Farklı Hayatlar/ Jeon Jungkook✔

14/koku

Garip davranan Taehyungu geride bırakıp eve girdim. Aptal bir ifadeyle dolanıyordum. Bu da tabiki ev halkının dikkatini çekmişti.

"Bu kızın neyi var böyle?" annem beni işaret ederek ablama yöneltmişti soruyu. Birşeyim yoktu aslında sadece ilk defa biri beni çizmişti okadar.

"Bilmem. Bu aralar garip davranıyor" sanki ben onları duymuyormuşum gibi davranıyorlardı. Annem elini çenesine koyarak beni baştan aşağı süzdü. Sonra derin bir nefes alarak ablama döndü.

"Sanırım kendine sevgili yapmış" what!

"Ne!" dayanamayıp konuşmuştum. Nereden çıkarmıştı bunu şimdi.

"Banada öyle geliyor. Sanrım aşağıdaki markette çalışan çocuk sevgilisi" yok artık! Kesin adınıda biliyordurlar ama bozunduya vermiyorlar! Beni takip ettiklerine adım gibi eminim!

"Abla saçmalama lütfen! O benim arkadaşım!" ama sanki hiç orada değilmişim gibi konuşmaya devam ediyorlardı.

"Ben Taehyungla evlenir diyordum ama görünüyor ki artık değişiyor rüzgarın yönü" ağzım açık onlara bakarken buna daha fazla katmanamayacağıma karar vererek hızla odama yöneldim.

Yok daha neler ben ve Jungkook? Bu düşünceden sonra kahkaha atmıştım. Tamamen saçmalıktı. Bir kere onun sevdiği bir insan vardı. Tabiki benimde! Biz sadece arkadaştık. Daha fazlası değil!

Bunları düşünürken telefonumun bildirim sesi bölmüştü. Hızla cebimden çıkarıp kilidini açarak mesaja baktım.

Jungkooktu. Ona attığım mesaja karşılık vermiş ve kendiyle çizmiş olduğum resmin aynı karede olduğu bir fotoğraf atarak altınada mesaj etlemişti.

"Önce sen imzala söz bende seninkini imzalayacağım. Ve gerçekten harika çizmişsin. Teşekkür ederim" yüzümdeki tebessümle fotoğrafına tıklayarak tam ekran yaptım.

Dikkatimi çeken noktayla nefes alış verişim hızlanmıştı. Ben arkadaş kurbanı olarak onu öpmüştüm. Tanrım!

Yatağa kendimi atarak tepinmeye başladım. İlk öpücüğümün böyle gideceğini tahmin edemezdim! Seni pislik hyemi!

Rehbere girerek tilkiyi aradım. Tam ona layık bir isimdi. Bunu şimdi daha iyi kavramıştım. Yeşil tuşa basıp beklemeye başladım. Elimden o anlık kurtulmuştu ama bunun yarınıda var! Sanırım bunu unutuyordu.

"Canımmm arkadaşımmmmm" sevimsiz!

"Seni öldürmemem için bir neden sun!"

"Bana kıyamazsım sennn"

"Neler yapacağımı biliyorsun"

"Daha ne istiyorsun! Bir yunan heykeliyle öpüştürdüm"
Tanrım birde utanmadan söylüyor!

"O benim arkadaşımdı hyemi!" sinirle konuştum. Yakın arkadaşım olması bunu yapabileceği anlamına gelmez! Gerçekten sinirlenmiştim. Jungkookla aramda istemsiz gerilim olmasını istemiyordum.

"Bundan sonrada sevgilin olur. Sende bana dua edersin!" hala işin alay kısmındaydı ve bu beni dahada sinirlendiriyordu.

"Hyemi! Bu yaptığın gerçeten doğru değil! Hem onun sevdiği bir kız var"

"Gerçekten mi?"

"Evet! Ve senin yüzünden beni yanlış anlayacak!"

"Ben hiç bu yönden bakmamıştım. Özür dilerim barammm"

"Git ve hatanı düşün lütfen! Ben kapatıyorum" dedikten sonra kapattım. Bunu hak etmişti. Hyemi hiperaktif kişiliğine karşın oldukça duygusaldı. Birini üzdüğü an inanılmaz sitrese girer ve kendini yerdi. Oda kesinlikle bu cezayı hak etmişti.