Back To You [Completed]

Chapter 2

"Ang tahimik mo Pierre." Naninibago ako sa ngayon dahil hindi naman sya ganito. Kinukwento nya ang mga happenings nya sa bahay pagkauwi okaya magbibigay sya ng corny jokes tapos matatawa na lang ako kapag corny talaga.

Matapos nang sinabi ko sakaniya last week bigla na lang syang naging ganyan. Sobrang tahimik nya.

"Sorry." Yun lang. Pero nakangiti pa rin sya kahit ako. Kahit na nagrereklamo ako, ngiti lang.

"Pierre kung may problema ka bakit hindi ka mag-open up saken?" Tanong ko.

"No. I'm okay princess." Ngumiti ulit sya pagkapasok namin ng classroom.

One week na rin pala ang nakaaraan since our last talk. Ni Risk, ah? Tapos palagi na nyang kasama yung mga kateam nya sa basketball. Pero syempre dahil si Pierre lang ang kaibigan ko, mas pinili nya akong kasama kahit may mga kaibigan din sya dun.

Tapos tuwing mapapatingin ako kay Risk kinikindatan ako at nginingisian.

Unti-unti na rin ako naniniwala na gusto talaga nya ako.

One week pa, Risk. One week pa.

"You're so quiet, Pierre. Really." I wanna get mad but I want to know first the reason.

"Princess, I'm just like this." Liar!

"Pierre, you're lying! Hindi ka ganito dati. Bakit ba ayaw mong may open up sa akin ngayon? Noon hindi naman kita kailangang pilitin para magsabi ka diba?" Seryosong sabi ko at tumigil na kami sa paglalakad. Kakatapos lang ng klase papunta na kami sa cafeteria.

"Bella stop. You're so annoying! Nakakasawa! I don't need your help so shut up!" Bulyaw nya na ikinagulat ko. Ngayon ko lang sya nakitang ganyan.

"Annoying, huh?" Nakangiti ko paring tanong. Mukhang nagulat rin sya sa nasabi nya.

"I'm s-"

"No." Pigil ko sakaniya at nilayasan sya. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Basta ang gusto ko lang ay lumayo muna doon. Masakit pero ayokong indahin. Masiyahin akong tao diba?

Naupo na lang ako sa upuang nakita ko sa lugar kung saan ako tumigil.

"Alone?" Napasinghap ako nang sumulpot sa harapan ko si Risk. Nakangisi lang sya.

"What are you doing here?" Seryosong tanong ko.

"Hmm....I saw you, that's why I followed you until you stopped walking and sat here. May I?" Paalam nya sa pagupo sa tabi ko.

Ngumiti ako at tumango sakaniya.

"You and Pierre. I heard everything. I'm not eavesdropping at first but when I heard your voice, I eavesdropped."

"I don't know what's happening to him." Gusto kong magkwento sakaniya kasi feeling ko luluwag ang pakiramdam ko.

"Maybe he's stress?"

"Saan naman?"

"School. Basketball. Family. Or maybe, he's inlove with someone else but sadly, the girl can't love her back because she loves someone else too." Siguro yun nga. Pero sino? Wala naman syang pinupuntahang babae, maliban sa akin.

"Wala syang kinukwento."sambit ko.

"That's the only possible reasons why he's acting like that." Kibit balikat nya at lumapit saken.

"I saw you with girls." Hehe...gusto ko syang pagtripan para mawala ang kabang nararamdaman ko dahil sa presensya nya.

"What!? I didn't even talk to them! And my boys aren't girls!" So...wala talagang babae. Nanghuhuli lang ako eh.