ONTVOERD (Voltooid)

Hoofdstuk 5

Pov Scott

Ik heb zo veel medelijden met haar. Ze weet niet wat haar te wachen staat en ze zal zeker weten trauma's zijn opgelopen. Respect voor mensen die met trauma's kunnen leven.

Ik schrik op uit mijn gedachten door Gabriëla die hoest om te laten merken dat ze al zit te wachten. 'Ah ja, sorry. Waar waren we?' verontschuldig ik me snel. 'We zouden net beginnen met het onderwep zien...' Ze kijkt me afwachtend aan. 'Weet je zeker dat je eraan wilt beginnen?' Ze knikt zelverzekerd. 'Ik ben er klaar voor.'

'Oké, eerst gaan we je een blinddoek omdoen. Je mag nog niet weten wat er komt.' Eerst kijkt ze me vragend aan, maar uiteindelijk knikt ze twijfelend. 'Geen zorgen, ik blijf erbij.' Haar houding gaat van twijfelend naar zeker. 'Doe maar.'

Ik doe haar de blinddoek om en ik sein iemand in de gang dat hij het mag klaarzetten. Ik heb gevraagd aan een zekere Kayn wat er gebeurd is. Hiermee kunnen we testen of ze er iets van overhoudt.

De man verlaat de kamer zodra hij het heeft klaargezet. Hij sluit de deur en ik doe Gabriëla's blinddoek af. 'Een vuilbak? Er staat een vuilbak' zegt ze alsof we achterlijk zijn en denken dat iedereen daar serieus schrik van zou moeten hebben. Natuurlijk kan zij daar niks aan doen. Ze weet tenslotte niet wat er gebeurd is met haar.

Ik kruis bij vuilnisbak buitenkant het antwoord niet aan op mijn papier. Op het papier staan een aantal dingen die ik zal testen met haar.

'Sta eens op en loop naar de vuilnisbak toe.' Ze doet wat ik zeg maar ze komt niet verder dan rechtstaan. Ze valt op de grond. Oeps, vergeten. Ik help haar recht en neem haar mee naar de vuilnisbak. Ik doe het open en zodra ze naar binnen kijkt begint ze heftig te hyperventileren. Ik kalmeer haar met sussende woordjes.

'Geen zorgen. Niks kan je gebeuren. Je bent hier veilig. Ik ben bij je en ik zal je niks aandoen. Ik beloof het.' Ik geef haar een knuffel en dat was blijkbaar precies wat ze nodig had. Ze is al gestopt met te hyperventileren en heeft haar ademhaling weer al onder controle.

Door plakkertjes op haar borst kan ik op een klein apparaatje ook al haar hartslag zien dalen. 'W...W...Waarom h...heb ik...k schrik v...van een v...v...v...vuilnisbak?' vraagt ze angstig aan mij. Ik zwijg. Het is beter voor de testjes dat ze niet weet waarom ze schrik heeft van iets en wat er gebeurd is met haar.

Ik doe de vuilnisbak terug dicht en duidt bij vuilnisbak binnenkant wel aan. Ik begeleid haar terug naar haar stoel en ze neemt plaats. 'Wil je nog doorgaan?' vraag ik haar bezorgd. Ze knikt iets minder zelfzeker dan daarnet maar het is voldoende om verder te gaan.

'Wel, dan kunnen we nu beginnen met horen' informeer ik haar. 'Je bent al van 1 ding af Gabri. Je kan er heus wel nog 4 aan!' Hoor ik haar zichzelf aanmoedigen.

Ik pak een sleutel tevoorschijn. De reservesleutel van het fietsslot. Kayn is het gaan halen bij zijn thuis en heeft het naar hier gebracht. Ik doe de blinddoek weer voor Gabriëla's ogen. 'Luister goed.' Ik laat de sleutel vallen op de grond. Gelukkig blijkt het geen effect te hebben op haar. Bij sleutel fiets laten vallen en gewone sleutel laten vallen duid ik niet aan. Als ze niet reageert op fietssleutels gaat ze al helemaal niet reageren op gewone sleutels aangezien het met een fietssleutel gebeurde.

Ik haal Kayns fietsslot tevoorschijn en ik steek de sleutel erin. Ik draai het om en ik zie kippenvel verschijnen op haar huid. Ik ga bij de deur staan en draai het slot om. Hetzelfde resultaat. Ik kruis bij fietsslot sluiten en openen met fietssleutel en deur sluiten en openen met gewone sleutel het antwoord wel aan.

Ik doe de blinddoek weer af en ik zie angst in haar ogen. 'Sssshht, het is goed' troost ik haar. 'Sorry dat ik dit moest doen maar ik kan niet anders. Wil je misschien een korte pauze nemen?' vraag ik haar voorzichtig.