MS#2 "Existing" || (On-going)

Chapter 82: Emergency

LLUVIA'S POV

Medyo nagtagal pa ako sa labas sa kakabantay ng masasakyang taxi.

Buti na lang talaga meron akong napara na taxi rito kahit medyo gabi na.

Pinakita ko sa kanya yung address at mabilis naman nyang hinarurot ang taxi.

I tried to dial Tita Helia's number but she don't pick up the phone and same goes to Tita Esmeralda.

Nagtataka lang kasi ako kung ano ba meron? Birthday ba ni Tita Esmeralda? Wait. Wait.

Baka naman prank lang 'to ni Tita Helia?

Alam ko namang medyo matrip at madaming kagagahang alam 'yung matandang yun.

Tss, whatever. Sakyan ko na lang. Ayoko pa rin namang tumulog e.

Tumigil na yung taxi at nagtaka ako kung bakit dito sya tumigil...

Is it really here? Bakit naman nila ako ipaprank sa g-ganto?

The driver said something in Chinese. Pinapalabas na ata nya ako.

"Are you sure it's really here?" tanong ko

Agad naman nyang tinuro yung isang lampost ron na may nakaindicate na address. Oh edi ito na nga.

"Xie xie." sabi ko bago bumaba.

I felt nervous as I enter the building. Come on, ano namang ipaprank nila sa akin dito?

Or don't tell me..it's not a prank at all.

S-shit...

"Lluvia, t-thank God y-your here." mangiyak-iyak na sabi ni Tita Esme na kakasalubong lang sa akin.

"W-what the h-heck is happening?" I confusely asks.

Hindi sya makaimik dahil nakatakip ang bibig nya at pinipigilan ang paghikbi.

S-shit parang iba na ang pakiramdam ko rito.

"A-are you p-pranking me? In a HOSPITAL?" medyo nauutal kong sabi.

Mapait naman syang umiling. She was about to say something when a lady wearing a uniform approach us.

She said something in Chinese to Tita Esmeralda and Tita Esmeralda quicly nods as a respond.

Tumingin muna sya sa akin.

"R-room 221. D-dun ka m-muna. May aasikasuhin l-lang ako s-sa counter." she said before going with the nurse.

I proceeded to the room she told me. I don't know but my hands are trembling.

Dahan-dahan kong ibinukas ang pinto  a-and...

Nanghina kaagad ang mga tuhod ko at nag-uunahan kaagad ang mga luha ko.

S-shit, bakit parang hindi ako handa sa makikita ko. Hindi ko pa naman talaga alam kung ano ba ang tunay na nangyari but still, it's a damn hospital. I'm sure there is something bad that happen.

Nang makarating sa tapat ng pinto sa room na tinutukoy ni Tita Esmeralda ay huminga muna ako ng malalim bago ako kumatok at binuksan ito.

Agad ko namang nakita si Tita Helia.

"T-tita Helia..." tawag ko sa kanya.

Nilapitan ko sya at hindi makapaniwalang tiningnan ang kabuuan nya.

May nakatapal sa part ng noo nya, naka-arm support sling sya and you can spot bruises on different parts of her body.

What the heck happened?

"I-im sorry, L-lluvia..." she said then sobs to me.

I look on the other side.

What's even worse is Perseus, lying on the hospital bed, nakabenda ang ulo, walang malay, at may ilang pasa sa mukha  at ilan sa braso.

That's the point that I can't really hold my tears anymore.

"S-sorry, Lluvia. I should have been more careful. S-sorry It's my f-fault..." umiiyak na sabi ni Tita Helia.

"N-no. It's n-not your f-fault. Ano bang nangyari?" tanong ko.

"It's just that, I noticed P-perseus heavy b-breathing at hawak-hawak ang dibdib nya. K-kaya medyo nagpanic ako..Hinanap ko ka-agad ang inhaler na l-lagi kong d-dala sa bag ko. B-but it's so hard while driving.. Kaya nahulog sa baba. W-while Perseus is still struggling. Hindi ko naman pwede itigil dahil may mga kotse sa h-huli and it's a one way highway! Hindi na din ako makapag-isip ng maayos non!" she stated.

Napatigil sya ng konti at..

"I tried to r-reach it d-down hanggang sa n-narealize ko na n-nasa two way na pala ulit kami at hindi k-ko na naiwasan ang truck. It bumped o-on us.. It made a great impact na kung wala sigurong airbag na sumalo sa ulo ko a-ay paniguradong p-parehas kami ni Perseus n-ngayon k-kaso kasi yung d-driv-ver seat lang m-meron e. K-kaya e-eto ngayon si P-perseus.." she continued

Why does always car accident ruining my life? Si Mom and Dad and now Perseus...

"Mabuti na lang talaga na-agapan k-kami...S-sinugod k-kami kaagad n-nung k-kotseng nasa likuran namin.. I really owe it to t-them.." dagdag pa nito.

I comfort Tita Helia and told her to take a rest for now.

Pinaliwanag naman nya muna sa akin kung bakit bigla namang parang nahirapang huminga si Perseus sa kotse. Siguro daw ay naninibago pa sa paligid saka na din sa pagkapagod si Perseus kaya ganon na lang ang nangyari.

Binalik ko naman ang atensyon ko kay Perseus. Hinila ko ang isang upuan sa tabi nung kama ni Perseus at sumubsob malapit sa kamay nya.

Here he is, nakadextrose na naman sya and oxygen mask...

I can't help but sobbed again. Bakit  ba lagi na lang ganto ang kapait ang nangyayari sa akin?

Eto naman ang pinaka-ayaw ko sa lahat yung feeling na, Papasayahin ka ng husto tapos papalungkutin ka naman pala sa dulo...