What scars hide ~ Remus Lupin (Dutch)

Hoofdstuk 27 ~ nietsnut

Sirius glimlachte, net als ik terwijl we in elkaars ogen staarden. Sirius en ik hadden het feest verlaten, ver voor het afgelopen was, en lagen nu in onze slaapzaal op zijn bed. De deur ging krakend open en James stapte naar binnen. Hij zag ons en zijn ogen werden groot. 'Als ik ook maar iets hoor vanacht, ben ik weg!'

'Je zult niks horen, Jamie.' zei Sirius, terwijl hij zijn blik van mij afwendde. Ik schudde instemmend met mijn hoofd.

'Maar zowel..' mompelde James.

'Is er iets, Prongs? Je doet.. nogal kortaf.' zei ik. James liet zich op zijn bed vallen en begroef zijn hoofd diep in zijn kussen. Ik meende een zachte snik te horen en stond snel op. Ik ging naast hem op bed zitten en wreef zachtjes over zijn rug. 'Gaat dit om Lily?' vroeg ik.

'N-n-natuurlijk niet! W-waarom zou ik j-janken om d-die.. die.. n-nerd?' Zijn stem was moeilijk te verstaan door het kussen.

'Dat vroeg ik me pas ook nog af, Prongsie.' zei Sirius. Ik trok het kussen onder James' hoofd vandaan en smeet het in zijn richting. Sirius kreeg hem volop in zijn gezicht. 'Wat een agressie, zeg.' Hij smeet het terug. 'Is dat een weerwolf ding? Wolvenagressie?'

'Hond.' mompelde ik. James lachte even door zijn tranen heen.

'Zeg Jamie, wat is er gebeurd?' vroeg Sirius, terwijl hij aan James' andere kant neerplofte.

'Z-ze..' begon James. Hij ging rechtop zitten en richtte zijn blik op mij. '... z-ziet niet e-eens in w-wat ik voor h-haar doe..' Ik keek even naar Sirius, toen ik hem een zacht geluidje hoorde maken.

'Ik begrijp hoe je je voelt.' zei hij. James zuchtte diep. 'Als het mij lukt, lukt het jou ook. Ooit zal Lily inzien hoe geweldig je bent.'

'Of niet. Ik zie nog steeds niet in hoe geweldig Sirius is.' zei ik grijnzend. James begon te lachen en na een tijdje hadden we alledrie de slappe lach. Één blik naar elkaar en het begon opnieuw. Toen we uitgelachen waren keek ik James aan. 'Het komt wel. Ik ken Lily beter dan jij haar kent.'

'Ook weer zoiets jammers.' zei Sirius. James knikte.

'Hoe verliep jullie avond?' vroeg James, terwijl hij zijn blik van mij naar Sirius verplaatste.

'Wat denk je zelf?' vroeg hij. 'Geweldig!' Er weerspiegelde een soort twinkeling in zijn ogen. Ik toonde hem een glimlach en stond op. Ik plofte op mijn bed neer en pakte een boek. Ik begon te lezen. Er klonk een krakend geluid en ik voelde mijn bed inzakken. 'Wat lees je?' vroeg Sirius. Ik hield het boek open omhoog, zodat hij de titel kon lezen. 'Waarom zou je vrijwillig een verweer tegen de zwarte kunsten boek willen lezen?'

'Omdat het een best interessant vak is, als je een normale professor hebt.' zei ik, zonder op te kijken.

'Daarover gesproken. Ik vind dat je naar Dumbledore moet stappen, Moony. Het is niet normaal!' zei James. De toon in zijn stem deed me opkijken.

'Ik kon alleen maar meer in de problemen als ik dat doe. Eigenlijk had ik het jullie niet eens mogen vertellen.'

'Nee, maar dat deed je wel. En daar zijn we blij om. Waar is Peter überhaupt?' Sirius keek naar de deur. Alsof hij hem elk moment verwachtte.

'Met die Felicia Greyback, geloof ik. Ik zag ze praten.' zei James. Die naam had ik lange tijd niet meer gehoord. Het was beter geweest als ik hem nooit meer had gehoord en haar nooit meer had gezien. Maar helaas ging dat beide mis. De deur ging langzaam open en Peter stapte binnen met niemand minder dan zij zelf. Ik liet mijn boek uit mijn handen vallen. Sirius en James staarde beide nogal verbaasd. 'Wormtail heeft een meisje mee.' mompelde James ongelovig.

'Uhu.' antwoordde Sirius net zo ongelovig.

'Hoe.. wat..' mompelde ik. We hadden allemaal niet echt grote vertrouwen gehad in Peter op het gebied van meiden. Peter had een glimlach random zijn mond. Ik wist niet wat ik ervan moest denken en pakte mijn boek weer op. Sirius besloot om te doen alsof hij meelas, terwijl hij stiekem naar Peter en Felicia staarde.

'Doet hij ook wel eens wat anders dan lezen?' vroeg Felicia. Ik wist dat het om mij ging, maar ik negeerde het compleet.

'Natuurlijk doet hij weleens iets anders.' zei Sirius. Hij probeerde de verbaasde ondertoon in zijn stem niet echt te verbergen.

'Jou zoenen is niet iets wat telt.' zei ze. 'Eigenlijk zou ik hier niet moeten zijn. In de buurt zijn van een Lupin is niet echt iets wat mijn vader tolereert.' In Merlins beard, wat was zij irritant en arrogant.

'In de buurt zijn van een Greyback is niet iets wat ik tolereer.' Ik keek hatelijk op van mijn boek.

'Jij bent geloof ik bet zo bekrompen als die nietsnut van een vader van je. Niet alle Greybacks zijn slecht, net als dat niet alle weerwolven slecht zijn.'

'Mijn vader is.. of was.. geen nietsnut.' mompelde ik. Felicia lachte spottend.

'Oh echt wel. Hij zal herinnert worden als de grootste nietsnut van de tovergemeenschap.'

'Oh? Ik dacht dat jouw vader op nummer één stond..' zei Sirius. Ik grijnsde en liet mijn blik weer op het boek vallen. 'Peter, we zijn heel blij voor je en zo. Maar uhm.. ik denk dat ik voor ons alle drie spreek als ik zeg dat we haar liever niet hier hebben.'

'Ik denk dat dat dan jammer voor jullie is.' zei Peter. Ik keek op en staarde hem verbaasd aan. Peter had een vreemde en glazige blik in zijn ogen. Een blik die verder ging dan verliefdheid.

'Pete?' vroeg ik. Hij reageerde niet en bleef naar Felicia staren, wat mijn vermoedens bevestigde. Sirius keek me recht aan.

'Wat is er? Je hebt je "er-is-iets-aan-de-hand-en-ik-weet-wat-blik". Dus wat is er?' Hij fluisterde het in mijn oor. Ik liet een zucht horen en schudde mijn hoofd. 'Kom op, doe niet zo geheimzinnig. Wat is er?'

'Ik denk dat Peter onder invloed is van amortentia.' fluisterde ik, na een lange stilte. 'Maar ik ben niet helemaal zeker. Of misschien.. wacht even..' Ik stond op, liep langs Peter en ademde daarbij alleen maar door mijn neus. Ik rook chocolade, het bos en.. Sirius. Voor het op zou vallen liep ik verder, naar de leerlingenkamer. Even later kwamen Sirius en James naar me toe gelopen.

'En?' vroeg Sirius. 

'Zeker weten.' zei ik. 'Maar de vraag is.. waarom zou ze Peter amortentia laten drinken? Waarom zou ze willen dat hij verliefd op haar is?'

'Tja. Dat is een goede vragen, waar we het antwoord moeilijk op zullen vinden.' zei James. Ik knikte met een zucht. 

'En wat moeten we nu met hem aan?' vroeg Sirius.

'Wachten tot het uitgewerkt is lijkt me de enige optie, tenzij jullie iets beters weten?' zei ik. 

'Het moet dan maar.' zei James en hij liep weer terug naar boven. Sirius en ik volgden hem. Ik ging weer op mijn bed zitten en probeerde vooral niet in de richting van Peter en Felicia te kijken, omdat ik wist dat ik dan een keer helemaal zou flippen. Godzijdank ging Sirius voor mijn zichtveld zitten. Hij duwde me achteruit op mijn bed en plantte zijn handen op mijn borstkas. Hij drukte zijn lippen tegen de mijne. 'Zoenen jullie maar allemaal gezellig door in het donker.' zei James en hij knipte het licht uit. Sirius liet zich van me af rollen en stond op. Ik hoorde het zachte gekraak van zijn bed toen hij erop ging liggen. Ik staarde naar het plafond en viel na een tijdje in slaap. 

Helaas duurde mijn nachtrust niet al te lang. Ik schrok half schreeuwend wakker en schoot overeind. 'Damn.' hoorde ik iemand mompelen en ik sloot mijn mond weer. Ik liet me weer achterover zakken en vroeg me af waarom ik wakker was geworden. Toen ik het me weer herinnerde zuchtte ik diep. Ik voelde dat er iemand op mijn bed ging zitten. 'Gaat het wel?' 

'Ik.. ja.. nee.. gewoon een nachtmerrie, gebeurd wel vaker..' zei ik, terwijl ik door het duister keek. Ik kon zijn, Sirius', gezicht niet onderscheiden. 

'En het ging over...?' vroeg hij, terwijl hij naast me ging liggen. 

'Something stupid.' mompelde ik.

'Dat is geen goed antwoord.' fluisterde Sirius. Ik schudde mijn hoofd.

'Het ging over mijn ouders. Ik wil er niet aan denken en het er dus ook niet over hebben.'

'Oh.' zei hij. Hij trok me tegen zich aan en ik legde mijn hoofd tegen zijn borstkas. Op deze manier viel ik in slaap.