ΕΚΠΑΙΔΕΎΟΝΤΑΣ ΈΝΑΝ ΒΆΡΒΑΡΟ

6

Εξαντλημένη από την μεγάλη της προσπάθεια να κλείσει το κεφάλαιο με τα χρώματα σε μια ημέρα,είχε πέσει ανήμπορη να κρατήσει ανοιχτά τα μάτια της,στο απαλό και γεμάτο από γούνες, κρεβάτι του.
Τα μαλλιά της είχαν απλωθεί σαν μετάξι επάνω από τα σεντόνια του , καθώς τα χέρια της αφέθηκαν με κλειστά δάχτυλα στο πλάι του προσώπου της.
Έμοιαζε με έργο τέχνης δίχως να έχει γνώση από επόμενα έργα κάποιου καλλιτέχνη.
Καθιζοντας επάνω από τα ίδια του τα πόδια, παρατηρούσε με σμιγμενα φρύδια,τις εκφράσεις και τα ανοιχτά της χείλη.
Λίγες ώρες νωρίτερα το κορμί της διαγραφόταν γυμνό απέναντι από τα αντρικά του μάτια,και τώρα μπορούσε πλέον να το αναλύσει με την ησυχία του μέσα από το μυαλό του.
Κάθε που θα την κοίταζε θα γνωριζε καθετί απόκρυφο από επάνω της.
Ένας κύριος θα έπρεπε να ντρέπεται για τον εαυτό του από όσο είχε καταλάβει από τα λεγόμενα της.
Ένας βάρβαρος όμως ήταν περήφανος που είχε το θάρρος να κοιτάξει.
Χαμογελώντας της λοξά, τράβηξε την φράντζα των μαλλιών του προς τα πίσω, χαμηλώνοντας τα βλέφαρα του.
Πως ανάθεμα είχαν κυλήσει έτσι οι ώρες; Καθόταν σαν ανόητο παιδί και παρατηρούσε κάθε της κίνηση,ως και τα αθώα χαμόγελα που χάριζε στα όνειρα της.
Τριζοντας τα ίδια του τα δόντια στον εαυτό του, ύψωσε το κορμί του προσπαθώντας να ρίξει το βλέμμα του στο τζάκι.
<< Μη με χτυπήσεις μαμάκα..δεν φταίω εγώ που δεν με γεννησες εσύ.
Γυρίζοντας ξαφνιασμένος στην μεριά της έμεινε με το στόμα ανοιχτό να την παρατηρεί να παλεύει με τους εφιάλτες της.
Ώστε για αυτό πάλευε να καταργήσει την βία από το χωριό του, διότι είχε δεχτεί παρόμοια στο δικό της.
Πλησιάζοντας την, άπλωσε το χέρι του έτοιμος να αγγίξει το μέτωπο της,όταν τα δάχτυλα του έκλεισαν τραβώντας το προς τα πίσω.
Δεν ήταν δική του δουλειά να την παρηγορήσει,έπρεπε να μείνει μακρυά της ,ήταν Αγγλίδα αργά ή γρήγορα θα πετούσε μακριά και ότι συναντούσε ως τώρα ,θα έμενε πίσω της ,ακριβώς όπως και ο ίδιος.
Χαμηλώνοντας τα μάτια του ,κάθισε στην κουνιστή του πολυθρόνα κλέβοντας της για λίγη ώρα το σημειωματάριο με τα χρώματα.
<< Μαύρο όπως τα μαλλιά της , ροζ όπως τα χείλη της ,μπλε όπως ο ουρανός καφετί όπως τα μάτια της ,άσπρο όπως το κενό ..
Γιατί τον ένοιαζε τόσο η γνώση;που θα του χρειαζόταν; Έπραττε σαν ανόητο παιδί ...
Κοιτώντας γεμάτος μεταμέλεια το τζάκι αναστεναξε απαλά.
<< Τα παιδιά δεν είναι ανόητα! Εσύ είσαι.
Είπε στον ίδιο του τον εαυτό καθώς έκλεισε τα μάτια σε κάθε εικόνα.
Δεν γνώριζε όμως πως κλείνοντας τα για μια στιγμή,θα περνούσαν τόσες ώρες.
Ο ήλιος είχε κιόλας αστραψει σαν ένα λαμπερό λουλούδι εκεί ψηλά.
Με την Ασία να ξυπνάει πρώτη τεντώνοντας το κορμί της στο πλάι,με το βλέμμα της άθελά της να πέφτει στο αντρικό κορμί που είχε πιαστεί στην πολυθρόνα.
Τα μάτια του ήταν τόσο απαλά κλειστά που του χάριζαν μια ανεξήγητη ομορφιά.
Πρωτού όμως τα μάτια της χαρούν περισσότερο την εικόνα του ,εκείνος ξύπνησε .
Κάπως απότομα , σκεφτόμενος πως είχε αργήσει.
Μέσα στην ταραχή πετάχτηκε από την ζεστή του θέση κοιτάζοντας έξω από το παραθύρι.
<< Να πάρει η ευχή !!!πως μπόρεσα να αποκοιμηθω έτσι!!εσύ φταις με τα μαθήματα σου ,τώρα θα αργήσω.
Σμίγοντας τα φρύδια της του χαμογέλασε ειρωνικά.
<< Τι συμβαίνει άνθρωπε των σπηλαίων είσαι έτοιμος να τσακωθείς με πιθήκους για ένα τσαμπί μπανάνες;
Ρίχνοντας της ένα εξοργισμένο βλέμμα ,ήταν έτοιμος να της δώσει μια αντάξια απάντηση αλλά αντί αυτού,την πλησίασε κλείνοντας σφιχτά το πηγούνι της μέσα στα δάχτυλα του.
<<Θέλεις να δεις πόσο άνθρωπος των σπηλαίων μπορώ να γίνω εάν το θελήσω;
Ταραχή και κομμένη ανάσα!!αυτό ήταν το μοναδικό συναίσθημα που μπορούσε να την περιγράψει τώρα.
<< Άφησε με!!! πάλι γίνεσαι αγενής,θα σου μάθω τρο...
Πρωτού προλάβει να τελειώσει την φράση της ,τα χείλη του άγγιξαν επάνω στα δικά της δίχως να ανοίγουν δίχως να κινούνται.
Τα μάτια τους συναντήθηκαν,με τα δικά της να σπαραζουν από ταραχή.
Μη γνωρίζοντας τι θα έπρεπε να πράξει,του έδωσε ένα δυνατό χαστούκι γυρίζοντας το πρόσωπο της στο πλάι ,με την ίδια ταχύτητα που γύρισε και το δικό του.
<< Τι νομίζεις πως κάνεις εκεί κύριε.
<< Κάτι καλύτερο από το να τσακωθω με εναν πίθηκο για μπανάνες... κυνηγάω μια γαζέλα στα ανοιχτά.
Χαμογελώντας της παρά το κόκκινο μάγουλο του ,σήκωσε το κορμί του , δένοντας το ζωνάρι με τα μαχαίρια γύρω του.
<< Που νομίζεις ότι πηγαίνεις με όλα αυτά;
<< Μα για κυνήγι φυσικά.
Κλείνοντας της το μάτι ,βγήκε βιαστικά από την καλύβα του αφήνοντας την τρομαγμένη στην ιδέα νεκρών αθώων ζώων.
Και συνάμα αναστατωμένη καθώς θυμόταν την ανάσα του πάνω από το στόμα της.

Τρέχοντας με μανία επάνω από τα βουνά,με ένα χαμηλό μαχαίρι στα χέρια του ,δάγκωσε με αγριότητα τα χείλη του καθώς άκουσε έναν απαλό βηματισμό από το βάθος.
<< Σε έχω μωρό μου .
Κάνοντας πλάγιους βηματισμούς προς το πλάι όρμησε μέσα από την ομίχλη πηδώντας με ανοιχτά τα χέρια προς το κενό.
Όταν όμως το σώμα του έπεσε.
Μέσα από την αγκαλιά του είχε κλειστεί ένα πανέμορφο μικροσκοπικό ελάφι.
Το δυνατό του γέλιο καθώς έτριβε το κεφαλάκι του επάνω του,ήταν ανεξέλεγκτο.
<< Ομορφιά μου τι σου έφερε ο μπαμπάς;
Βγάζοντας μέσα από ένα πουγκί λίγο τροφή,την τοποθέτησε μέσα από τα ανοιχτά του χέρια αφήνοντας το ελάφι να τραφεί.
έτσι όταν εκείνο έφαγε ,το σήκωσε στην αγκαλιά του προχωρώντας ευθεία μπροστά όπου υπήρχε μια κεντρική σπηλιά.
Και μέσα της ζούσε μια μικρή οικογένεια ελαφιών.
Αφήνοντας το μικρό ελαφάκι να τρέξει στους γονείς του , γονάτισε μπροστά από την μητέρα του τοποθετώντας της λίγο φαγητό.
<< Δηλώνω ερωτευμένος μαζι σου τι να πράξω; Εάν δεν σε δω δεν ηρεμεί το μυαλό μου!!!είσαι πανέμορφη μάνα ,καλά θα κάνεις να ξεκουραστείς.
Χαϊδεύοντας της το κεφάλι, βγήκε από την σπηλιά καλύπτοντας την με κλαδιά και χόρτα..

. << Κάποιος πρέπει να μάθει σε αυτόν τον αναγωγο τρόπους δεν μπορεί να αγγίζει τα χείλη του επάνω μου !!!ΠΩΣ ΤΌΛΜΗΣΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΆΣΕΙ ΈΤΣΙ ΘΑ..
προτού προλάβει να συνεχίσει τις λέξεις της,η πόρτα της καλύβας άνοιξε με τα μάτια του να πέφτουν απευθείας επάνω της .
Τα χείλη του τραβήχτηκαν σε ένα απαλό χαμόγελο.
<< Γιατί γελάς τι συμβαίνει;
<< Τι να συμβαίνει γυναικούλα μου;
Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα παρατηρώντας τον να αφήνει έναν σάκο στο τραπέζι..