What scars hide ~ Remus Lupin (Dutch)

Hoofdstuk 12 ~ eenhoorns

De les leek wel een eeuwigheid te duren en professor Hallows bleef maar doorzeuren over hoe vreselijk weerwolven wel niet waren. Uiteindelijk werd ik er zo gek van dat ik vroeg of ik naar het toilet mocht en ik daar een lange tijd bleef. Na een tijdje kwam Sirius naar me toe. 'Professor Hallows vroeg of ik wilde kijken waar je bleef.. gaat het wel?'

'Nee, niet bepaald..' Ik keek hem recht aan. Sirius liep dichter naar me toe. 'Waarom moest hij nou perse doorzeuren over weerwolven? Ze zijn zo vreselijk.. weerwolven zijn agressief of ze nou verandert zijn of niet.. start nooit een vriendschap met een weerwolf, ze zullen je kapot maken.. weerwolven zijn..'

'Trek het je niet aan, Remy.. de meeste weerwolven zijn niet slecht. En jij zeker niet..' Hij grijnsde, waardoor ik moest glimlachen. 'Maar.. kom je weer mee naar de les? Of blijf je hier spijbelen?' Ik schudde met mijn hoofd. Spijbelen? Daar deed ik liever niet aan. Sirius pakte mijn hand en trok me mee terug naar de les. Het ging op deze manier niet erg snel, omdat ik moeite had met die vervelende krukken.

'Gaat het met u, meneer Lupin?' Professor Hallows onderbrak zijn les even en keek me langdurig aan. Ik knikte traag en ging weer zitten, met nog steeds Sirius' hand vast.

Toen de les eindelijk voorbij was stond ik als één van de eerste buiten. 'Welke les hebben we nu?' vroeg Sirius. Ik keek even op mijn lesrooster.

'Verzorging van Fabeldieren.' Sirius liet een vreemde grijns zien en ik rolde met mijn ogen. 'Dat ik volgens jou een fabeldier ben, betekent niet dat je ze kunt verzorgen..'

'Oh nee?' Sirius' grijns werd breder. Ik gaf hem een duw tegen zijn schouder.

'Nee!' We liepen in de richting van het verboden bos en bleven aan de rand staan. Professor Kettleburn stond er al.

'Oké, jongens.. vandaag gaan we werken met eenhoorns!' Zijn ogen glinsterden van enthousiaste. 'De jongens moeten op een paar meter afstand blijven. Eenhoorns worden meestal afgeschrikt door jongens. Meisjes mogen wel dichtbij komen.' We volgde professor Kettleburn het verboden bos in. Alle jongens stonden ver bij de meiden vandaan en we wachtte tot er een eenhoorn kwam. Dat duurde nog best een tijdje. Ik zuchtte diep toen ik Mason en Micheal mijn kant op zag komen. Blijkbaar hadden ze een soort vriendschap gesloten.

'Hé, Lupin! Ik verbaas me erover dat er geen enkele eenhoorn jouw kant opkomt.. heb jij niet een soort.. dierlijke aantrekkingskracht?' vroeg Mason. Ik rolde met mijn ogen en probeerde hem te negeren. Ik keek naar de eenhoorn, die net was aangekomen. Het was een prachtig dier. Micheal begon hard te lachen toen de eenhoorn inderdaad mijn kant opliep. Ik keek woedend zijn kant op en richtte me toen weer tot de eenhoorn. Professor Kettleburn keek lichtelijk verbaasd van mij naar het dier.

'Meestal zijn eenhoorns niet aangetrokken door mannen.. ze vinden ze niet betrouwbaar genoeg.. waarom ze wel naar u komen, meneer Lupin, is een raadsel..'

'Dierlijke aantrekkingskracht..' hoorde ik Micheal op een doordringende toon fluisteren, waardoor iedereen het horen kon. Ik negeerde hem en bracht langzaam mijn hand naar de eenhoorn. Ik aaide door zijn, of haar, manen. Sirius, wie naast mij stond, staarde met zijn grijze ogen, waar ik bijna in kon verdrinken, naar het dier.

'Nee, wacht.. niks geen dierlijke aantrekkingskracht.. Remus is gewoon zo gay dat hij bijna een meisje lijkt..' zei Mason, net iets te hard, tegen Micheal. Mijn ogen leken bijna vuur te schieten en ik keek woedend in hun richting.

'Ten eerste: shut up.. en ten tweede: géén grappen over mijn seksualiteit..' Mijn stem trilde van onderdrukte woede. Micheal begon keihard te lachen.

'Lach maar, Hallows..' zei Sirius met een dreigende ondertoon in zijn stem.

'Je vriendje wilt je wel erg graag beschermen.. of niet soms? Lupin?' vroeg Micheal met een grijns. Ik mompelde iets wat klonk als: 'Hij is mijn vriendje niet..' Ik richtte mijn blik weer op de eenhoorn. Het beest had prachtige ogen en nog mooiere manen.

'Niet? Wat is hij dan van je? Een erg goede vriend? Heb je Potter weleens gezoend? Of Pettigrew?' Mason keek me met een domme grijns aan. James keek even op bij het horen van zijn naam. Peter daarentegen leek helemaal niks te horen. Hij leek diep in zijn gedachten.

'Dat hoop ik niet voor hem..' zei Sirius. Hij keek me vragend en bijna verwijtend aan. Bijna moest ik lachen om zijn blik.

'Natuurlijk niet. Waarom zou ik met hetero jongens zoenen?' Ik keek hem lang en doordringend aan.

'Dus... je zou wel met me zoenen als ik gay was?' vroeg James, die zich met het gesprek probeerde te mengen. Ik schudde lachend mijn hoofd.

Toen de les voorbij was liepen we weer terug naar de school, voor de pauze. We gingen op de binnenplaats staan. Maar stel hè.. ik was gay.. zou je dan zelfs niet met me willen zoenen?' vroeg James, die het gesprek weer voortzette.

'Nee! Ik ga toch niet met jou zoenen?' Ik begon te lachen.

'Nou ja.. met jou zoenen is vast ook geen pretje, hoor..' Het klonk alsof James nogal beledigd was. Ik beet op mijn lip om niet keihard te gaan lachen.

'Met hem zoenen? Geen pretje?' zei Sirius. Er stond een vreemd soort glimlach rondom zijn lippen. Hij keek me even langdurig aan, pakte me toen vast en drukte zijn lippen tegen de mijne. Ik glimlachte tegen zijn lippen aan. James kuchte luid.

'Jongens? Iedereen staart naar jullie..' Ik haalde mijn schouders op. Kom mij het schelen wat andere van ons dachten. Zolang ik zelf maar gelukkig was. Het leek Sirius ook niet te kunnen schelen, want hij bleef me zoenen. Tot hij een tekort aan adem had. Lichtelijk hijgend keek hij me aan.

'Waarom kan jij zolang zonder adem?' vroeg hij na een tijdje, omdat ik niet hijgde of ook maar iets deed om op adem te komen. Ik wist het antwoord niet en haalde dus opnieuw mijn schouders op.

'Hé, jongens.. daar loopt Evans... zal ik naar haar toe gaan?' James keek onzeker van mij naar Sirius. Ik schudde met mijn hoofd en Sirius knikte. 'Dit helpt niet echt, jongens!'

'Ze zal je toch afwijzen.. wat heeft het voor nut?' vroeg ik, met een blik op Lily.

'Jij dacht ook dat je Sirius nooit krijgen kon.. al drie jaar lang zeur je erover..' zei James, lichtelijk geïrriteerd.

'Tja.. maar wie zei ook alweer dat ik hem niks moest vertellen? Oh ja.. dat was James Potter..'

'Ja, maar.. nee oké.. je hebt gelijk..' James stopte met praten en ik grijnsde. 'Maar toch ga ik naar Lily toe!'

'Vraag dan niet om mijn mening!' riep ik hem lachend na, toen hij in Lily's richting liep. Ik wist zeker dat dit verkeerd zou aflopen. Misschien dat Lily hem wel opnieuw een klap zou geven. 'Dit gaat zometeen fout..'

'Waarom denk je dat? James maakt echt wel een kans hoor..' zei Sirius en hij staarde naar me.

'Nou.. ik denk het niet.. wacht het nou maar even af en we zullen zien wie er gelijk heeft..' Ik keek naar Lily en James. Lily was duidelijk geïrriteerd door zijn aanwezigheid. James was druk over iets aan het praten.

'Ja.. misschien heb jij inderdaad gelijk..' zei Sirius. Ik knikte. Vanaf hier kon ik maar net zien dat Lily's ogen vuur leken te schieten. Veel mensen op de binnenplaats keken geschrokken om toen er een luide klap weerklonk.