Second Best 「 Choi Soobin 」✓

55

EPILOGUE

Soobin;

"Salamat po."

Sabi ko sa cashier at kinuha ang binili kong bulaklak. Lumabas na ako sa flower shop at sumakay sa kotse. Inilagay ko sa passenger seat ang bulaklak. Bibisitahin ko na naman ang pinaka importanteng tao sa buhay ko. Pinaandar ko na ang kotse at nagsimula ng magmaneho.

Walong taon na ang nakalipas at marami na ring pagbabago ang nangyari. Our family business became one of the largest company in South Korea at dahil yun sa leadership ni Eunbin noona. I started a bread cafe seven years ago and it became successful. Marami na akong branches na naitayo and 'CUCUMBREAD' became popular not just in Korea but also in some countries overseas.

Lia is happily living with her husband in US together with their two kids. Si Jisung naman ay may sarili ng Entertainment Company and his fiancé is an actress.

After all we've been through, naging maayos na rin ang lahat. Finally, wala ng gulo sa pagitan ng mga pamilya namin. Everyone is living in peace and happiness enveloped their heart once again. Kung nandito lang sana siya, eh di sana sabay naming mararanasan ang lahat ng ito. Pero alam ko naman na masaya na siya sa langit. Alam ko naman na kahit hindi namin siya kasama binabantayan niya pa rin kami.

Pagkatapos ng ilang minutong biyahe ay nakarating na rin ako sa sementeryo. Lumabas na ako ng kotse at kinuha ang bulalak. Pumasok ako sa sementeryo at tinahak ang direksiyon papunta sa kanya. Inilagay ko ang bulaklak sa harap ng kanyang puntod.

"It's been 3 days simula nung binisita kita pero nandito na naman ako."

I said and smiled.

"I'm sorry, namiss lang kasi kita. Actually, araw-araw kitang namimiss."

Dagdag ko. A tear escaped from my eyes then it was followed by another. Umiiyak na naman ako. I just can't help it. Sa tuwing nasisilayan ko ang puntod niya, naalala ko lahat ng pinagsamahan namin.

"I know... Alam ko naman na masaya ka na jan sa langit and I'm glad knowing that thing. But if I will be given a chance to choose, mas gusto ko pa ring makasama ka. I still need you and you know that. How I wish that you stayed a little longer."

Ani ko and sniffed. Kahit na ilang taon na ang nakalipas simula nung nawala siya, masakit pa rin talaga. But still, I have to keep moving forward. That's life.

"Umiiyak ka na naman."

Napalingon ako sa direksiyon ng boses na iyon. My heart skips a beat when I recognized her. Lumapit siya sa akin and wipe my tears using her thumb.

"Kung nandito lang si Seulbin oppa siguro kanina ka pa niya binatukan."

I smiled after hearing that from Suri. Humarap siya sa puntod ni hyung at inilagay ang dala niyang bulaklak. Nagbow siya dito.

"Annyeong Seulbin oppa."

Bati niya sabay ngiti. Naalala ko pa yung araw na akala ko nawala na siya akin. I was holding her in my arms while crying, begging for her to come back to life. And I'm thankful kasi dininig ng panginoon ang dasal ko. She survived. She came back to me. Hindi niya ako iniwan.

After we graduated in college, we pursued our dreams together and got married. Yes, Suri and I are now officially a couple. And it's not just that, we already have two sons.

I held her hand. Napatingin siya sa akin.

"I love you."

I said. Napangiti naman siya nung marinig niya ang mga salitang yun.

"I love you too."

Sagot niya. I cupped her face. I kissed her forehead and the tip of their nose. Then I kissed her. It was just a simple kiss and yet it was delicate and full of love. Pinagdikit ko ang mga noo namin.

"Inggit na inggit siguro ngayon yung kuya mo."

Ani ni Suri. Napangiti ako.

"Hayaan mo si Hyung. He might be envious but he's still happy seeing us together."

Sabi ko. Humarap kami kay hyung at nagpaalam. Naglakad kami palabas ng sementeryo habang magkahawak ang kamay.

My love story wasn't that good from the start. I fell for a wrong person and betrayed my brother because I thought that my love for her is true. Same with Suri. She always ends up being the second option and her heart got broken many times. Our story scenario may be different but it is quite similar in some aspect.

Narealize ko, kaya siguro palagi tayong second best sa buhay ng taong mahal natin kasi they are not the right person for us. Kung alam natin sa sarili natin na puro lungkot at pag-iisa na lang ang pagmamahal then better end it. It's better to surrender the love na hindi naman para sa atin. At kung minsan, kung sino pa yung tao na hindi natin inaakala na itinadhana para sa atin, ay sila pa yung tao na palaging nandiyan pero hindi lang natin napapansin.

Suri was once a second best and so am I. But in the end, we had someone who saw the best version of ourselves. Who made us as their priority and gave us all the love we need with no lies and selfish intentions. And we found that someone in each other.

________________________________

"Tinapay o ako?"

"Tinapay."

"Yung aso o ako?"

"Siyempre yung aso."

"Almond Milk o ako?"

"Malamang hindi ikaw."

"Iniinsulto mo ba ako?"

I looked at Suri. Magkasalubong na ang kilay niya. I love teasing her so much. Kahit galit siya ang ganda niya pa rin.

"Hindi. Sinasabi ko lang sayo ang katotohanan na second option ka lang."

Tukso ko sa kanya.

"Second option pala ha. Hala sige! Sa kwarto na lang ni Sojun ako matutulog."

Ani niya at bumangon mula sa kama. I held her waist at hinila siya palapit sa akin. Napahiga naman siya ulit. I hug her from behind.

"Wag kang ano, di mo ko madadala sa ganyan."

Ani niya. I smiled and kissed her neck.

"Do you really think that I will choose those things over you?"

Tanong ko sa kanya. She became silent for a second but then she managed to answer me.

"No."

Sagot niya. I held her hand at pinagtiklop ito.

"I love you."

I said with sincerity. Humarap si Suri sa akin. She looked at me in the eye.

"I love you too."

Sagot niya. I kissed her and she responded to it with love. Pagkatapos nun, inilapit ko ang aking bibig sa kanyang tenga.

"Sundan na natin si Sojun."

THE END.