365 powodów, by zostać. Wersja druga, poprawiona.

Część 1.

                                                               W głębi mego serca,

                                                               zawsze znajdzie się miejsce dla Ciebie.

                                                              Ono dla Ciebie biję i zatrzymuję się,

                                                              gdy odchodzisz.

                                                            Takiej miłości, jeszcze nie widział świat.

                                                           Nawet mi jest ciężko opisać, to co czuję.

                                                           Gdy cię widzę nagle znikają, otaczający mnie ludzie.

                                                           Wyciszasz cały chaos i zgiełk.

                                                           Wyczulam umysł i serce.

                                                          Czekam na każdy twój dotyk, ruch i dźwięk.

                                                           Znów z tobą być, to wszystko czego potrzebuję.

                                                         Choć być może popełniam błąd, tak mocno kochając Cię.

                                                        i wszystkie swe nadzieję, pokładając w Tobie,

                                                       nawet jeśli przyjdzie, wkrótce nam rozstać się.

                                                       Nie będę żałowała, że, tak pokochałam Cię.

                                                       Bo zbyt piękne jest uczucie, którym obdarzyłam cię.

Dzień 1.

- Dzień dobry. Nazywam się Szymon Zdanowski. Wiem, że wyglądam młodo, jednak niech was nie zmylą pozory. Jestem bardzo wymagający, zarówno wobec siebie jak i wobec studentów. Spędzimy razem trzy miesiące podczas zajęć i zapewniam was, że będą to miesiące ciężkiej i mam nadzieję równie owocnej pracy. A żeby was lepiej poznać chciałbym wysłuchać próbkę waszej poetyckiej twórczości. Może to być fraszka, limeryk, lub choćby druga oda do radości. Nie ważne byle było wasze. Zatem słucham, aby nikogo nie wyciągać na siłę, najlepiej od początku.

Zbliżała się chwila, gdy sama miałam wyrecytować swój wiersz. I z każdą minutą coraz bardziej się stresowałam, by dobrze wypaść.
- Teraz pani w ostatnim rzędzie. Nawiasem mówiąc, nieźle się Pani zakamuflowała. Prosimy Pani Kingo.
Zdziwiłam się, że wiedział jak mam na imię, chociaż byłam ostatnia, nie musiał zwrócić na to uwagi. Odetchnęlam głęboko, by dodać sobie nieco odwagi i zaczęłam wypowiadać w miarę płynnie, pomimo zdenerwowania, kolejne słowa swego wiersza.

Kocham skrycie.

Kocham skrycie, twe w lustrze odbicie.
I twe zdjęcie, które spoczywa przy mnie co noc.
I choć przyznać do tego się wstydzę.
Myślę o Tobie częściej, niż raz na rok.
A zapomnieć miałam już dawno i rzucić twe zdjęcie gdzieś w kąt.
Lecz zapomnieć sercu nie jest tak łatwo, chociaż dobrze wie, że to błąd.

Zapadła długa cisza i nie wiedziałam czego się spodziewać, po chwili jednak wykładowca przemówił

- Bardzo dobrze. Dziękuję Pani, pani Kingo i wam wszystkim. A na następne zajęcia proszę was o wybranie jednego z wierszy, któregoś z starożytnych poetów. Do zobaczenia. 

- Do zobaczenia powiedzieliśmy chórem, jednocześnie wychodząc, a ja miałam niezbite wrażenie, że ktoś bardzo intensywnie mi się przygląda