ΕΚΠΑΙΔΕΎΟΝΤΑΣ ΈΝΑΝ ΒΆΡΒΑΡΟ

24

Περιμένοντας με αγωνία έξω από την πόρτα .
Με την καρδιά της της να χτυπάει ακανόνιστα.
Παρέμεινε να κάνει με βαθιές αναπνοές, προσευχές,ώστε να μην καταλάβει η μητριά της ότι τον είχε εκεί μέσα.
Πως μπορούσε η απάνθρωπη να πάρει μια ψυχή και να την ονομάσει δούλο;
Κατακαιρους γνώριζε για τα ελαττώματα της μητριας της.
Παρόλα αυτά για χάρη της επιλογής του πατέρα της , παρέμενε σιωπηλή.
Όχι όμως και τούτη την φορά.
Όχι όταν ο άνθρωπος που ονόμασε δούλο,είναι ο άντρας που αγάπησε. Ο άντρας που την έβαλε σε ένα πλοίο και το έσκασε.
Κλείνοντας τα μάτια της .
Ελάχιστα στις στιγμές που την σκότωναν.
Ελάχιστα στην ζωή της δίχως την παρουσία του.
Δίχως την ένταση στην φωνή και τον έρωτα του.
Ένας άρχοντας όπως εκείνος,πως βρέθηκε να είναι σκλάβος; Τι του είχαν κάνει; Πόσο πόνο του είχαν δώσει;
Φοβόταν να ρωτήσει, φοβόταν να αναζητήσει τις πληγες, φοβόταν να ανοίξει την καρδιά της.
<< Δασκάλα;
Δεν είχε προσέξει πως τόση ώρα είχε παραμείνει με τα βλέφαρα της κλειστά, σφίγγοντας ένα σταυρουδάκι που κρεμόταν από τον λαιμό της.
Και αυτό με την ελπίδα να αντέξει στις εντάσεις που έκρυβε κάθε ανάμνηση.
** Άνοιξε τα μάτια σου ,και αντιμετώπισε τον, θαρρείς και δεν ένιωσες ποτέ.
Τα μάτια της όμως άνοιξαν πρωτού σκεφτεί.
Η αγάπη φώτισε στο βλέμμα της πρωτού την κρατήσει.
Παγωμένη έμεινε να κοιτάζει τον άντρα μπροστά της θαρρείς και ήταν θεός που χρειαζόταν λατρεία.
Κι όμως φάνηκε να του είχε πολύ.
Τα μαλλιά του καθώς είχαν γευτεί την ζεστασιά του νερού,είχαν τραβηχτεί προς τα πίσω,κι αντίθετα με την προηγούμενη του εμφάνιση,τα είχε κόψει στην αρχική τους μορφή όπως τότε που τον είχε γνωρίσει.
Με μια μικρή μοναδική αλλαγή επάνω του..το σκουρόχρωμο ανατολίτικο πρόσωπο του , στόλιζε ένα απαλό μουστάκι,το οποίο έδενε με την τωρινή του ωριμότητα.
<< Πο πόσο χρονών είσαι;
Η ερώτηση της ξάφνιασε ακόμη και την ίδια.
<< Είκοσι πέντε σύντομα όμως θα τα αποχωριστώ και θα ανέβω έναν χρόνο ακόμα.
<< Φαίνεσαι τόσο διαφορετικός.
<< Είμαι ολόκληρος άντρας Ασία ,δεν μπορώ να θυμίζω σε τίποτε τον νεαρό που άφησες.
<< Όχι ..κάτι άλλο άλλαξε σε εσένα.
Πλησιάζοντας τον χαμήλωσε τα βλέφαρα της αγγίζοντας με την τρεμαμενη παλάμη της ,το ξυρισμένο του μάγουλο.
Κι τότε ήταν που τα μάτια του έπεσαν βαριά , κλείνοντας την κάθε εικόνα από το οπτικό του πεδίο.
<< Κάτι άλλαξε ριζικά σε εσένα ,μα δεν είναι εμφανή.
Αρπάζοντας της το χέρι μη θέλοντας να το χασει.
Το κράτησε επάνω από το μάγουλο του , παραμένοντας με τα βλέφαρα κλειστά.
<< Δεν μπορείς να φανταστείς τι είναι αυτό που άλλαξε σε εμένα..η καρδιά μου Ασία!!με παιδεύει,δεν μπορώ να την αντέξω.
Τραβώντας το χέρι της ..
Έμεινε με κομμένη την αναπνοή,να παρατηρεί τα ματια του να ανοίγουν με απαλότητα.
<< Έχω ζεστό φαγητό,έλα θα κρυώσει.
<< Μου ελειπε το χαμόγελο σου μέσα από τα κάγκελα.. θαρρουσα πως ήταν η κόλαση ..ένα άψυχο μέρος κι όλα αυτά γιατί δεν είχες υπάρξει σε αυτό.
<<Κάγκελα; Τι εννοείς ανάθεμα σε μίλα.
Χαμογελώντας της απαλά ,πέρασε μπροστά της κατεβαίνοντας δίχως λέξη,στη ζεστασιά του μαγειρείου όπου και πιάνοντας το πιάτο από τον πάγκο, κάθισε σχεδόν βιαστικά σε μια κενή θέση .
Κι άρχισε να ρουφάει τον ζωμό και να δαγκαει το κοτόπουλο,δίχως να χρειάζεται ασημικά..
Καθόταν αμίλητη σε μια μεριά παρατηρώντας τον να τρώει με πάθος ,θαρρείς και είχε να γευτεί το φαγητό για πάρα πολλά χρόνια.
<< Γνωρίζω τι σκέφτεσαι..είναι όντως θαρρείς και έχω να τραφω πολλα χρόνια..πάει καιρός που είχα άφθονο φαγητό!!έχει λίγο ψωμί;
Θαρρουσε πως τόση ώρα ήταν σκληρή.
Όταν όμως τον άκουσε να μιλάει για την απουσία του στο φαγητό,τα μάτια της ξεκίνησαν να τρέχουν καυτά δάκρυα, προσπαθώντας με κόπο να τα αποκρύψει.