Second Best 「 Choi Soobin 」✓

27

Suri;

Lumabas na ako ng coffee shop. Kakatapos lang ng shift ko. Hinalungkat ko sa bag yung cellphone ko. Nasan na ba yun? Nagulat ako nung may taong huminto sa harap ko.

"Soobin?"

Ani ko nung nakilala ang taong yun. He gave me a smile.

"Anong ginagawa mo dito? Hindi ba dapat binabantayan mo si Seulbin oppa?"

Sunod-sunod kong tanong sa kanya. Napakamot naman siya sa ulo.

"Andun naman si Manang para bantayan siya. Tsaka namimiss na kita kaya pumunta ako dito."

Sagot niya. Oh kalma lang Suri. Wag masyadong kiligin. Napangiti naman ako ng slight.

"Talaga?"

Tumango siya bilang sagot. Hinampas ko siya sa braso. Nagulat naman siya sa ginawa ko.

"Ikaw ha, masyado ka ng nasasanay sa presensiya ko."

Ani ko at inipit yung buhok ko sa tenga. Binigyan niya naman ako ng what-the-fudge look.

"Alam mo ang pabebe mo. Sabi na nga ba eh, mali talaga na pumunta ako dito."

Sabi niya at naglakad paalis. Hinabol ko siya.

"To naman, kinikilig lang yung tao eh."

Hinawakan niya naman yung kamay ko. Then he looked at me.

"Tama yan, dapat sakin ka lang kiligin."

Seryoso niyang sabi. Napasimangot naman ako sa sinabi niya. Possesive Series presents Choi Soobin. Palakpakan mga kaigan ( claps in korean ).

"San tayo pupunta?"

Tanong ko kay Soobin.

"It's a secret."

Ani niya and winked at me. Nagkibit balikat na lang ako. Pumunta kami sa convenient store at bumili ng ramyeon. Akala ko pa naman magdidate kami sa isang restaurant. Hayuf! Napakakuripot talaga ng lalaking to.

Pumwesto kami sa may mesa sa gilid. Kitang kita namin yung mga taong dumadaan.

"Naalala mo yung una tayong kumain dito?"

Sabi ni Soobin. Inihipan ko yung noodles ko.

"Yung nag-eemote ka kasi lonely ka daw kuno?"

He smiled. Natawa siguro sa description ko.

"Alam mo ba kung anong nangyari nung gabing yun?"

"Ano?"

"Lia tried to broke up with me."

Napahinto ako sa ginagawa ko at tumingin sa kanya.

"She said she is sick of me. She want a break pero di ako pumayag. I begged to her. Pero buti na lang nagbago ang isip niya. Wala akong makausap nun tapos naalala kita. Gusto ko sanang e share sayo yung nangyari kaso naisip ko, baka sasabihin mo lang din sakin na mas mabuti nang maghiwalay kami para di na ako mahirapan. That's why instead of telling you what happened, mas pinili ko na lang na manatili sa tabi mo. Yes, I do really feel so lonely that time. And also, broke inside."

Natahimik ako. So yun pala yung nangyari nung gabing yun. No wonder kung bakit hindi niya sinabi yung nangyari sakin.

"Nung mga araw na malungkot ako, sayo ako lumalapit. Alam mo ba kung bakit?"

He looked at me. Nagtama ang mga mata namin.

"Kasi kahit na alam mong nasasaktan ako sa paulit-ulit na dahilan, hindi mo pa rin ako tinaboy. You never failed to comfort me. Everytime you hug me, I feel so secured."