What scars hide ~ Remus Lupin (Dutch)

Hoofdstuk 26 ~ het bal

'Waarom zouden ze een bal houden?' vroeg ik. Sirius haalde zijn schouders op. 'Is het eigenlijk verplicht om te gaan?'

'Hoezo? Wil je niet gaan dan?' vroeg hij.

'Ik weet niet. Wat heb ik aan een feest? Teveel mensen in één ruimte, ik kan niet dansen, ik kan-..' Sirius gebaarde met zijn hand, waardoor ik stopte met praten.

'Dat is echt niet het enige waar een bal om draait, Remus. Kom gewoon en ik laat je de magie ervan inzien.' Ik staarde hem gechoqueerd aan. Sirius grijnsde voor hij wegliep. Ik volgde hem even met mijn blik, staarde toen weer naar het prikbord en vroeg me af of ik echt moest gaan. Waarom ook niet? Misschien kon Sirius me: 'De magie van een bal', om het maar even op zijn manier te zeggen, wel echt in laten zien. Ik kon het niet helpen en kreeg een brede glimlach rondom mijn lippen. Het was maar goed dat hij weer normaal tegen me kon praten en heel misschien ook een beetje met me kon flirten.

Op de avond van het bal vroeg ik me vaak af of ik wel moest gaan. Sirius en ik.. tja.. ik geloof dat hij me nog steeds niet helemaal vergeven had, maar hij was ook niet meer echt boos. Uiteindelijk besloot ik om me toch maar om te kleden en maar gewoon te gaan. Wat had ik te verliezen? En dus trok ik mijn galagewaad aan, probeerde ik mijn haar op een "goede" manier te laten vallen en praatte ik even met James. 'En wat moet ik doen als hij met me wil dansen?' vroeg ik met een trilling in mijn stem.

'Zijn hand vast pakken en hem je laten leiden.' zei James. Ik keek hem raar aan. "Hem je laten leiden"? Meende hij dat nou?

'Maar..-' wilde ik ertegen in brengen, maar James schudde zijn hoofd.

'Niks geen maar.' zei hij, vlak voor hij zich omdraaide en onze slaapzaal verliet. Sirius kwam net binnen lopen.

'Hé, Remus! Ik wilde je vragen of-..' Hij stopte met praten en liet zijn blik over mijn lichaam glijden. Ik voelde me lichtelijk ongemakkelijk en liep in zijn richting.

'Wat wilde je vragen?' vroeg ik. Sirius richtte zijn blik op mijn gezicht.

'Laat maar, het is niet meer van toepassing.' zei hij. Ik trok mijn wenkbrauwen op. 'Dus. Het begint zo.' Ik knikte, niet helemaal wetend wat ik moest doen. Sirius draaide zich om en liep de slaapzaal uit. Ik keek nog even naar mijn spiegelbeeld en volgde hem toen.

'Wat nou als... professor Hallows er zal zijn? Na gisteren weet ik niet of ik nog wel in zijn buurt durf te komen..' Gisteren had hij me weer gevraagd om naar zijn kantoor te komen maar in plaats van de cruciatusvloek te gebruiken, gebruikte hij deze keer de imperiusvloek. Hij liet me mezelf pijn doen. Bijna meteen toen ik daar aan dacht, voelde ik mijn wang tintelen. Over mijn wang liep namelijk een lange en diepe kras.

'Rustig maar. Als hij er wel is zorg ik wel dat hij niet in je buurt komt.' zei Sirius. Dit stelde me niet gerust. Integendeel zelfs, maar ik besloot om het niet toe te geven. Sirius ging even met zijn vinger over de wond op mijn wang. Mijn gezicht betrok even en ik moest mijn lippen stijf op elkaar houden om geen geluid te maken. 'Wacht.. waarmee moest je dat nou doen?' Ik haalde verstrooid mijn schouders op. Ik wist het niet meer. De herinneringen waren vaag. 'Nou ja, het komt goed. Gaan we?'

'Ja.' was het enige wat ik kon bedenken om te zeggen. We liepen naar de plek waar het bal gehouden zou worden; de grote zaal. De vier afdelingstafels waren nergens te bekennen. In plaats daarvan stonden er kleine tafels tegen de muren met daarop wat benodigdheden. De zaal was prachtig versierd met kaarsen die een soort mystieke sfeer verspreidde. Door het betoverde plafond was een prachtige sterrenhemel te zien. Er waren al redelijk veel mensen te vinden op de dansvloer. Voornamelijk plakkerige stelletjes, die meer zoenden dan dansten. 'Het is wel sneu voor hem.' zei ik, met een knikje in Micheals richting. Hij stond nogal alleen, al wist ik dat er zat meiden waren die met hen wilden dansen.

'Wat maakt dat jou nou uit?' Sirius' toon klonk nogal agressief. Ik gaf geen antwoord en staarde angstig over zijn schouder. Sirius draaide zich half om en zag naar wie ik keek; professor Hallows. 'Mag ik hem alsjeblieft de ziekenzaal inslaan?' Ik schudde met mijn hoofd.

'Wat had je ook alweer gezworen op onze vriendschap?' vroeg ik. Sirius opende zijn mond en sloot hem bijna direct weer. 'Dat dacht ik al. Ik weet niet of ik hier wel wil blijven.'

'Oh, kom op, Moony! Laat hem de avond nou niet verpesten!' Sirius reikte zijn hand naar me uit. Ik keek ernaar, maar weigerde het aan te pakken.

'Laat hem de avond niet verpesten?!' herhaalde ik gefrustreerd. Mijn ademhaling ging snel en het leek wel alsof ik zou gaan hyperventileren.

'Moony?' Ik probeerde normaal te ademen en keek hem vragend aan. 'Shut up.' zei hij, waarna hij mijn hand vastpakte en me mee de dansvloer optrok. Ik keek even gechoqueerd toen hij zijn handen op mijn heupen legde.

'I-ik kan niet dansen.' mompelde ik, terwijl ik een tinteling door mijn heupen voelde trekken.

'Je kan niet erger zijn dan James.' zei Sirius, met een knikje in zijn richting. Ik keek naar James en moest mijn best doen om niet in lachen uit de barsten. Hij stond steeds maar weer op de tenen van zijn danspartner en haar gezicht werd ondoorgrondelijk.

'Dat dan misschien niet, nee.' Sirius begon te bewegen en liet zijn lichaam tegen het mijne schuren. Ik wist niet wat ik moest doen en hield mijn armen stijf langs mijn lichaam.

'Zo moeilijk is het niet, Moon.' fluisterde hij in mijn oor. Hij pakte mijn handen vast en legde ze op zijn heupen. Daarna legde hij zijn eigen handen weer terug. Zijn lichaam, die opnieuw tegen de mijne aanschuurde, bezorgde me een rood hoofd. Mijn vingers tintelden. Uiteindelijk besloot ik om mee te bewegen. Ik was inderdaad beter dan James, maar erg goed was ik ook niet. Het kon Sirius niet echt schelen en zijn bewegingen werden steeds heftiger.

Na een tijdje waren we beide uitgeput en stonden we ergens in een hoek te praten. Ik lachte zachtjes om iets wat hij zei. Sirius pakte mijn hand vast en streelde er met zijn duin overheen. Hij had een glimlach rondom zijn lippen. Mijn eigen mondhoeken vormden zich ook in een glimlach. 'Dit is zo fout.' hoorde ik een luidruchtige Slytherin tegen één van zijn vrienden, of volgers, of wat dan ook, zeggen. Sirius keek even in die richting en haalde zijn schouders op. Hij draaide zijn blik weer naar mij en legde zijn hand in mijn nek. 'Echt heel fout. Het zijn twee jongens. Ik bedoel maar.. kom op zeg!' Ik zag hoe Sirius' gezicht zich verstrakte.

'Hou je achterlijke mond dicht!' riep hij. De jongen keek Sirius even beledigd aan en liep toen weg. Sirius grijnsde.

'Was dat nou echt nodig?' vroeg ik. Sirius knikte.

'Eigenlijk wel, ja.' Hij liet zijn hand door mijn haar gaan, waardoor het warrig werd. Daarna verplaatste hij zijn hand naar beneden, naar mijn wang. Ik mompelde een zachte "au", omdat hij mijn wond aanraakte. Sirius glimlachte verontschuldigend en bracht zijn gezicht naar het mijne. Zijn lippen op mijn lippen. Na een tijdje trok hij zijn hoofd terug en keek hij me aan. 'Je zoent beter dan Marlene.' fluisterde hij.

'Jij zoent beter dan Micheal.' fluisterde ik terug.