Hoofdstuk 29

1K 29 17
                                    

Pov Gabriëla

Brandon is weg. Er was denk ik een noodgeval. Hij werd gebeld en de stem aan de andere kant van de lijn schreeuwde zo hard dat ik hem bijna kon verstaan. Het was iets met politie. Meer heb ik niet gehoord. Nu zit ik dus in mijn eentje op het bed. En gelukkig maar.

Ik denk na. Niet over thuis. En niet over de jongens. Ik denk na over de sleutel. De sleutel om de kast te openen. Weten jullie dat nog? Ik zal het even voor jullie herhalen.

Flashback

Ik loop naar de kast. Ik trek eraan maar ze zit opslot. Vast zodat niemand erin kan komen. Waar zouden ze het verstoppen als dit een film was? Even later denk ik het te weten. Ik pak één van de bureaustoelen en ga erop staan. Mijn ogen glijden over de stoffige bovenkant van de kast. Geen sleutel.

Einde flashback

Toen viel ik en werd ik aan Dan geboeid en kon ik dus niet meer verder zoeken naar de sleutel. Nu wel dus.

Niet op de kast. Misschien onder de kast? Ik sta op van het bed en loop naar de kast. Met mijn buik ga ik op de grond liggen en kijk ik onder de kast door. Geen sleutel.

Achter de kast? Misschien zit het daar vastgeplakt met een beetje plakband? Nee. Zo dom zal de schrijver van die brief wel niet zijn. Een kast verschuiven zou te veel lawaai maken. Ze komen al kijken als ik gewoon val, een kast verschuiven zal geen 10 seconden duren of ze staan al in deze kamer.

Ik kijk dus niet achter de kast. Met mijn rug ga ik tegen de muur aanleunen. Waar verstoppen mensen iets als ze willen dat anderen dat niet vinden? Onder het bed?

Rustig ga ik weer op mijn buik liggen en kijk ik onder het bed door. Het is donker dus zie ik niet zo veel. Enkel een koffer. Ik trek het naar me toe en haal het eronder uit. Het is een prachtige zwarte koffer met een gouden handvat.

Ik leg het op het bed. Er hangt een koortje aan met een sleutel. Die is van de kast! Ik loop snel naar de kast en doe de sleutel erin. Het slot is te groot... Tuurlijk! Hoe kon ik zo dom zijn?! Deze sleutel is om de koffer te openen!

Ik loop terug naar het bed en kijk of het erin past. Het past! Ik draai eraan maar de koffer gaat niet open. Shit! Ik draai er nog eens aan omdat ik woedend en gefrustreerd ben. Tot mijn grote verbasing gaat de koffer open.

Er zit een brief, een krijtje, een kaart van het huis (en het bos) en een sleutel in! Misschien is het het beste als ik eerst de brief lees...

Brief:

Hey Gabriëla,

Waarschijnlijk heb je even moeten zoeken om deze sleutel te vinden. Sorry, maar ik moest zeker zijn dat de anderen het niet zouden vinden...

1. De sleutel is dus voor de kast.
2. De kaart is zodat je kan bepalen welke route je neemt en je het kan vastleggen.
3. Het krijtje is om ze op het verkeerde spoor te zetten door op de verkeerde bomen kruisjes te tekenen alsof je dat doet zodat je niet verdwaalt.

Verder geen brieven meer. Succes!

Einde brief.

_____________________

Hey mensen!

Fijn dat je dit hoofdstuk hebt gelezen. Was het een goed hoofdstuk? Zitten er schrijffouten in? Vergeet niet te dm'en en stemmen! Volgend hoofdstuk komt zo snel mogelijk!

X anoniemeloll X

ONTVOERD (Voltooid) Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu