ONTVOERD (Voltooid)

Hoofdstuk 15

Pov Gabriëla

'Gast! Wat heb je met haar gedaan?!' vraagt Ryan geschrokken. Alle jongens hun ogen staren naar mijn borsten. Of beter gezegd naar de plek daaronder.

'Ik heb haar gesneden', zegt Justin simpel. 'Waarom?!' vraagt Mitch nu. 'Om haar voor eeuwig te laten herinneren aan wat ik haar heb aangedaan', antwoordt Justin tevreden met een grijns op zijn gezicht. 'Wat heb je haar dan aangedaan?' vraagt Mitch verder.

Ik kijk Justin smekend aan. Hij grijnst naar mij, wat wel uren lijkt te duren. Uiteindelijk zegt hij: 'Lang verhaal. Ik leg het jullie later wel uit.' Ik zucht van opluchting. 'Waarom later en niet nu?' 'Omdat ik nog wat dingen moet regelen. Het is echt druk op dit moment, en ik denk niet dat mijn lief zusje het zelf zal vertellen. Of wel, schatje?' Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen wat me rillingen geeft, maar ik negeer ze.

'Wat denk je zelf, sukkel? Dat ik gewoon alles ga zeggen wat me kwetsbaar kan maken? Daar moet je zelfs een even grote idioot als jou voor zijn', bijt ik hem toe. De jongens beginnen te joelen: 'Je bent gedist door je klein zusje, gast!' roept Dan nu lachend. Justin geeft hem een boze blik en hij stopt met lachen. Net als alle anderen.

'Oké! Jullie hebben het nu allemaal gezien! Kan iemand me nu alsjeblieft losmaken?' vraag ik de jongens ongeduldig. Ze kijken naar Justin voor toestemming. Hij zucht en maakt even later een gebaar wat 'Vooruit dan maar' betekend. Michael begint aan mijn polsen en Mitch aan mijn enkels.

Even later zijn de knopen losgemaakt. Ze kregen het touw rond mijn polsen niet los dus hebben ze het met de schaar gedaan. Ik kijk naar mijn polsen. Je ziet nog de rode striemen van het touw. Ik sta op van het bed en trek snel mijn trui terug aan.

Ik ga terug op bed zitten met mijn armen gekruisd. 'En wat doe jij hier?' vraag ik Justin pissig. 'Kon je niet gewoon op straat neervallen?' 'Dat kon ik maar dan zou ik mijn schatje nooit meer terug zien', zegt hij. Zijn hand streelt over mijn wang. Ik sla het eraf wat hem boos maakt. 'Je mag van geluk spreken dat ik naar een dringende vergadering moet', zegt Justin terwijl hij opstaat en de kamer uitloopt. 'De volgende keer kom je hier niet zo goed vanaf!' hoor ik hem nog waarschuwend roepen in de gang.

Denkt hij serieus nog dat er een ''volgende keer'' komt? Ik niet! Tegen de tijd dat hij weer in deze kamer staat, sta ik al lang in het politiebureau om een verklaring af te leggen. Maar nu heb ik eerst een plan nodig.

'Ik ben moe', zeg ik zuchtend tegen de jongens in de kamer. Natuurlijk ben ik niet echt moe. Ik heb net geslapen en ik ben niet zwak! 'Kunnen jullie me alsjeblieft alleen laten nu? Ik wil nog een beetje slapen', jammer ik. Ryan kijkt teleurgesteld. Hij komt naar me toe en fluisterd wat in mijn oor: 'Volgende keer zal ik niet stoppen.' Met die woorden loopt hij de kamer uit. De rest volgt. Met de rest bedoel ik eigenlijk iedereen buiten Mitch en James.

Mitch kijkt me aan alsof ik een snoepje van hem heb gestolen. 'Ik heb je door, prinsesje. Zij trappen erin maar ik niet. Wat is er echt?' vraagt Mitch met opgetrokken wenkbrauwen. Ik zucht. Ben ik dan echt zo slecht in liegen? 'Oké, sorry hoor, maar ik had echt zin om verkracht te worden', zeg ik sarcastisch.

Mitch zucht. 'Je kan het misschien ontwijken, maar er komt een dag dat je dat niet meer kan. Daarbij heb ik gezien hoe Justin met je omgaat. Hij zal jou geen genade schenken.' Ik knik en kijk naar mijn blote voeten die ineens super interessant zijn geworden! Ik ben blij dat hij niks tegen de anderen heeft gezegd.

'Wat wil je hebben?' vraagt Mitch. 'Vrijheid', mompel ik. Hij hoorde het en komt mijn richting opgestormt. Hij duwd me tegen de muur aan en houdt met zijn hand mijn beide polsen vast. 'Sorry, prinsesje, maar je bent nu van ons. Ik zal het je even duidelijk maken.' Zijn hoofd komt steeds dichterbij en net voordat hij mijn lippen kan raken draai ik mijn hoofd weg. Hij kust me op de wang wat hij blijkbaar niet leuk vind.

'Verdomme, Gabriëla, werkt toch eens mee!' Ik schud mijn hoofd en Mitch zucht. Hij pakt mijn kin vast met de hand die nog vrij is en duwd het terug op zijn plaats. Zijn lippen raken, deze keer, de mijne. Ik trek een vies gezicht. Vanaf mijn ooghoeken zie ik James meelevend toekijken. Waarom kijkt hij zo? Wat moet ik nu doen? Denk, Gabri, denk!.....Ik heb het!

Ik trek mijn knie omhoog en raak hem in zijn kruis. Hij valt op de grond met beide handen op de plek waar ik hem raakte. Ik ga op hem zitten en boks hem in zijn gezicht. Nog een keer. Nog een keer. Als ik uithaal voor de vierde slag, pakken twee sterke armen me vast en trekken ze me achteruit.

Ik lig op de grond en James gaat op me zitten. 'Als je wilt dat we je niet vastbinden, dan moet je je inhouden', fluistert hij in mijn oor. Waarom klonk het alsof dat geen dreigement was, maar een... Een... Een hint? Alsof hij wilt dat dat niet gebeurd. Hij gaat van me af en doet de deur open. 'Als je wilt kan je uit je kamer komen. De voordeur zit toch opslot.'

Hij legt de nadrukking op ''voor'' van ''voordeur''. Is dit weer zo een hint? Ik knik en kijk naar Mitch die bewegingsloos op de grond ligt. 'Euhm, James?' vraag ik hem nog net voordat hij de kamer uit is. 'Ja, Gabriëla?' Wauw! Hij is de enigste die me gewoon bij mijn naam noemt! 'Kun je Mitch misschien meenemen?' Hij lacht, gooit hem over zijn schouder en loopt de kamer uit. Voordat hij helemaal uit mijn zicht verdwijnd doet hij de deur dicht.

Eindelijk alleen...

_____________________

Hey mensen!

Fijn dat je dit (korte) hoofdstuk hebt gelezen. Was het een goed hoofdstuk? Zitten er schrijffouten in? Vergeet niet te dm'en en stemmen! Sorry dat deze zo laat kwam... Volgend hoofdstuk komt zo snel mogelijk!

X anoniemeloll X