Farklı Hayatlar/ Jeon Jungkook✔

02/senden ve kendinden başka kimse yoktur

Sessizce sınıftan çıkıp bahçeye çevirdim adımlarımı. Morelim yerlerde sürünüyor ve mideme kramplar giriyordu.

O kadar yaptığım tasarımlardan sonra hocanın 'bunların hepsi çöp' diyerek kağıtları yere atması ve üzerine basarak gitmesiyle tüm sinir sistemim çökmüştü. Yaptığım emeklerime mi üzülsem yoksa o kadar kişinin önünde aşağılanmama mı bilemiyordum. Acilen içimi dökmem gerekiyordu.

Her zaman ki sessiz köşeme geçip çantamı açtım. Defeterimi aramaya başlamıştım. Ama bir türlü bulamıyordum. İçindekileri de boşaltmıştım ama hiçbir iz yoktu. Korkuyla gerildim. En önemli defterim şuan yoktu. Sakin olup düşünmeliydim.

En son dün kütüphanedeyken elimdeydi! Umarım oradadır. Hızlıca boşalttığım çantamı gelişi güzel geri doldurdum. Koşarak kütüphanenin yolunu tuttum.

Defterim benim en değerli eşyamdı. İçimi döktüğüm dostumdu. Evet iyi bir aileye ve sıkı bir dosta sahiptim ama biliyordum ki olar tam olarak beni anlamayacaklardı. Ve bende o deftere anlatıyordum herşeyimi. Kaybetmem demek herşeyin sıfırlanması demekti.

Nefes nefese kapıyı açmamla içeridekiler bana dönmüştü. Onları umursamadan dünkü masaya yöneldim. Orada oturan bir genç elindeki kitaba bir şeyler karalıyordu. Koşarak yanına vardım.

"Afedersiniz? Acaba burada mavi renkte bir defter gördünüz mü?" bir kaç saniye bana bakıp kafasını olumsuz anlamda salladı.

"Hayır. Görmedim." bir şey demeden hızla uzaklaştım. Burada da değilse nerede bu defter? Otobüs durağına gelip beklemeye başladım. Eve bir an önce gidip defterimi kontrol etmem gerekiyordu.

Bir kaç dakika sonra otobüs gelmişti. Otobüse binip kartımı bastıktan sonra ilk bulduğum yere oturdum. Umarım evdedir diyerek etrafı izlemeye başladım. Geçen on dakikanın ardından eve gelmiştim. Koşarak kapıyı çaldım. Annemin açmasıyla merdivenlere yöneldim.

"Sanada merhaba!" annemin arkamdan söylenmelerimi umursamadan odama daldım. İlk işim çekmeceyi açmak oldu. Ama yoktu. Kitaplığımda da yoktu.

Yoktu hiçbir yerde yoktu. Kendimi yatağa attım. Şuan dünden beri neler yaptığımı hatırlamaya çalışıyordum ama koyabileceğim hiçbir yer yoktu. Sinirle saçlarımı çektim. Yapabileceğim tek şey buydu. Bugün benim talihsiz günüm olmalıydı.

"Baram. İyi misin?" ablamın odama girmesyle doğruldum. Gözlerim dolmuştu ama ağlamayacaktım. Bunu yapamazdım.

"Pek sayılmaz"

"Anlatmak ister misin?" ablam yanıma oturmuştu. Başımı olumsuz anlamda  salladım. Kendi içimde yaşamayı tercih ederdim.

"Az önce abimle konuştum. Juhanı sevmek için havaya kaldırınca ağzına kusmuş" kahkahayı basmasıyla bende gülmüştüm.

"Minah gülmekten yerlere yatıyordu" demesiyle gülmem daha çok artmıştı.

"İşte böyle gül hep" gözümdeki yaşı silerken belli belirsiz mırıldandım.

"Bugün film gecesi yapalım mı?"

"Süper olur"

"Sen aburcubur al gel bende film bakıp kahveleri hazırlayalım" yerimden kalkıp çantamı aldım. Yapacak bir şey yoktu bunu biliyordum. Aksilikler peşimi bırakmayan bir insandım. Sürekli bir şeyleri kaybederdim. Bunlarda muhtemelen hep önemli şeyler olurdu.

Ama pes edemezdim. Yeni bir defter almalıydım. Ve yeni tasarımlar yapmalıdım.

Marketin kapısını itip elime sepet almıştım. Bitter çikolata beyaz çikolata acılı ve ballı cipsler kırakerler hazır ramenler ne bulursam koymuştum.  Kasaya yöneldim. Tezgaha koyarken kenardaki mavi defter dikkatimi çekmişti.

Gözlerim sonuna kadar açılmıştı. Önce bana sonra deftere bakan gence bile aldırmamıştım.

"Defter.. Sizin sanırım?" eline defteri alıp bana uzattı.

Sevinçle alıp çığlık basarak yerimde tepindim. Kim bilebilirdiki burada olacağını?

"Dün burada bulmuştum" diyerek açıklama yaptı.

"Bu kadar sevinmenize bakarsak önemli olmalı" başımı olumlu anlamda salladım.

"Çok önemliydi teşekkür ederim" diyerek eğildim.

Bir şey diyecek gibi olup tekrar vazgeçmişti. Aldıklarımı poşete koyduktan sonra parasını ödeyip tekrardan teşekkür edip oradan ayrıldım.

Sevinerek hızlıca eve geldim. Elimdekileri mutfağa bırakıp defterimin sayfalarını hızlı hızlı çevirdim. Son sayfaya geldiğimde farklı kalemle yazılan bir not dikkatimi çekmişti.

Kimse seni anlamayacak. Yada seni teselli etmeyecek. Senden ve kendinden başka kimse yoktur.

Sizce kook neden böyle birşey demiştir?
Günün sorusu..
Şunu söyleyeyim bu hikayede kötü çocuk iyi kız ilişkisi yok. İyi çocuk ve iyi kız ilişkisi var. Ve gerçekten değişik bir hikaye olması için uğraşacağım hadi size iyi okumalarrr

Veeeee...
Bugün benim doğum günümm🎉..