ΕΚΠΑΙΔΕΎΟΝΤΑΣ ΈΝΑΝ ΒΆΡΒΑΡΟ

16

<< μπαμπά; Μπαμπάκα; Μην φύγεις σε παρακαλώ μην φύγεις...

Κοιταζοντας γεμάτη δάκρυα,έξω από το παραθύρι,ένιωσε τις σκέψεις της να της δημιουργούν μια βαθιά επίπονη μελαγχολία.
Το μακρυνό της παρελθόν ξεσκιζε την σάρκα της γδερνοντας και την τελευταία της ελπίδα για να ξεχάσει.

<< Μπαμπά; Μπαμπάκα; Μην φεύγεις!!!μπαμπακα; Για τι δεν απαντάς; Μπαμπάκα φοβάμαι σε παρακαλώ ξυπνα..

Κλείνοντας με κόπο τα μάτια , σφράγισε με τις τρεμάμενες παλαμες της ,τα ίδια της τα αυτιά.
Ώστε να πάψει να ακούει τις φωνές του παρελθόντος.
Εκείνες όμως ήθελαν να επανέλθουν αφήνοντας της ένα ακόμα τραύμα.

<< ΘΑ ΠΆΡΕΙΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΆΠΙΑ ΑΚΟΥΣΕΣ? ΕΙΣΑΙ ΆΡΡΩΣΤΗ!! ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΎ ΆΡΡΩΣΤΗ!! Ο ΓΙΑΤΡΌΣ ΕΊΠΕ ΠΩΣ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΊ ΝΑ ΣΕ ΒΆΛΩ ΣΕ ΆΣΥΛΟ!! ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΩ ΤΌΣΑ ΛΕΦΤΆ ΜΟΥ ΛΕΣ? ΘΑ ΣΕ ΒΑΛΩ ΌΜΩΣ!!ΙΣΩΣ ΕΤΣΙ ΓΛΥΤΏΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΌΝΙΜΗ ΓΚΡΊΝΙΑ ΣΟΥ!! ΚΟΥΡΆΣΤΗΚΑ ΤΌΣΑ ΧΡΌΝΙΑ ΝΑ ΕΠΕΝΔΎΩ ΣΤΑ ΚΑΠΡΊΤΣΙΑ ΣΟΥ!!ΕΧΩ ΤΟ ΠΈΝΘΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΛΜΆΣ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΣΕΒΑΣΤΕΙΣ.

Μη έχοντας άλλο αέρα μέσα από τα πνευμόνια της.
Άνοιξε σχεδόν σέρνοντας το κορμί της την πόρτα .
Και πάτησε με τα πόδια της γυμνα επάνω στο παγωμένο χιόνι.
Με το λευκό της φόρεμα να είναι η μόνη της κάλυψη.
Τα μάτια της έτρεχαν ανεξέλεγκτα δάκρυα, νιώθοντας την καρδιά της να πονάει.
<< ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΉΝΕΤΕ!!! ΠΟΝΆΕΙ!!!!
πέφτοντας στο έδαφος,με τα χέρια της αφημένα νεκρά δίπλα από τα λυγισμένα της πόδια!
Ουρλιαζε μέσα από λυγμούς.
Χρόνια τώρα προσπαθούσε να ξεχάσει!! προσπαθούσε να προχωρήσει! Όμως της ήταν δύσκολο!!!
Δεν θα μπορούσε ποτέ να αφαιρέσει εκείνον τον άντρα από το αίμα της..
Ήταν η πρώτη της αγάπη! Η δύναμη της.
Ο πατέρας της.
Όσο και αν προσπαθούσε να τον σπρώξει μακριά ..εκείνος ζούσε μέσα από την καρδιά της μεγαλώνοντας την θαρρείς και ήταν μικρό κοριτσάκι.
<< Αααα... μπαμπά μου... μπαμπάκα μου...

Καθαρίζοντας όσο περισσότερο χιόνι μπορούσε ώστε να περάσουν τα κάρα για να γεμίσουν τα φορτία της αγοράς, βρέθηκε να τελειώνει μια ώρα νωρίτερα, παίρνοντας τον δρόμο για το σπίτι.
Σφυρίζοντας και σιγοτραγουδωντας σαν παιδί.
Χαμογελούσε σε κάθε άνθρωπο που έβρισκε μπροστά του ..
Ώσπου το χαμόγελο του κόπηκε και τα φρύδια του έσμιξαν.
Ένα πλήθος βαρβάρων είχε μαζευτεί γύρω από το σπιτικό του, ψιθυρίζοντας μεταξύ τους κάτι το οποίο από την απόσταση που ήταν δεν μπορούσε να το καταλάβει.
Έτσι γεμάτος περιέργεια προχώρησε βιαστικά
Κάνοντας μια απότομη στάση του κορμιού του πίσω από το πλήθος.
<< Τι συμβαίνει εδώ Βίκινγκς;
Κάθε άντρας και κάθε γυναίκα που άκουσαν την φωνή του ,με σκυμμένα τα κεφάλια,άνοιξαν έναν δρόμο ώστε να περάσει ο αρχηγός τους.