What scars hide ~ Remus Lupin (Dutch)

Hoofdstuk 1 ~ maanstand

Ik, Remus Lupin, staarde naar het plafond in mijn kamer. Ik zuchtte diep. Vandaag moest ik terug naar Hogwarts en hoeveel zin ik normaal ook zou hebben.. die zin was er nu totaal niet. Vooral omdat het bijna volle maan was. Omdat ik dan weer zou  veranderen in het monster dat ik was, en nog steeds ben. Ik had, en heb nog steeds, een hekel aan de volle maan, hoe goed mijn vrienden hem ook hielpen. Mijn vrienden waren in faunaten voor me veranderd, zodat ik niet het enige beest was. Zodat ze me konden helpen. Natuurlijk stemde ik er niet meteen mee in, vooral omdat het illegaal was en ze er problemen mee konden krijgen. Maar ja.. James en Sirius hielden nou eenmaal van problemen en Peter ging overal in mee. 

'Remus?! Kom op!' riep mijn moeder. Ik zuchtte en sprong op van mijn bed. Ik kleedde me aan en propte de laatste spullen in mijn hutkoffer. Daarna speldde ik mijn klassenoudste-badge op een plek waar hij goed zichtbaar was. Ik liep naar beneden. 'Het is morgen volle maan, Remus..'

'Weet ik..' mompelde ik en ik slaakte een diepe zucht. Mijn moeder hoefde me echt niet te vertellen wanneer het volle maan was. Dat wist ik zelf maar al te goed. Welke weerwolf zou dat nou niet weten? Dan moest je wel erg dom zijn.

'Nou.. eet nog wat en dan vertrekken we zo naar het station.' Ik staarde naar het eten en schudde mijn hoofd. 

'We kunnen ook nu gaan.. er is zat eten in de trein en daarbij heb ik geen honger..' Mijn moeder knikte begrijpend en ze stond op. Vlak voor een volle maan was ik altijd ziek en at ik bijna niet. 

Toen we even later het station van King's Cross inliepen keek ik om me heen. Ik zag dat James en Sirius, mijn hart sloeg even over toen ik hem zag, ook net gearriveerd waren en wilde zo snel mogelijk weg. 'Ik kan het verder wel alleen aan, mam!' zei ik. Mijn moeder keek hem bedenkelijk aan. 

'Weet je dat zeker? Ik kan best met je meelopen hoor!'

'Nee, hoeft niet! Dag, mam!' zei ik en ik omhelsde mijn moeder even. Daarna liep ik weg, naar James en Sirius. Mijn hutkoffer met me meeslepend. Ik kon Sirius met geen mogelijkheid aankijken en keek dus maar naar James.

'Hey, Moony!' zei James opgewekt. 'Goede vakantie gehad?'

'Het ging wel..' mompelde ik. Ik voelde me een beetje wankel en keek naar mijn vrienden, of nou ja.. alleen naar James.  

'Hm.. wanneer is het volle maan?' vroeg Sirius. James rolde met zijn ogen en stootte hem aan. 

'Wat denk je zelf, Padfoot? Moony ziet bleek en is kortaf.. laat me een gok doen.. morgenavond?' Ik knikte bevestigend. 

'Nou sorry dat ik niet de allerslimste ben.. ik ben niet voor niks niet in Ravenclaw geplaatst!' James rolde opnieuw met zijn ogen en hij duwde een kar met daarop zijn hutkoffer naar de muur die perron 9 van 10 scheidde. Ik slaakte een zucht en volgde hem toen. Ik liep door de muur, normaal zou ik rennen maar dit keer voelde ik me daar te ziek voor, en liep perron 9¾ op. Waar James al naar Lily Evans stond te kijken. Ik rolde met mijn ogen en Sirius grinnikte. Een geluid waar ik, zelfs op een dag als vandaag, bijna vrolijk van werd. 'Zullen we maar een coupé gaan uitzoeken?'

'Kan niet..' antwoordde ik en ik tikte tegen mijn badge. 'Ik moet verplicht aanwezig zijn bij een bespreking.. ik kom wel naar jullie toe als ik klaar ben!' 

'Het lijkt me vreselijk saai om klassenoudste te zijn.. maar succes Moony!' zei James. Ik knikte en liep weg. Ik liep naar de coupé voor de klassenoudste en ging daar naar binnen. Meteen hoorde ik de stem van een Zwadderaar. 

'En kijk wie we daar hebben.. Lupin.. de jongen onder de littekens..' Ik rolde met zijn ogen en negeerde de jongen, die volgens mij Mason Collins heette. 'Wat verbergen die littekens, Lupin? Welk verhaal zit erachter?' Ik besloot dat het gesprek gevaarlijk begon te worden. 'Die littekens..' wilde Mason verder gaan, maar hij werd onderbroken.