「039」

77 6 0
                                    

❝Oo, sige na. Pumunta ka nalang dito mamaya.❞ Jeonghan said before ending the phone call. These days must be so hard for Seventeen, lalo na't dalawang taong malapit sa kanila ang nasa ospital at nahihirapan pa.

Jeonghan looked at Minji intently. Naaawa siya dito dahil sobrang hirap ng pinagdadaanan nito ngayon. Na mas nadagdagan pa.

She's still unconscious after three days, at ilang araw na din silang nagpapalitan sa pagbabantay dito. Si Jeonghan sa umaga, ang tatay ni Minji sa gabi, at ang mama ni Jisoo kapag may schedule sila. Wala na siyang pakialam kay Jisoo, lalo na ngayong hindi niya ito kasundo.

❝Promise me Minji,❞ He held her hands firmly, ❝—Lalaban ka. Hindi ngayon pero kapag gumising ka na. Okay?❞ He smiled as if Minji was seeing him.

Napalayo siya ng kaunti nang biglang gumalaw si Minji at nagmulat ng mata.

❝Minji! Okay ka na ba?❞ He asked.

❝Hmm,❞ She hummed in response, ❝—J-jisoo?❞ She added, searching for her boyfriend. Jeonghan's forehead creased dahil nag-uumpisa na siyang mainis kahit binanggit lang nito ang pangalang iyon.

❝Do not mention that fucktard's name ever.❞ He warned. Tumagilid naman ang ulo ni Minji na para bang tinatanong kung bakit ito galit.

❝Si Jisoo?❞ Tanong nito kay Jeonghan.

❝Wala na.❞ He answered, halting his annoyance from showing it to the younger. Kailangan niyang intindihin ito dahil bukod sa nanghihina pa ito, he thinks she still can't bear the future pain if ever he spilled the tea to her.

Pero kailangan na niyang sabihin dahil ayaw niyang si Minji mismo ang makatuklas noon.

❝Ah, may schedule ba siya ngayon kaya umalis siya?❞ She asked innocently. Jeonghan really thinks she is really cute sa ganoong itsura pero sa sitwasyong katulad nito, hindi na ganoon ang nararamdaman niya.

❝Oo, pero hindi na siya babalik dito, Minji.❞

Her forehead creased, hoping for an answer. ❝Ano...bakit?❞

Mabilis ang tibok ng puso niya. She knew, at that moment, hindi lang ang ulo niya ang sasakit anytime soon.

And it was really true.

Her heart shattered, wishing it was just a dream.

❝Wala na nga Minji. Sumama na sa iba. Bumalik na kay Jillian.❞

She cried, hoping that Jisoo will came out from somewhere but instead, Jeonghan hugged him like she was made of glass, or some porcelain dolls that are needed to be kept with care.

The things that tend to broke if fallen.

The fragile ones.


 over • joshuaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon