ONTVOERD (Voltooid)

Hoofdstuk 31

Pov Gabriëla

Ik open mijn ogen. Ik zie niks. Ik zit in een auto. Dat voel ik aan de hobbels. Ik hoor Justin, Jayden en James praten. Ik zit op James zijn schoot, denk ik. Wat is er gebeurd? Waarom zie ik niks?

Waarschijnlijk heb ik een blinddoek om. Zodat ik niet zie welke route ze nemen? Dat zal het wel zijn. We komen tot stilstand na een paar minuten. James haalt mijn blinddoek eraf.

De deur gaat open en Justin pakt me op in bruidstijl. Ik begin meteen te schreeuwen. Ik heb liever dat James me vastpakt. Iedereen beter dan Justin of Jayden.

Ik spartel in het rond en roep naar James om te helpen. James loopt meteen naar me toe en ''pakt me af'' van Justin. 'Ik denk dat ze liever in mijn armen ligt', zegt hij en knipoogt dan naar me. Ik rol met mijn ogen waardoor hij moet lachen.

'Waar gaan we naartoe?' vraag ik. 'We gaan je hier vermoorden. We hebben je niet langer meer nodig dus moeten we je opruimen', zegt Justin met een grijns.

Mijn ogen worden groot. Ik wil nog niet dood! Ik wil nog niet naar wat er hierna ook mag komen! Ik ben veel te jong om te sterven!

'Rustig maar, prinsesje. We zijn bij het ziekenhuis. We willen weten waarom je ineens zo een reactie kreeg. We weten namelijk niet waardoor het kwam en waarom je dat ineens had. Volgens je broer heb je nog nooit een epilepsie aanval gehad', zegt Jayden.

We lopen het ziekenhuis binnen. De jongens gaan eerst allemaal naar de wc's. Daar wil ik niet naartoe! Help! Ik wil niet kijken hoe ze gaan pissen hoor!

Ze gaan met mij in hun armen in de jongenswc's. Justin opent de deur van de gehandicaptewc en Jayden en James gaan met mij naar binnen. Justin volgt en doet de deur dicht en opslot. Deze wc is geluidsdicht. Dat is wat er op de deur staat.

James zet me in een hoekje op de grond, doet een teken dat ik moet blijven zitten en stapt samen met Jayden achteruit. Justin komt naar me toe met een grijns op zijn gezicht. Psychopaat. Hij hurkt voor me neer en begint te praten op een zachte, dreigende toon.

'Als je probeert te ontsnappen, tegenstribbelen of iemand duidelijk te maken dat je ontvoerd bent, zullen we ervoor zorgen dat dat nooit meer zal gebeuren.' Hij laat een naald en wat draad zien. Wilt hij mijn mond dichtnaaien als ik dat doe?! Gestoorde freak!

'Oké, dit is het plan. Jij en ik zijn een koppel en houden van elkaar. Dat houdt in dat je mijn hand nooit loslaat, me kust als ik een teken doe en me omhelst als ik iets wil zeggen wat niemand anders mag horen.'

Ik knik. Ik wil geen dichtgenaaide mond hebben! Ten eerste doet dat niet normaal veel pijn en ten tweede kan ik ze dan niet meer irriteren.

'Sta op', beveelt hij me dan. Ik doe maar gewoon wat hij zegt. Hij steekt zijn hand naar me uit. Ik pak zijn hand vast en doe alsof we een koppel zijn. 'Ik ben nu zogezegd Tiago. Je vriendje', zegt Justin. Ik knik. 'En ik ben Gio en dat is nu Tibo', zegt Jayden. Bij de tweede naam wijst hij naar James.

'Oké, kunnen we?' vraagt Justin aan mij. Ik weet dat dit een vraag is waar ik niet op mag antwoorden. Hij bedoelde daarmee dat ik vanaf nu moet doen alsof we samen zijn. Of ik het nu wil of niet.

We gaan naar buiten en ik loop hand in hand naast Justin met Jayden en James achter ons aan. Een verpleegster lacht vriendelijk naar ons en Justin knikt vriendelijk terug. Ik zet en neplachje op.

We komen aan een balie, vragen voor een dokter en zij vragen voor een naam. Ik kijk Justin vragend aan. 'Haar naam is Ella', zegt hij dan. 'Achternaam?' 'Vanbeeck.' 'Oké, jullie kunnen in wachtzaal zes op de dokter wachten.'

Justin bedankt haar en we lopen allemaal naar de wachtzaal. Justin fluistert iets in Jayden zijn oor. Doordat ik naast hem zit kan ik horen wat hij zei. Jayden moet naar mijn medisch dossier zoeken en iedereen die hem in de weg staat moet hij op een veilige manier uitschakelen. Dat zullen er wel heel wat zijn. Eigenlijk is dat echt zielig. Deze mensen proberen anderen te helpen en op sommige van hen staat nu de dood te wachten.

Jayden gaat weg een Justin trekt me in een knuffel. 'Meer lachen en meer verliefd naar me kijken. Hier trapt niemand in.' Hij trekt zich terug uit de knuffel en komt met zijn gezicht heel dicht bij de mijne. 'Nu moet je me kussen. Met tong trouwens.'

Hij grijnst omdat ik knik. Verdrietig, maar toch. Ik knikte. En dat was genoeg voor hem. Hij trekt me op zijn schoot. Hij legt mijn armen om zijn nek en legt zijn handen dan op mijn kont.

Hij begint me ineens zachtjes te kussen. Ik kus mee... Na een paar seconden begint het wat heviger te worden en na nog wat seconden lekt hij aan mijn lippen als teken dat het nu echt gaat beginnen.

Ik open mijn mond en zijn tong speelt met de mijne. Hij bijt op mijn lippen en zegt dan dat ik de leiding moet nemen en dat het er seksistisch uit moet zien. Mijn ooghoek verlaat dan een traan. 'Dat wil ik niet', zeg ik met mijn ogen omlaag gericht.

Justin haalt één van zijn handen van mijn kont af en duwt mijn kin omhoog. 'Als je nu niet doet wat ik zeg zorg ik ervoor dat je dat nooit meer zal kunnen doen.'

Ik schrik een beetje en begin hem vurig te kussen. Hij kreunt en gaat met zijn handen onder mijn broek en legt ze op mijn blote kont. Hij knijpt erin en begint vanzelf heel hevig te kussen.

Weer speelt zijn tong met de mijne. Nee wacht. Mijn tong speelt met de zijne... Was ik vergeten. Hij bijt weer in mijn lippen als teken dat ik ook wat verder moet gaan.

Ik begin hem weer hevig te kussen en ga met mijn hand onder zijn shirt. Mijn hand streelt zijn borstkas. Ik kreun lichtjes. Natuurlijk is dit allemaal nep. Het moet gewoon.

De laatste patiënt vertrekt samen met een dokter uit de wachtzaal en Justin, James en ik zijn nu helemaal alleen. Justin stopt. 'Dat is genoeg voor nu. Jammer genoeg...' Net nadat ik naast hem ben gaan zitten, gaat de deur van de wachtzaal weer open. Het is niet Jayden die daar staat, maar de dokter die mij gaat helpen.

_____________________

Hey mensen!

Fijn dat je dit hoofdstuk hebt gelezen. Was het een goed hoofdstuk? Zitten er schrijffouten in? Vergeet niet te dm'en en stemmen! Volgend hoofdstuk komt zo snel mogelijk!

X anoniemeloll X