Aquarius (SOON TO BE PUBLISHED)

Epilogue

JUSTICE BINX

"Emergency!" malakas na sigaw ko nang makapasok na kami sa loob ng ospital. May agad namang lumapit na isang nars sa amin. "Tell your doctor that she lost her consciousness because of her allergy."

Mas mabuti na iyon na lang ang sabihin ko kaysa sa sabihin kong nawalan siya ng malay dahil nauntog ko ang ulo niya sa pader.

"What kind of allergy po, Sir?"

"Just do your job! Damn it!" I said rigidly and furiously. Tatanong-tanong pa kasi.

"S-Sige po, Sir. This way po." Nataranta naman ang nars kaya iginiya niya na kami sa isang kuwarto. "Sir, kailangan niyo pong fill up-an muna ito."

I looked at her coldly, "No need. I'm her boyfriend."

"But sir-"

"Related pa rin ako sa kanya kahit na anong sabihin mo so shut the f*ck up."

"O-Okay po. Uhm, ito po pala 'yong cellphone niya. Mukhang nabasa po pero gumagana pa rin naman po," sabi pa ng nars bago siya umalis.

Naupo ako at binuksan ang cellphone ni Eve. I thought it has a pin code or password but I opened it easily by just swiping it to the left. Tss. Careless.

Napatigil ako nang bumungad sa 'kin ang wallpaper niya. Masayang-masaya siyang nakangiti habang nakatingin sa mga magulang niya. It's a happy family picture na wala ako at kahit kailan man ay hindi ko makukuha.

Agad kong hinanap sa contacts niya ang number ng mga magulang niya. Sinubukan kong tawagan ang daddy niya pero hindi sumasagot so I decided to call her mom, instead.

"Sweetie?"

"Hello, Ma'am. This is Binx Cristobal. Ako po ang nagdala sa hospital sa anak niyo because of her outbreaks due to allergy."

"What?! Oh my, saang ospital, hijo?! Is she okay? What happened? Papunta na kami riyan, wait for us, okay? Thank you for calling and telling us."

Napabuntong-hininga na lang ako nang maputol na ang tawag. Her mother is so worried. I just hope that she gets better after this.

Pumasok ako sa loob ng kuwarto niya at inilapag sa mesa ang cell phone niya. Aalis na sana ako nang mapatigil ako.

I scanned her face down to her body and stopped as I came back to her face. She has a thick eyebrows and long eyelashes. Her nose is pointed too and she has a thin and red lips. She has a natural rosy cheeks that highlighted her heart-shaped face. Her skin is as white as snow and her very long hair suits her best. F*ck! She's very pretty. Flawlessly pretty.

Pumikit ako at binasa ang labi ko gamit ang dila ko. I ran my fingers through my hair, problematically. Tiningnan ko ulit siya bago ako lumabas at umalis ng ospital.

"Sorry po," sabi ng babaeng nakabangga sa 'kin isang araw sa convenience store. Boses palang ay nakilala ko kaagad siya kaya imbes na magalit ay hindi ko mapigilang mapangisi. Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa bago tuluyang pumasok sa loob. She's soaking wet because of the rain and I also noticed some hives on her neck.

My brows creased.

Nakalabas na agad siya ng ospital? That was fast, but I don't think she's been treated well.

Binuksan ko ang canned beer saka inilagok ito. Biglang may bumalik na alaala sa akin na siyang ipinagtaka ko. Tumingin ako sa loob ng convenience store at hinanap siya. Nilagok ko ulit ang beer bago ito itinapon sa basurahan malapit sa may pintuan at saka na pumasok.

May nakita akong isang bucket ng yelo na natutunaw na ang ilan. Walang pakundangan ko itong kinuha at pinuntahan siya. I just want to confirm something. Agad ko iyong ibunuhos sa kanya na siya namang ikinagulat at ikinataranta niya. Narinig ko ring nahulog ang cell phone niya sa sahig pero nanatili ang tingin ko sa kanya at hinintay ang mangyayari.