ΕΚΠΑΙΔΕΎΟΝΤΑΣ ΈΝΑΝ ΒΆΡΒΑΡΟ

11

Όνειρο απατηλό

Τ

α παιδικά του ποδαράκια πάτησαν επάνω από το παγωμένο χιόνι, νιώθοντας την παγωνιά να διαπερνάει σαν ξυράφι ολόκληρο το κορμί του.
Την στιγμή που δύο στοργικά αντρικά χέρια τον σήκωσαν προς τον ουρανό, κλείνοντας τον μέσα από την αγκαλιά τους.
<< Γιε μου ; Θα γεμίσεις πληγές...

.. Το κεφάλι του γύριζε ανήσυχα εδώ και εκεί τραβώντας της την προσοχή..

Βάζοντας τον μέσα στην ζεστασιά της καλύβας τους , παρατήρησε με τα λαμπερά του ματάκια το κομψό πρόσωπο της μανούλας του

. Κλαίγοντας σιγανα μέσα από τον ύπνο του ,άρπαξε δίχως αισθήσεις το χέρι της κρατώντας το σφιχτά.
<< Μητέρα;
Η ανάσα της έγινε τόσο ξαφνικά γρήγορη..

Τα χείλη του πατέρα του ακούμπησαν το μέτωπο της μαριας αγκαλιάζοντας την με όλη του την αγάπη.
<< Κοίτα τι γιο πράξαμε μαρια!!είμαστε οι ποίο τυχεροί γονείς.

. Τα δακρυα που κυλούσαν μέσα από τα κλειστά του βλέφαρα την έκαναν να πονέσει.

<< Πήγαινε να παίξεις αγόρι μου; Γιατί στέκεσαι εκεί;

Τα ματάκια του όμως δεν ξεκολλούσαν από τούτη την μαγική εικόνα.
Ήταν θαρρείς και ήταν τόσο όμορφο ώστε να μπορέσει να το πιστέψει.

Ξαφνικά όλα σκοτείνιασαν,το τζάκι της καλύβας τους έσβησε,ο αέρας έμπαινε αργά από το σπασμένο παραθύρι τους κάνοντας τον να κρυώνει,τα χέρια του έσταζαν αίματα,ενώ τα πόδια του ήταν γεμάτα πληγές.
<< Που νομίζεις ότι πηγαίνεις παλιόπαιδο;
Το δυνατό γέλιο του άντρα τον έκανε να καθίσει στο ξύλινο άβολο κρεβατάκι του .
Κατακαιρους αναγκαζόταν να κοιμάται σε σανίδι.
<< Νομιζες πως όλα αυτά ήταν αληθινά; Πως εγώ θα ήμουν περήφανος για εσένα; Είχες τόσο ανάγκη να σε αγαπήσω που έγινες αξιοθρήνητος.. κατάντησες να κρεμεσαι από την αγάπη ακριβώς όπως και η μητέρα σου.
Το παιδί έσκυψε το κεφάλι του .
<< Μπαμπά να σε ρωτήσω κάτι;
<< Τι είναι αυτό που θέλεις να ρωτήσεις παλιόπαιδο;
<< Γιατί μου πήρες την μαμά μου ; Δεν δούλεψα αρκετά; Δεν σου έδωσα όσα χρήματα χρειάστηκες ώστε να πιεις το ποτό σου; Δεν σώπασα όταν με χτυπούσες ; Γιατί κάθε φορά γίνεται το ίδιο; Δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να σε ρωτήσω.. γιατί μου παίρνεις την μαμά μου;