Chapter 97: Marupok Ka Naman

24 2 2
                                    

LLUVIA'S POV

Shit. Perseus' cold stare is really shooting daggers onto me.

Now, I can't even look at him directly.

Habang kumakain kami ng noodles kanina pa nya ako tinitingnan na para bang hinuhuli lang din nya akong tingnan sya.

I'm not staring at him directly. Nasabi ko lang 'yon through my peripheral vision.

"I just wanna share something to you guys, ang tahimik naman kasi natin." Jane said trying to light up the mood.

"Go on." tipid namang sagot ni Perseus nang hindi man lang sya nililingon.

"By the way, is it good?" Jane asked referring to the noodles.

I nod at her then take a sip from its soup.

"I like it." Perseus answered smiling at Jane.

"It's good but I still bet that I can cook better than you, Cous." Hui teases.

"Ah yeah, that's why your brother seldom let you in charge in the restaurant's kitchen." she sarcastically said.

"At least he's still letting me in charge. Even though, its just sometimes." bawi naman ni Hui.

"My special menu in China is good as heaven, you know? Right Andromeda? Remember eating it at your first visit in our resto?" nakangiti namang lingon sa akin ni Hui.

"Wait, she already went there?" tanong naman ni Jane.

"Yup! She's the first ever customer that I drag into the resto when she's in China." Hui answered.

Napangiti naman ako ng maalala ang araw na iyon.

"I remember that, you are loud as heck, calling out the customers with a banner." pagkukwento ko.

"When was that?" tanong naman ni Perseus pero hindi pa rin ako tinitingnan.

"Pangalawang araw ko ata 'yon sa China tapos pinagala muna ako nina Tita Helia dahil bawal pa daw kita puntahan." I answered.

"What? You were in China too? Perseus?" tanong naman ni Jane.

Perseus look at her then nod.

Nung nagtama naman ang paningin namin... I tried to smile at him but he is just giving me that ice-like-stare.

Akala ko pa naman ayos na kami.

Iniwas ko naman agad ang paningin ko. Saka tumungo at pinagmasdan ang noodles kong kinakain tapos ay nilaro-laro ito gamit ang tinidor ko.

I flinch when the table suddenly moves. I lift my head and its Perseus standing up.

"P-perseus, a-alis ka agad? W-wait.." nagmamadaling sabi ni Jane saka humigop sa bowl.

Tatayo na din sana sya kaso ako naman ang biglang hinila ni Perseus kaya napabagsak tuloy ang gamit kong tinidor.

"P-perseus!" I blurted out his name when he pulled me out in the kitchen.

Halos patakbo na ako dahil sa bilis ng paglalakad nya plus hila-hila nya nga ako.

Parang walang sakit kung makagalaw. Dere-deretso syang naglakad patungong kwarto saka hinila ako papasok pagkatapos ay nilock kaagad ang pinto nang parehas kaming nakapasok.

He let go of my wrist and sat at the edge of the bed which leaves me standing on the doorway.

"P-perseus, what is this about?" I questioned while my heart beat is raging

His cold expression once again showed up.

Where's my soft Perseus gone to?

Shit. Kinakabahan tuloy ako. Alam kong dahil 'to sa kanina.

A moment of silence filled the room before I decided to approach him.

Tinabihan ko sya sa kinauupuan nya.

"K-kumusta pakiramdam mo?" tanong ko sa kanya.

He face sidewards to look at me.

"I feel worse." he answered.

I breath heavily.

"Ikaw? Masaya naman siguro pakiramdam mo?" he pause then fake a laugh. "Bakit ko pa nga ba tinatanong eh nakita ko na nga kanina?"

"Tama ba ako?" he said trying to guilt me up.

"Atleast we're not engaged." sagot ko naman sa kanya na ikinatigil nya.

Mabilis naman nyang iniwas ang paningin nya sa akin at saka lumingon sa ibang side.

I sighed once again. Heck you, Andromeda. I think I've just made it worst.

Hindi naman kasi ako sanay na ganto ang mood nya. Mood ko kaya yang inaasal nya, hmp.

"Perseus..." tawag ko sa kanya saka ginamit ang kamay para palingunin ko sya.

Sinalubong ko ang malamig nyang tingin.

"I'm sorry. H-hindi ko dapat sinabi 'yon." pagpapakumbaba ko. "Sige, ayos lang kung mainis ka. It's my fault tho, deserve ko lang ang pagkalamig mo."

He held my hand and his expression suddenly became softer.

"Alam mo namang hindi ko kayang tumagal ng ganto. Sorry din. It's just that I got jealous because I rarely see you laughs tapos makikita ko pang iba 'yung dahilan ng pagtawang 'yon." sabi nya.

Napatawa naman ako ng bahagya.

"Perseus, it's just my laugh. Hindi naman ako maaagaw nang dahil lang sa pagtawa ko." giit ko naman.

Perseus pouts.

"For me, your laugh is gold. Para akong nakailang rank one sa laro kapag napapatawa kita." sabi naman nya.

I smiled as I think of what he said.

"Tapos hindi mo man lang sinabi sa akin na matagal na pala kayong nagkakasama ni Hui. Are you hiding it from me?" sabi naman nya

"What? No! Hindi mo naman kasi tinatanong eh kung bakit ba naman hindi mo nga tinatanong." giit ko.

Nabigla ako ng maramdaman ang biglaang yakap nya.

"Gusto ko na ulit matulog." he said getting out of the topic.

"Edi matulog ka--"

Naputol ang sasabihin ko ng bigla na lang din nya ako hiniga kasama nya. Now, we are both lying down on the bed while his arm wrapped around me.

"'Yung magpinsan na 'yon. Pinag-aaway lang tayo." nakapout nyang banggit.

"Marupok ka naman. Magkakabati agad tayo." biro ko.

--------------
***
mArUpOk kA aMaN

MS#2 "Existing" || (On-going)Where stories live. Discover now