SESSİZ MİSAFİR (TAMAMLANDI)

Seni tanıyorum

     Karttaki numarayı telefonuna tuşladı Artemis. Bir kaç defa çaldıktan sonra bir erkek telefonu açtı.

     -" Ben Hakan. Nasıl yardımcı olabilirim?"

   + "Hakan bey merhaba. Erdem sizin tanıdığınız olduğunu söyledi. Kartınızı ondan aldım."

    -" Ah evet. Arkadaşım olur kendisi. İsminizi öğrenebilir miyim?"

    + "Benim adım Artemis."

    -"Memnun oldum Artemis hanım. Size yardımcı olmam gereken konu neydi acaba?"

    + "Bu biraz karışık. Yani özet geçmek gerekirse evime birinin gizlice girip çıktığından şüpheliyim."

    -" Anladım. Ne zaman müsait olursunuz?"

   + "Şu an müsaitim. Yani okula gitmem gerekiyor ama gitmeyeceğim bu olayı çözüme kavuşturmadan."

    -" Ofisime gelme şansınız var mı? Ya da ortak bir yerde bir kafede de görüşebiliriz."

   + " Karanfildeki Starbucks sizin için uygun mu Hakan bey?"

    -"Harika! Ofisime de yakın. Yarım saate oradayım o halde."

    + " Anlaştık Hakan bey. Oraya gelince sizi arayacağım"

                           •              •              •

     Artemis her zamanki gibi bu buluşmaya da geç kalmıştı. Koştura koştura içeriye daldı ve etrafa bakınmaya başladı. Tek oturan birini görememişti. Telefonla aramaya karar verdi.

    + " Hakan bey ben geldim ama sizi göremiyorum. El sallar mısınız?"

   -" Ben henüz gelmedim. Siz bir masaya oturup kahvenizi içmeye başlayın. Gelince arayacağım" dedi ve kapattı.

    Artemis çılgına dönmüştü. Nasıl olur da biri ondan daha geç gelebilirdi? İlk izlenimden sınıfta kalmıştı Hakan. Ya da çok mu tepki gösteriyordu. " Belki önemli bir işi çıktı" diye düşündü içinden.

    Yaklaşık on beş dakika sonra uzun boylu, karizmatik bir erkek giriş yaptı. Siması hiç tanıdık gelmiyordu. Hatta tanıyor gibiydi. Genç etrafa göz attıktan sonra Artemis ile göz göze geldi. Masasına gelip karşısına oturdu. Selamlaşmak için elini uzattı.

    -" Artemis hanım, merhaba!"

   +" Merhaba Hakan bey" Dedikten sonra elini sıktı.

   + "Nasıl anladınız benim olduğumu?"

    -"Dedektif olduğumu unuttun mu?" Dedikten sonra hafif sırıttı.

    + "Ha? Doğru. İşiniz bu"

    -"Bu işin şakası. Oturanlardan sadece siz yalnızdınız."

    + " Hahah doğru tespit" Dedikten sonra "Ulan benden de dedektif olurmuş aslında" diye düşündü.

    + "Seni bir yerden tanıyorum. Hiç yabancı gelmiyorsun."

    -" Evet tanıyorsunuz. Apartmanda bana çarpıp telefonunuzu düşürmüştünüz."

    Yani o kadar insan varken dedektif o çıksın değil mi? "Bence tesadüf değil bu tanışma" diye iç geçirdi Hakan'ın yüzüne bakarken.

   + " Evet ya! Şimdi hatırladım. Aynı apartmanda mı oturuyoruz yoksa?"

   -" Yok ben orada yaşamıyorum. Birini ziyarete geliyorum."