İki kalp vardı birbiri için atan.
Ayrı yerlerde birbirlerini arayan iki insan.
Defne ve Kuzey birbirlerini bulunca ne oldu peki?
Neden her zaman mutlu son verir hikayeler, filmler?
Aşık gençler evlenir ve mutlu son?
Peki ya sonra ne olur?
Bu çiftler...
"Ayakkabılar burda, çantalar burda, kıyafetler tamam. Ah makyaj malzemelerimi unuttuğuma inanamıyorum!!" Bir koşu gidip odamdan makyaj çantamı aldım ve büyük kol çantama attım. Odadan çıkmadan aynada kendime son kez baktım ve tamamım. Yani umarım. Eğer bir şey unuttuysam büyük sıkıntı çıkartırım.
"Defne yeter artık! Yarım saattir senin bir şey unutup unutmadığından emin olmaya çalışıyoruz. Bak insanlar benzincide bizi bekliyor. Çıkıyoruz dediğimizin üstüne yarım saat geçti. KİME DİYORUM BEN...!" Abimin bağarmalarını umursamadan sanki bir şey olmamış gibi yanına gidip valizleri arabaya koymasına yardım ettim. Hala ufaktan söylenmeye devam ediyordu.
Arabaya bindiğimiz gibi Pera'nın 'mutlu ol' albümünü son ses açtım. Arabayı o kullanabilir ama müzik seçimi daimi bendedir.
"Dinleme demiyorum. Sadece biraz kıs." Müziğime müdahale ettiğinde ona ters ters bakmakla yetindim. Ev ahalisine el sallayarak garajdan ve site sınırları içinden çıktık. Abim telefonunu arabaya bağlayarak müzik ziyafetime kan doğradı ve birini aramaya başladı. O sırada ona pis bakışlar atmakla meşgul olduğum için aradığı kişinin Kuzey olduğunu anca telefon açılınca fark ettim.
"Artık yola çıktığınızıumabilir miyiz?" Abim o sırada bana al işte bakışlarıyla karşılık verdi. Tabi o sıra onu takamıyordum. Düşünecek daha önemli işlerim vardı.
Bir adamın sesini özlemek nedir yahu..
"Çok şükür evden çıkmayı başardık. Defne Hanım anca hazırlandı da. Evden çıkmadan önce de son bir resim çekilmek istemiş kendisi bir 5 dakika da ona oyalandık." Ne pislik bir abi!! İnsan kardeşinin sırlarını ele verir mi hiç?! Ama iyi ki söylemiş. Kuzey'in o tatlı kahkahası kulaklarıma ulaştığı zaman istemsizce gülümsedim. Ona söylemedim ama bende onu çok özlemiştim.
"Şey acaba dedikodumu yapmadan önce hala burada olup olmadığıma bir baksa mıydınız?" Tabi ki beni sallamadılar.
"15 dakikayı bulur muhtemelen oraya gelmemiz. Tabi trafik yoksa." Abimin lafı üzerine basit bir görüşürüz deyip kapattılar telefonu.
Ve pera yeniden sahnelerde..
Eh madem bende boş duracağıma evden çıkmadan önce Seda'ya çektirdiğim resmi paylaşayım. Sevmesem de arada işe yarıyor bizim gelin.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İ
lk beğeni Kuzey'den gelmişti. Ve dm kutusunda bir mesaj işareti belirdi. Yüzümdeki büyük sırıtışla birlikte hemen mesaja girdim.
"Bu kadar güzel gülümsemek zorunda mıydın gerçekten..."
