ξύλα,όπως η καλύβα σου που αποτελείται από αυτά ,όπως ο κορμός των δέντρων σας... ροδοκοκκινο όπως τα χείλη μου ...μαύρο όπως το παντελόνι σου ο ουρανός όταν βρέχει,όπως η άγρια θάλασσα,όπως η νύχτα.
Έδειχνε να την παρατηρεί με απόλυτη προσοχή.
Ώσπου απλώνοντας το χέρι του ,μαζεψε μερικές τούφες από τα μαλλιά της μυρίζοντας τα.
<< Μαύρο όπως τα μαλλιά σου.
<< Και τα δικά σου .
Το χαμόγελο του πλατυνε.
<< Τι χρώμα έχουν τα μάτια μου ;
Προσπαθώντας να επικεντρωθεί στην ερώτηση του κατάπιε με δυσκολία.
<< Στο φως της ημέρας αγγίζουν ένα έντονο καφετί χρώμα με σκούρες αναλογίες,όταν όμως αποφασίζουν να θυμώσουν, γίνονται ακριβώς όπως τα μαλλιά σου ,είναι θαρρείς και έχεις δύο χρώματα, πρώτη φορά συναντάω κάτι τόσο παράξενο...
<< Και πως θα τα μάθω όλα αυτά;
<< Πρέπει να επικεντρώνεσαι σε κάτι που θα σου αρέσει από όσα μαθαίνουμε...για να δούμε τι έμαθες ως τώρα , προσπάθησε να μου πεις τα χρώματα που είπαμε.
Πέφτοντας πίσω στο ξύλο της καρέκλας του, έμπλεξε τα χέρια του.
<< Μαύρο όπως τα μαλλιά σου , ροδοκοκκινο όπως τα χείλη σου όταν κλαίς ,ροζ όπως τα χείλη σου όταν ξυπνάς.
<< Αυτά δηλαδή αυτά δεν είναι όσα μάθαμε.
<≤ μου είπες να επικεντρωθώ σε κάτι που μου αρέσει... επικεντρώθηκα!.
Η ανάσα της κόπηκε.
<< Ας ας προχωρήσουμε παρακάτω,τούτο εδώ είναι το πορτοκαλί,και τούτο το κίτρινο,θα μπορούσαν και τα δύο μαζί να χαρακτηρίζουν έναν λαμπερό ήλιο.
<< Και τούτο είναι το λευκό, χαρακτηρίζει το κενό,το γκρίζο μια πέτρα και τα σύννεφα,ίσως ακόμα και το βροχερό τοπίο,είτε έναν καπνό..